Docu Ubiquity, over ziek worden van elektrische straling, 7 juni in de bioscopen

Cinema Delicatessen brengt Ubiquity op 7 juni uit in de bioscopen. De wereldpremière is 27 april op het prestigieuze festival Hot Docs in Toronto, waar de film als enige Nederlandse productie is geselecteerd voor de competitie International Spectrum.

Allergieën, slapeloosheid, hoofdpijn, oorsuizen en dodelijke vermoeidheid. Duizenden mensen hebben klachten door de straling van zendmasten en elektrische apparatuur waaraan ze worden blootgesteld. Het ministerie van Economische Zaken overweegt nu zelfs om straling van zendmasten landelijk aan banden te leggen. In de documentaire Ubiquity wordt pijnlijk zichtbaar wat het gevaar van elektrische straling kan zijn.

Internetgiganten zoals Facebook en Google en telefoonproviders willen het wereldwijde web van digitale netwerken volledig dekkend maken, zodat we altijd en overal met het Internet verbonden zijn. Maar sommige mensen voelen zich opgejaagd door deze onzichtbare netwerken, omdat ze overgevoelig zijn voor elektromagnetische straling. Ze worden ziek van de onzichtbare pulsen van Wifi-routers, smartphones en zendmasten. Daardoor worden ze gedwongen de draadloze wereld te ontvluchten.

De Zweedse ingenieur Per Segerback stond aan de wieg van de smartphone bij Ericsson. Inmiddels leeft hij al achttien jaar in het bos, omdat hij ziek werd van de straling. Ook Asaka in Tokio en Anouk in Weesp hebben last van de straling van het onzichtbare web. Is er voor hen nog plek op deze planeet, als straks alles en iedereen door een draadloos web verbonden wordt?

In Ubiquity, een productie van BALDR Film, laat regisseur Bregtje van der Haak het leven zien van drie ballingen van de draadloze wereld. Ze toont ons een ander perspectief dan de verrukkelijke beelden in reclames voor smartphones en slimme apparaten. Hoe ziet de wereld er uit door de ogen van deze elektrogevoeligen? Hoe klinken de onzichtbare pulsen in hun oren? Waar vinden zij nog een veilige plek nu het wereldwijde web van zendmasten zich sluit? En zijn zij misschien wel onze sensoren in deze stralende nieuwe tijd?