”Alweer een blog over Game of Thrones?” Ja, ik kan begrijpen dat je er inmiddels een beetje gek van aan het worden bent. Als ik als fan dat zelfs al heb, dan kan ik me voorstellen dat het voor mensen die niets met de serie hebben al helemaal erg is.
Al weten jullie nou ook eens hoe ik me voel tijdens het WK voetbal of vrijwel iedere andere competitiesport waar een hype omheen hangt 😉
Ik ben echter niet altijd Game of Thrones fan geweest. In eerste instantie voelde ik namelijk niet echt de behoefte om eraan te beginnen. Daarbij liep ik al zo’n vijf seizoenen achter. Toen uiteindelijk de nieuwsgierigheid toch te groot werd heb ik toch maar enkele afleveringen bekeken. Ik vond het best interessant, maar na drie afleveringen besloot ik om iets anders te gaan doen. Daarna heb ik de serie laten liggen.
Totdat ik een keer ziek werd en dat als perfecte excuus zag om weer verder te gaan kijken. Het duurde niet lang voordat ik verslaafd raakte en in de maanden die daarop volgde heb ik vrijwel dagelijks een aflevering bekeken.
Game of Thrones wist mij vrijwel alles te geven wat ik in serie zocht…en meer. Een geweldige setting, pakkend verhaal, ongekende spanning, lekker veel bloed en zeer interessante personages. Met name dat laatste was erg fascinerend. Ik kan zo snel geen personage opnoemen dat ik niet goed vond. Natuurlijk zijn ze lang niet allemaal even sterk, maar zelfs de wat mindere weten toch wat toe te voegen.
Minder hard
De serie begon na seizoen 5 echter lichtelijk te veranderen. In het begin nog subtiel, maar in seizoen 7 begon het mij echt op te vallen. Waar het voorheen een snoeihard fantasydrama was ging het nu meer richting een episch verhaal a la The Lord of The Rings…en dat vond ik eigenlijk helemaal niet erg.
Het feit dat in Game of Thrones vrijwel ieder personage dood kon en er niemand gespaard werd vond ik zeer interessant. Toch moet ik toegeven dat ik het na al die ellende wel leuk vond dat het er ook eens gerechtigheid kwam. En dat men zo wijs was om eens samen te gaan vechten in plaats van elkaar alsmaar dwars te zitten en te verraden.
Wel moet ik zeggen dat seizoen 7 duidelijk zijn mankementen had. Het verhaal was net wat minder sterk en met name de zesde aflevering (achter de Wall) bevatte veel foutjes en slordigheden. Gezien het feit dat ik zo gehyped was bleef ik enthousiast. ”Liefde maakt blind” zeggen ze weleens.
Seizoen 8
Net zoals vrijwel iedere andere fan was ik erg benieuwd naar seizoen 8. De eerste twee afleveringen wisten mij aangenaam te verrassen. In plaats van alleen een strijd tegen The Night King bleken de onderlinge spanningen nog steeds aanwezig. Ook kreeg zo’n beetje alle interessante personages wat aandacht. De hoeveelheid fanservice had misschien een tikje minder gemogen, maar het was beter dan niks.
Toen kwam aflevering 3, waarin we de langverwachte veldslag mochten aanschouwen. Bij deze aflevering had ik een heel dubbel gevoel. Hij was visueel erg sterk en ook het verhaal was in grote lijnen geweldig. Qua script en geloofwaardig viel het met momenten echter een beetje tegen. Vandaar dat ik besloot om online te gaan rondkijken of er meer mensen waren die zich daaraan stoorde. Tot mijn grote verbazing zag ik dat er hordes aan boze fans waren. Naast dat men die betreffende foutjes noemde werd het gehele achtste seizoen afgebrand en las ik dingen als:
”Echt waardeloos dit seizoen”
”Het is zo slecht geworden dat ik hoop dat alle personages doodgaan”
”Deze ondermaatse B-serie”
Dat vond ik erg overdreven, maar ik moet zeggen dat ik veel kritiekpunten wel terecht vond. Ik had er zelf alleen nog niet bij stilgestaan.
De streep
Mijn opa had vroeger een televisie die soms een streep in het beeld liet zien. Ik kan mezelf een keer herinneren dat ik daar was en hij continue klaagde ”alweer die streep!”. Het was mij in eerste instantie nog niet opgevallen, maar nadat ik er eenmaal op gewezen was bleef ik hem zien.
Datzelfde effect heb je soms als je filmrecensies leest. Er worden bepaalde kritiekpunten genoemd en je denkt ”klopt, nu je het zegt”. Hoewel het interessant kan zijn om zulke analyses te lezen kan het je filmervaring echter ook negatief beïnvloeden. Je ziet namelijk ineens veel meer minpunten.
Reden genoeg voor mij om voorlopig even Game of Thrones kritiek te vermijden. Zulke negativiteit heb ik namelijk niet nodig in mijn leven 😉
Martijn Pijnenburg
GESCHREVEN DOOR
