Cineweek | Klassiekers met Koolhoven

Als filmliefhebber sta ik er altijd voor open om meer te leren over films. En wie is nou een betere leermeester dan Martin Koolhoven, die naast filmmaker misschien ook wel de grootste filmkenner van Nederland is? Sandro Algra en ik zijn afgelopen zaterdag bij een uitvoering van zijn voorstelling Klassiekers met Koolhoven geweest en hieronder zal ik toelichten hoe ik dit beleefd heb.

Wie Martin Koolhoven ooit heeft horen praten weet waarschijnlijk wel dat hij Once Upon a Time in the West enorm hoog heeft staan. Het was dan ook geen verassing dat de avond met deze klassieker werd afgetrapt. Zoals bij wel meer filmcursussen kregen we een scene uit de film te zien waarbij achteraf de nodige uitleg gegeven zou worden. Het bijzondere was echter dat Martin het fragment regelmatig pauzeerde omdat hij tussendoor al iets wilde vertellen. Al duurde het vaak even voordat de we erachter kwamen wat dat nou was, omdat hij vaak besloot om eerst nog een paar andere feitjes te delen. Dit maakte het lekker spontaan, maar ik kan begrijpen dat dit voor sommige mensen ook vermoeiend kan werken.

Vervolgens kwamen er nog meer klassiekers aan bod, van Alfred Hitchcock tot een vergeten Disney pareltje. Opvallend was dat de keuze in films niet alleen afwisselend was, maar er ook veel originele keuzes inzaten. Bij iedere film kregen we naast een uitgebreide analyse van de technieken die toegepast werden ook de nodige details eromheen.

Het hoogtepunt was wat mij betreft de analyse van Jaws, waardoor ik pas echt ging inzien waarom de film zo goed was. Waar ik voorheen dacht dat het gewoon ”de eerste professionele haaienfilm” was, heb ik nu ingezien dat het voor een groot deel de verfijnde regie van Steven Spielberg is die de film zo enorm goed maakt.

Naast klassiekers verwees Martin ook een aantal keer naar eigen werk, waarbij hij natuurlijk de beste persoon was die kon toelichten wat de motivatie achter bepaalde scenes was.

Er was echter ook ruimte voor iets wat me compleet verraste. Koolhoven besloot op een gegeven moment namelijk ter plekke een scene te gaan schieten waarin een door hem persoonlijk uitgekozen ”vrijwilliger” de hoofdrol moest spelen. Ondanks dat de uitkomst hiervan niet erg speciaal was vond ik het wel erg leuk bedacht.

Het spreekt voor zich dat Klassiekers met Koolhoven een show is die ik iedere filmliefhebber kan aanraden. Al is het wat mij betreft nog interessanter voor aankomende filmmakers, omdat het zo leerzaam is. De voorstelling heeft er niet alleen voor gezorgd dat ik zin kreeg in het kijken van films (om ze te kunnen analyseren) maar ook zelf met een camera te gaan experimenteren.

Mocht jij echter niet meer in de gelegenheid zijn om Klassiekers met Koolhoven in het theater te zien dan kun je vanaf februari ook vanaf thuis genieten van de enorme filmkennis die Martin Koolhoven bezit. Er komt namelijk een tweede seizoen van De Kijk van Koolhoven.

Martijn Pijnenburg