Blog | Ieww! Hoe kun je dat nou lekker vinden?

Lekker vinden? Ja, want ik ga het vandaan hebben over smaken. En smaken verschillen, ook als het gaat om films en series. Wat de een als geweldig beschouwt, kan de ander pure bagger vinden. Kijk maar naar de vele discussies op sociale media waarin mensen soms lijnrecht tegenover elkaar staan.

Natuurlijk gaat het er over het algemeen niet zo heftig aan toe als bij sociale kwesties zoals immigratie en vrouwenrechten, maar vergis je niet. Ook in sommige filmgerelateerde Facebook groepen wordt soms door de beheerders ingegrepen omdat een discussie uit de hand dreigde te lopen.

Alhoewel ik zelf niet meteen boos wordt als iemand een andere mening heeft kan ik bijvoorbeeld wel geïrriteerd raken als iemand precies het tegenovergestelde vindt dan ik.

Stel je voor, ik zou erg onder de indruk zijn van de acteurs in De Luizenmoeder maar de serie verder totaal niet grappig vinden (dit is slechts een voorbeeld, maar er zit een kern van waarheid in). Als ik dan iemand hoor zeggen: “Hahaa, de Luizenmoeder is echt hilarisch! Wel echt bagger geacteerd verder, maar ik lach me iedere aflevering kapot.” Dan denk ik al snel ”Nee idioot! Zie je niet dat het juist precies het tegenovergestelde is?”

Als je er logisch bij nadenkt is het echter erg stom om jezelf te storen aan iemands smaak. Ten eerste beleeft ieder mens dingen op een andere manier. Het gevoel dat ik destijds kreeg bij de heroïsche momenten in Dragon Ball Z krijgt een ander misschien bij de ontknoping van een Star Wars film. Hoe kun je daar nou boos om worden? Je geniet uiteindelijk van hetzelfde gevoel terwijl je hetzelfde doet (naar een scherm kijken), al is hetgeen wat er te zien is net wat anders.

Daarnaast zou het toch niet moeten uitmaken wat iemand anders graag op het scherm afdraait? Als een vriend van mij graag op zaterdagavond naar Penoza kijkt dan heeft dat toch geen invloed op wat ikzelf doe? Tenzij je samen in één huis woont natuurlijk, maar dat is weer een ander verhaal.

Persoonlijke frustratie

Hoe komt het dan dat sommige mensen toch zo boos kunnen worden? Hiervoor zullen meerdere redenen zijn, maar een ervan is ongetwijfeld frustratie. Niet alleen in de zin van dat je een rotdag hebt gehad en bij thuiskomst hoort dat een gebruiker genaamd ”Movielover278” Pierce Brosnan toch echt de beste Bond vindt, maar ook omdat het soms wat meer persoonlijk is.

Ik was bijvoorbeeld zo’n vervelend figuur dat altijd maar tegen de ”mainstream” was. Alhoewel ik de meeste dingen ook oprecht niks vond had ik er vaak een extra grote hekel aan als het populair was. Deze houding is door de jaren heen wat bijgetrokken (zelfs ik word wijzer), maar het zit er nog steeds een beetje in.

Toen op een gegeven moment zelfs fantasy haters Game of Thrones gingen kijken, dacht ik bij mezelf: ”Wat een hipster serie, daar ga ik niet aan beginnen”. Totdat de nieuwsgierigheid te groot werd en ik het (na even doorbijten) geweldig bleek te vinden. Sterker nog, ik vond het zelfs beter dan 90% dan alle films die ik had gezien. Je leest het goed, ik vind gewoon iets leuk dat populair is, hoe bizar is dat. Wie weet zit er toch nog een beetje normaal mens in me verscholen 😉

Een paar maanden later liet mijn broertje me echter een (vanuit het Engels vertaalde) meme zien waarop stond ”Ik behoor tot de 1% van de bevolking die nog nooit één aflevering van Game of Thrones heeft gezien”. Ik had meteen zoiets van ”ben ik eindelijk overgestapt naar het Game of Thrones kamp en dan krijgen we dit.” Ik behoor tot die 1% die nog nooit Temptation Island heeft gezien, hoe vind je dat. Dan ben je pas een minderheid!

Natuurlijk zijn dit gewoon grappige bedoelde plaatjes, maar ik vond het ironisch dat iedere keer als ik eindelijk iets leuk vond dat mainstream is, men gaat zeggen ”hè bah, dat is zo mainstream”. Toch is het gewoon onmogelijk om een film of serie te vinden welke iedereen leuk vindt.

Hetzelfde geldt voor acteurs. Want zeg nou zelf, ken jij een acteur – buiten Keanu Reeves en Tom Hanks om – waar niemand een hekel aan heeft? 😉

Liever niet gejat

Een andere vorm van frustratie is wanneer er tussen alle eenheidsworst eindelijk iets origineels uitgebracht wordt en men gaat zeggen dat het stom is. Ik weet bijvoorbeeld nog dat toen iemand in een film groep vroeg wat men van Mandy vond en iemand reageerde met een gifje waarop een vuilniscontainer te zien was. (Met andere woorden: ”deze film is grote troep”).

Ikzelf vond de film ook niet op alle vlakken even sterk maar ik was wel blij dat er een regisseur was die zoiets aparts durfde te maken. Mijn motto is daarnaast ook ”Liever iets slechts zelf verzonnen dan iets goed gejat”. Vandaar dat ik de vergelijking met vuilnis nogal onterecht vond. Het doet me denken aan onze hoofdredacteur Glenn, die een clichématige franchise als James Bond geweldig vindt, maar  al het werk van Tarantino als ordinaire pulp beschouwt. Volgens mij snapt hij die films gewoon niet 😉

Desondanks houden tegengestelde meningen zoals die van Glenn en de persoon van die film groep de boel fris…en zou er zonder Glenn natuurlijk geen dagelijkse nieuws op Entertainmenthoek verschijnen.

Hoe dan ook, die meningsverschillen horen er nou eenmaal bij en zullen nooit verdwijnen. Daarnaast kun je er ook leuke dingen mee doen. Zoals men doet in de Duimpjeworstelen podcast, waarin men ieder aflevering een andere film neemt en twee mensen met een tegenovergestelde mening met elkaar in discussie gaan. Waarom hebben wij van Entertainmenthoek dat concept nooit bedacht?

Dit was weer mijn wekelijkse rant op het gebied van film. Reacties zijn altijd welkom. Lees ook mijn stukje van vorige week, waarin ik mijn favoriete spelletje tijdens het film kijken beschrijf.