Double feature recensie | The Room (2003) en The Disaster Artist (2017)

Wat is de slechtste film die jij ooit heb gezien? Heb je weleens een film gezien die zo fout is, dat het goed is? Na mijn bioscoopervaring van gisteren is mijn antwoord: The Room (2003). De film is berucht als ‘s werelds beste slechte film allertijden. Acteur James Franco komt vlak voor het eind van dit jaar met de film The Disaster Artist die gaat over de totstandkoming van de film. Zelf ken ik The Room van naam en een paar YouTube reviews die ik ervan gezien had. Het leek mij wel leuk om de film een keer te gaan kijken, echter is het er nooit echt van gekomen. Toen bekend werd gemaakt dat The Disaster Artist gemaakt werd, ging ik er al vanuit dat er ergens in het land een bioscoopzaal moest zijn die deze film samen met The Room zou gaan tonen.

Titel: The Disaster Artist
Regisseur: James Franco
Scenario: Greg Sestero, Scott Neustadter, Michael H. Weber
Cast: James Franco, Dave Franco,Seth Rogen, Alison Brie,  Ari Graynor
Speelduur: 104 minuten
Genre: Biografie
Release: 21 december 2017

Double feature recensie The Room (2003) en The Disaster Artist (2017)

The Room

Samen met twee cinematen ben ik naar een uitverkochte bioscoop gegaan waar de films back-to-back werden getoond. Niemand van ons had The Room gezien, dus dat maakte het voor ons extra bijzonder. Gezamenlijk gingen we deze lijdensweg aan en de enige verwachting die we vooraf hadden was dat het ontzettend slecht moest zijn, maar op de één of andere manier houdt iedereen ervan.

Heel raar voorafgaand aan de film: Bezoekers hadden lepels bij zich en bij de ingang van de zaal kregen we een handje vol lepels mee. Ook had iemand een football meegenomen… Wij hadden echter geen idee waarom, maar het was duidelijk dat een grote groep mensen zeer bekend was met The Room en ik en mijn vrienden de afgelopen 14 jaar onder een steen geleefd hadden.

The Room is geschreven en geregisseerd door Tommy Wiseau met in de hoofdrol de enige echte Tommy Wiseau. Voorafgaand aan de film speelden er twee commercials die kennelijk verplicht door de bioscoopzaal vertoond moest worden. Één daarvan was een reclame voor een kledingmerk van de regisseur zelf. Het publiek ging helemaal los en de film was nog niet eens begonnen. Toen volgden er twee film logo’s van Wiseau Films waarbij wij al zoiets hadden van “waarom zou je twee logo’s gebruiken?” en toen begon The Room met luid gejuich en applaus van het publiek. Tot zover was dit al een unieke ervaring. Mijn voorkeur van een perfecte bioscoopervaring gaat uit naar stilte en concentratie, maar vergeet dat maar als je naar The Room gaat!

Tommy Wiseau speelt Johnny die samenwoont met zijn toekomstige vrouw Lisa. “Future wife”: Dat wordt zo vaak op die manier in de film genoemd, ik denk dat Wiseau volgens mij niet bekend is met het woord ‘fiancé’. Het dialoog begint vanaf de eerste minuut tenenkrommend fout en dat werd met de minuut alleen maar erger en erger. Het is ook onbegrijpelijk hoe emoties van personages binnen een scène van de hak op de tak veranderen zonder enige consistentie. Ineens begon iedereen in het publiek met lepels te gooien! Het is namelijk zo dat op fotolijstjes in de film geen foto’s van mensen zitten, maar afbeeldingen met lepels. Dus elke keer wanneer er een fotolijstje met een lepel te zien was, is het traditie om lepels door de bioscoopzaal te gooien… Wauw…

De eerste minuten probeerden wij het verhaal te volgen, wat moeilijk en pijnlijk was. Er kwam namelijk een 14 jarig buurjongetje genaamd Danny binnen die het leuk vindt om naar Tommy en Lisa te kijken (?), er was een seksscène die wel heel erg vreemd was, Mark (gespeeld door Greg Sestero) is de beste vriend van Tommy maar begint een affaire met Lisa, Lisa houdt niet meer van Tommy, Lisa’s moeder komt een aantal keer langs en probeert haar te overtuigen dat Tommy een goede man voor haar zou zijn, er zijn ontzettend veel scènes van gesprekken waarbij de acteurs een football rond gooien (waardoor ook in de zaal de football werd rond gegooid), er is een seksscène met Lisa en Mark op de trap, een seksscène van twee personages die plotseling in het huis van Tommy en Lisa afspeelt zonder dat deze personages in eerste instantie worden geïntroduceerd, een plottwist over borstkanker die één keer genoemd wordt en vervolgens nergens toe leidt, liefde en verraad, een foute scène waarbij Tommy een bos bloemen koopt en de bekendste scènes waarbij het dak van de bioscoopzaal er echt af ging: “YOU TEARING ME APART LISA!!!” en “I did not hit her, it’s not true, it’s bullshit, I did not hit her, I DID NOT…. Oh hi Mark.”

