Blog | De Uitdaging – I (Immy Verdonschot)

Jaja, daar zijn we weer. We zijn nog niet eens op de helft van de uitdaging, maar het einde van het jaar komt al dichtbij en zo komen we dus ook bij de volgende letter: de i. Ook hier was weer keuze genoeg, maar in dit geval koos ik voor een oude SyFy-serie, gebaseerd op een nog oudere klassieker, een Hollandse parel, gebaseerd op een Amerikaans dan wel Israëlisch succes, Britse IT-ers en het nieuwste project van Rob Thomas, gebaseerd op een comic book. Enjoy!

Van P.I.’s naar zombies
Al tijdens de Kickstartercampagne van Veronica Mars (de film) gaf Rob Thomas aan in gesprek te zijn met The CW over een nieuwe serie. Later bleek dit iZombie te zijn: Een comic book die voor het eerst uitkwam in 2010 en Thomas dus naar het scherm heeft vertaald. Voor de serie is natuurlijk het een en ander aangepast en daar draait het om Liv Moore, een slimme studente die met haar co-schappen bezig was toen ze na een feestje opeens ‘wakker werd’ als zombie. Sindsdien werkt ze als patholoog-anatoom, wat tevens haar manier is om gemakkelijk aan verse hersenen te komen. Echter, wanneer ze deze opeet, krijgt ze ook iets mee van de herinneringen van de overleden persoon. Zodoende helpt ze de politie. iZombie heeft meerdere verhaallijnen lopen, welke altijd verstrengeld lijken te raken. Hoewel ik de serie vermakelijk vind, is het niet mijn favoriete serie. De acteurs zijn erg leuk, zowel in de serie als op social media, maar het zijn de verhaallijnen die af en toe wat afzwakken en me niet lang genoeg kunnen boeien. Daarom is het ook niet een serie die ik ‘moet’ zien, maar meer eentje die ik bij vlagen weer inhaal.

Altijd een SyFy show
Pas tijdens het schrijven van deze blog kwam ik erachter dat The Invisible Man een SciFi show was (voordat het kanaal SyFy ging heten). Het lijkt wel alsof ik niet aan hun series kan ontkomen. In dit geval gaat het om de remake van de serie uit 1975 waar de recente versie in iedere opening hommage aan geeft. Ik kan me nog herinneren dat de serie op FOX/Veronica werd uitgezonden, maar verder kom ik eigenlijk niet. Volgens mij, als hij te vaak onzichtbaar werd, kon hij doorslaan… Iets met rode ogen. Daarom kreeg hij op een gegeven moment een tattoo van een slang (geloof ik), die het zou aangeven als hij te dicht in de ‘red zone’ zou komen. Toch is het een van de series die me altijd is bijgebleven en alleen al daarom zou ik de serie best nog eens willen zien. Om te kijken wat me nou zo aansprak, behalve de cast, en of dat nog steeds het geval zou zijn. Voor wat betreft deze serie dus een korte onderbouwing. Maar ja, dat mag ook wel een keer. 😉

Staat de computer al aan?
Toen ik voor het eerst The IT Crowd zag, was ik bij mijn zus en haar toenmalige vriend. Hoewel het even duurde voor ik er de humor van inzag, wilde ik deze serie niet voorbij laten gaan. Ik zie het namelijk een beetje als de voorganger van The Big Bang Theory. Met een paar rare snuiters die weggestopt zijn in de kelder, weten deze nerds je te vermaken met hun sociale awkwardness en all things geek. Zelf moet ik bekennen dat ik de serie nog niet in zijn geheel heb gezien. Slechts een paar afleveringen en flarden via YouTube. Toch denk ik dat het een aanrader is voor iedereen die een leuke serie zoekt en sociale ongemakkelijkheden vermakelijk vindt. Heel lang heb je er niet voor nodig om door deze serie heen te komen: Vier seizoenen van slechts zes afleveringen en een vijfde met een aflevering van vijftig minuten. Oh en mocht je denken ‘waar ken ik hem van?’, dan heb je het waarschijnlijk over Chris O’Dowd (onder andere bekend uit Girls, Thor 2, The Sapphires en Bridesmaids). Misschien dus een optie voor wanneer de IT-series tijdelijk van de buis zijn.

Van Hollandse bodem
Nou ja, soort van ‘van Hollandse bodem’. Want voordat In therapie op de Nederlandse buis verscheen, bestond al de Amerikaanse televisieserie van HBO In Treatment over een psychotherapeut die elke week vier vaste patiënten heeft en zelf ook hulp zoekt bij zijn eigen mentor. Welke overigens weer gebaseerd was op het Israëlische Be Tipul. De Nederlandse variant had erg vergelijkbare verhaallijnen: Een soldaat met PTSD, een turnster met zelfmoordneigingen en een vrouw die gevoelens voor haar therapeut krijgt. Ook al is het hiermee niet heel origineel, toch is In therapie een van de eerste Nederlandse series in jaren waardoor ik weer aan de buis gekluisterd raakte. Met een sterrencast van Jacob Derwig als therapeut, Kim van Kooten als zijn vrouw (wat nogal een metagevoel geeft aangezien ze in het echt getrouwd zijn) en Gaite Jansen, Halina Reijn, Dragan Bakema en Carice van Houten in seizoen een, weten ze een sterrenperformance te geven. De Amerikaanse versie heb ik nooit gezien en ook het tweede Nederlandse seizoen niet, maar als je de beste optredens van Nederlandse bodem wil zien, dan is dit de serie die je zoekt. Oh en wat de Amerikaanse serie betreft: ook daar hebben ze geweldige acteurs. Van Melissa George en Dianne Wiest tot aan Gabriel Byrne en Dane DeHaan. Deze staat dus zeker nog op mijn lijstje.

Dat waren ze weer voor deze blog. Kort maar krachtig en slechts een serie of vier, wat nog redelijk is. Toch? De volgende blog zal ik echter nog korter maken: Dan hou ik het namelijk op twee series. Eentje kunnen de meesten nu denk ik al raden. Dat kan natuurlijk geen ander zijn dan de nieuwe Marvel/Netflix serie Jessica Jones. Benieuwd naar de tweede J? Dan moet je nog even wachten.

Xoxo,

Immy.