Blog | Moet dat nou zo hard? (Martijn Pijnenburg)

Nadat ik in de afgelopen weken heb geschreven over ultrageweld en raden welke personages er dood gaan wil ik dit keer iets beschamend delen. En nee, het is niet het feit dat ik nog steeds groot fan ben van Dragon Ball. Of dat ik het, als zelfverklaard filmcriticus, nog steeds lastig vind om te bepalen wanneer iemand nou echt slecht acteert. Het is zelfs niet dat ik nog nooit de tweede Godfather film heb gezien (oei, wat een cultuurbarbaar). Wat dan wel? Het feit dat ik vrijwel altijd oordopjes draag in de bioscoop. Waarom ik dit doe? Dat is eigenlijk heel simpel. Ik gebruik oordopjes om mezelf te beschermen tegen het harde geluid dat veel bioscoopzalen tegenwoordig produceren.

Hoe is dit zo gekomen?

In mijn jeugd trok ik mezelf, zoals de meeste leeftijdsgenoten, weinig aan van waarschuwingen over hard geluid. Ik ging er vanuit dat het wel mee zou vallen en het kwam niet in mij op om mezelf hiertegen te beschermen. Totdat we naar festivals gingen en daar een stoere rocker troffen die tot mijn verbazing zweerde bij het dragen van oordoppen.

Een aantal jaar later raakte ik bevriend met iemand die op maat gemaakte oordoppen verkocht. Dit vond ik wel interessant en liet ook een eigen setje aanmeten. Waar ik achteraf erg over te spreken was. Ze zitten fijn en je kunt de muziek net zo goed horen.

Naast dat ik oordoppen ging gebruiken kwam ik via die vriend ook in aanraking met informatie over tinnitus. Dit is een aandoening waarbij je constant een geluid hoort dat er eigenlijk niet is. In de veel gevallen komt hetgeen dat je hoort overeen met de piep die je hoort na het uitgaan. Dit klinkt wellicht onschuldig, maar als je echt continue een vreemd geluid hoort dan is de kans groot dat je he-le-maal gek wordt. Daarbij is tinnitus in de meeste gevallen permanent en er is momenteel nog weinig aan te doen.

Ik schrok daarom ook toen ik zelf zo’n piep ging horen. In eerste instantie dacht ik echter dat het wel weg zou gaan, maar het bleef aanhouden. Gelukkig niet zo hard, maar toch. Ik had vele verhalen gehoord van mensen waarbij hun tinnitus steeds erger werd. Vandaar dat ik een tijdje niet meer de deur uitging zonder mijn oordoppen en geen kroeg binnenstapte voordat ik ze in had. Ook werd ik mezelf steeds meer bewust van de harde geluiden in mijn omgeving, waardoor ik besloot om de oordopjes voortaan ook in de bioscoop te gaan dragen.

De hele angst voor hard geluid is intussen alweer bijgetrokken, maar nog steeds neem ik iedere keer mijn oordopjes mee naar de film. Al schaam ik mezelf er eerlijk gezegd wel voor. Ik voel me dan namelijk niet zo’n opa of iemand die klaagt om het broekje dat Captain Marvel aan had.

Gelukkig dat ik de enige blijk te zijn die zich aan deze herrie stoort. Cabaretier Kees van Amstel schijnt een soortgelijke ervaring te hebben en weet deze op een prachtige manier te omschrijven.

Het is te hopen dat bioscopen deze klacht oppikken en we voortaan geen risico meer hoeven te lopen op gehoorschade tijdens een bioscoopbezoekje. In de tussentijd kan ik het iedereen aanraden om op maat gemaakte oordoppen te laten aanmeten.

Martijn Pijnenburg