Aan het hele verhaal is geen touw vast te knopen. In het begin zaten ik en mijn vrienden ons nog zo af te vragen hoe dit ooit geschreven en bedacht is en waarom dit ooit een cultstatus heeft weten te bereiken. Het enthousiasme van het publiek en de quotes die door de zaal werden geroepen, zorgde ondanks het hoge WTF-gehalte voor dé beste en raarste bioscoopervaring ooit voor ons.

The Disaster Artist

The Room was voor ons ook zo’n mysterie. Wie is die Tommy Wiseau en waarom heeft hij zo’n raar accent? Waarom is dit zo raar geschreven en merk je dat het een serieus verhaal moest zijn terwijl het onbedoeld zo ontzettend grappig is? Wie zijn al die andere acteurs en wie heeft hier ooit zijn portemonnee voor opengetrokken om deze film überhaupt in productie te laten gaan?

Greg Sestero die in The Room het personage Mark speelt, heeft in 2013 het boek geschreven over de totstandkoming van de allerbeste slechtste film en zijn ervaring met de beruchte Tommy Wiseau genaamd The Disaster Artist. In de verfilming van het boek wordt Tommy Wiseau gespeeld door James Franco en wordt Greg Sestero gespeeld door James’ broertje Dave Franco.

Tommy en Greg ontmoeten elkaar tijdens een acteerles in 1998. De negentienjarige Greg heeft moeite om ware emotie over te brengen en ziet dat Tommy totaal geen moeite heeft om zich helemaal los te laten tijdens het acteren. Sowieso is Tommy een verschijning op zich met zijn lange zwarte haar, de manier waarop hij zich kleed, zijn vreemde accent en zijn buitenaards rare karakter. Greg is een knappe man, maar toch erg onzeker over zichzelf en vraagt Tommy of hij een scene met hem wilt spelen. De twee raken bevriend en beloven elkaar door dik en dun te steunen. Ze hebben ondanks hun verschillen namelijk één gezamenlijke droom: Ze willen het maken in Hollywood!

Tommy nodigt Greg uit bij hem thuis en we leren een groot mysterie achter de bijzonder vreemde man. Wiseau is namelijk een miljonair en naast zijn geheimzinnige achtergrond en leeftijd is het onduidelijk hoe deze man ooit aan zijn fortuin is gekomen. Tommy stelt Greg voor om hun dromen na te volgen en naar Los Angeles te gaan. Greg weet totaal geen manier hoe hij ooit San Fransisco kan verlaten om naar Hollywood te kunnen gaan, maar tot zijn verbazing heeft Tommy daar al een huis.

De twee gaan in L.A. samenwonen en proberen ieder bij verschillende casting agentschappen auditie te doen. Het lukt Greg uiteindelijk om een agent te vinden die hem echter nooit voor een opdracht belt, terwijl Tommy nog veel minder geluk heeft. Hij wordt overal afgewezen en zelfs een bekende filmproducent die Tommy plots tegen het lijf liep in een restaurant zegt hem dat hij nooit, maar dan ook nooit een filmacteur zou worden. In geen miljoen jaar! En dan komen Tommy en Greg tot de conclusie dat zij zelf de wereld moeten veroveren door zelf een film te maken. Tommy heeft immers genoeg geld voor een eigen film en dat heeft in 2003 geleid tot de ‘s werelds allerbeste slechte film: The Room.

Franco’s passieproject

The Disaster Artist moet wel een passieproject zijn van acteur/regisseur James Franco. Want hoe fout Tommy Wiseau en zijn The Room zijn, hoe serieus goed James Franco hem weet neer te zetten. Wij lachen dan wel om Wiseau, maar Franco zet hier het werkelijke drama neer achter de hoofdrolspelers en de making of The Room.

Een hoop vragen die we na het zien van The Room over de totstandkoming van de film hadden, werden enigszins verklaart. Alles behalve het mysterie achter de achtergrond van Tommy Wiseau en zijn enorme fortuin. Het is ook best bizar om te leren hoeveel geld Wiseau aan de productie van zijn film heeft gespendeerd, hoe weinig de film in het eerste weekend opbracht en hoe een mislukking heeft geleid tot een onbedoeld meesterwerk waar tot de dag van vandaag velen van blijven genieten.

Back-to-back

Om The Room en The Disaster Artist back-to-back te zien was een zeer bijzondere ervaring. The Room is dan ook een lijdensweg die je in het gezelschap met vrienden moet ondergaan (kijk het vooral niet alleen!). In de film zien we hoe de première in 2003 heeft plaatsgevonden en hoe het publiek toen reageerde op de The Room. Ik en mijn vrienden kwamen tot de ontdekking dat we twee uur eerder exact dezelfde beleving hadden met de film. In het begin zit je tenenkrommend te kijken naar de meest pijnlijke dialogen en plot twists, maar op een gegeven moment verandert het in een collectieve ervaring en zit je zelf al juichend en lepelgooiend naar het schouwspel te kijken.

The Disaster Artist is als een opzichzelfstaande film ontzettend goed, maar ik ben van mening dat de combinatie met allereerst The Room je waardering voor de verfilming van James Franco alleen maar meer zal versterken. Als je de kans hebt om beide films achter elkaar te kunnen zien, is het absoluut een beleving om nooit meer te vergeten!

Erik Jansen