Blog | Hoe meer zielen (er kunnen gaan), hoe meer vreugd!

Onlangs was ik Howl aan het kijken, dat ging over weerwolven. Ondanks dat dit type monster vergeleken met zombies aanzienlijk minder voorkomt was het een vrij standaard horrorfilm. Toch heb ik mezelf prima weten te vermaken, met name omdat ik tijdens het kijken mijn favoriete spelletje speelde.

Bij de meeste horrorfilms is namelijk mogelijk om een spelletje te doen dat eigenlijk nooit gaat vervelen. Ik heb het hier over het gokken welke personages er dood gaan…en wie er uiteindelijk zal overleven.

‘’Who lives and who dies?’’

Dit blijft voor mij erg vermakelijk, zelfs als de film kwalitatief verder niet zoveel voorstelt. Al is de uitkomst vaak niet erg verrassend. In de meeste horrorfilms is er natuurlijk het stelletje dat overleeft. Of alleen de vrouw, die in dat geval de ”final girl” wordt genoemd.

Toch is het leuk om te zien in welke volgorde de overige personages zullen afvallen. Daarbij komt het natuurlijk ook weleens voor dat je als kijker verrast wordt. Het feit dat in Sneekweek uiteindelijk twee vrouwen de film overleefde was voor mij reden genoeg om die matige film (bij wijze van spreken) een extra ster te geven.

Al zijn er natuurlijk ook andere filmgenres waarin het doodden en overleven een grote rol speelt. Een slechterik wordt bijvoorbeeld intenser wanneer deze veel personages vermoordt. Neem bijvoorbeeld Bellatrix Lestrange uit de Harry Potter-reeks. Niet alleen doodt ze de kleine schattige Dobby, ze weet ook een stoere strijder als Sirius Black neer te krijgen. Mede hierdoor was zij een van de meest kwaadaardige slechteriken van de franchise. Natuurlijk kan het ook andersom. Wanneer de finale in zicht is ga je jezelf afvragen welke held ervoor gaat zorgen dat een bepaalde slechterik verslagen wordt. Het was in het boek bijvoorbeeld erg leuk om te lezen dat dierenliefhebber Hagrid de eer kreeg om beestenbeul Walden MacNair te doden.

Er is trouwens ook een serie die zo’n beetje voor dit spelletje gemaakt lijkt te zijn. Ik heb het hier natuurlijk over Game of Thrones, waarbij vrijwel ieder personage dood kan gaan.

(GoT afbeelding)

Trefbal

Mijn liefde voor het hele ‘’Who lives and who dies?’’ spelletje komt vermoedelijk door Dragon Ball Z. Ondanks dat deze serie op een kinderzender werd uitgezonden was het nogal gewelddadig en gingen er regelmatig personages dood, zelfs hele prominente.

Veel mensen vonden echter wel dat de makers een beetje vals speelde, aangezien vrijwel ieder goed personage achteraf weer tot leven gewekt kon worden. Ik vond dat juist wel wat hebben. Zie het als Trefbal, waarbij vrijwel iedereen afvalt maar bij het volgende potje gewoon weer mee mag doen.

Er stonden destijds zelfs lijsten op internet met hoe vaak bepaalde personages dood zijn gegaan en door wie dit kwam…ik vond ze altijd geweldig om te lezen. Ook van Game of Thrones bestaat er een gids waarin per aflevering staat wie er dood gegaan was. Het is vanzelfsprekend dat ik deze na iedere aflevering checkte.

Saaie Bond

Tevens denk ik ook dat dit de reden is waarom ik voorheen niets had met James Bond en de meeste superheldenfilms. Hierin is dat spelletje namelijk nauwelijks aan de orde. Je weet vooraf al dat de held het zal overleven en er zijn vaak te weinig andere personages die dood kunnen gaan. Saai!

Gelukkig dat het Marvel Cinematic Universe (en dan met name Infinity War) daar wat verandering in hebben gebracht.

Natuurlijk hebben James Bond films weer andere kwaliteiten, maar als het aan mij ligt heeft een film genoeg sidekicks en andere bijpersonages. Want hoe meer personages, hoe meer slachtoffers er kunnen vallen natuurlijk.

”Hoe meer zielen (er kunnen gaan), hoe meer vreugd!”

Martijn Pijnenburg