Recensie | Jojo Rabbit (Rafael te Boekhorst)

Wil je weer eens naar een echt goeie film in de bioscoop? Eentje waarom je heel hard kan lachen en huilen van verdriet tegelijkertijd? Ga dan naar Jojo Rabbit. IMDB geeft hem maar een 8, maar wat mij betreft verdient hij minstens een 9. Ik geef hem zelf daarom ook het maximale aantal sterren: 5. Waarom precies lees je in deze Jojo Rabbit recensie door Rafael te Boekhorst.

Titel: Jojo Rabbit (IMDb score 7,9)
Regisseur: Taika Waiti
Cast: Roman Griffin Davis, Taika Waiti, Scarlett Johansson, Thomasin McKenzie, Rebel Wilson, Stephen Merchant, Alfie Allen, Sam Rockwell
Scenario: Taika Waiti
Genre: Komedie
Speelduur: 108 min
Releasedatum: 2 januari 2020

Ik wist eigenlijk meteen al dat deze film goed zou zijn toen ik van mijn zus hoorde, dat het over een klein Nazi-jongetje genaamd Jojo ging. Jojo is de naam van deze kleine Hitlerjungе en hij heeft een hele goeie en (gelukkig) ingebeelde vriend met de naam Adolf Hitler. Ja, dit is dus nogal een behoorlijk onverwacht, on-typisch en voor heel wat kijkers misschien een ook nogal controversiële voorstelling. Controversieel, omdat eindelijke eens vanuit het perspectief van de Nazi’s wat gebeurd. Dit keer eens even geen geallieerden en ook geen van de miljoenen slachtoffers. Denk maar eens aan de honderden films over het verschrikkelijke leed van de joden in de concentratiekampen. Wat een hel… Maar geen paniek! Jojo Rabbit is (natuurlijk) geen hardcore Neonnazifilm of zo. Sterker nog: Ik raad alle Neonazi-achtige mensen aan deze film te gaan bezoeken. Wie weet helpt het ze een stapje verder om hun enge extreemrechtse sektes te verlaten. Iets wat absoluut niet makkelijk is trouwens. Er bestaan een hele hoop NGO’s en liefdadigheidsinstellingen die hun uiterste best doen dat soort extremisten te helpen… – dat weten mensen vaak niet dus noem ik het maar even.

Maar waarom raad ik deze film speciaal voor Neonazi’s aan? Omdat het knaapje Jojo er geleidelijk achter komt dat zijn hele visie niet klopt. En dat is nogal wat. Een metamorfose, letterlijk. Hij ondergaat een complete verandering als hij er achter komt dat zijn moeder een joods meisje verborgen houdt in de kamer die voorheen tot zijn inmiddels overleden zusje toebehoorde. Alles wat ik tot nu verteld heb kon je overigens in de trailer ook zien.

Jojo Rabbit

Ik moet me er erg van weerhouden te spoileren. Ik vond de film namelijk zo goed…en ik heb zin alles te gaan vertellen. Nou, laat ik maar even wat zeggen over de muziek. Taika Waiti, de director en screenwriter van de film, heeft de muziek voor de film werkelijk haarfijn uitgekozen. De muziek maakt trouwens meteen duidelijk uit welk perspectief de film werkelijk gedraaid is, namelijk dat van de geallieerden. Wat ik vooral geniaal vond was de Duitstalige (!) muziek van David Bowie en van de Beatles: Komm halte meine Haaaand, komm halte meine Hand!

En dan de set… mijn God hoe goed. Kleurrijk, levendig, mooi en met iets droomachtigs… ook met iets beangstigend erin. Het zal je misschien iets aan The Grand Budapest Hotel van Wes Anderson herinneren. Beide films tonen hoe de clowneske krachten van het fascisme het afleggen tegen de liefde, de humor en de elegantie. Daarbij geven alle twee de films mij het gevoel dat ze uit hetzelfde universum komen. Bovendien zijn beide films komische drama’s die op boeken gebaseerd zijn. Zo is Jojo Rabbit gebaseerd op Caging Skies, een boek van de Belgisch Nieuw-Zeelandse schrijver Christine Leunens, terwijl Budapest Hotel haar inspiratie van de boeken van Stefan Zweig haalde. Ik vind persoonlijk dat Jojo Rabbit qua humor, drama maar ook qua naargeestigheid een klein beetje in de richting van Roald Dahl gaat. Maar ja, ga hem maar zelf kijken!

Wat ik ook nog opmerkelijk vond, is het ingewikkeld sociaal vlechtwerk tussen, zijn moeder en het joodse ondergedoken meisje. Allen zijn of worden familie van elkaar, namelijk broer, zus en moeder. Alle horen tot verschillende politieke kampen, namelijk de Nazi’s, de partizanen en slachtoffers (de Joden) tegelijkertijd en dat zorgt voor een eeeerrrggg spannende momenten. Maar veel duidelijker wil ik het helaas niet beschrijven, anders spoiler ik teveel.

Wat ik er echter hier nog wel bij kan zeggen, is dat ik de acteurs geweldig vond. Roman Griffin Davis speelt als negenjarige een ongelooflijk overtuigende (en behoorlijk Arisch-ogende) negenjarig Hitlerjunge, Scarlett Johansson speelt geweldig als de hele knappe moeder van Jojo (halleluja!), Thomasin McKenzie speelt de typische “oudere zus” en is tegelijkertijd het ondergedoken Joodse meisje…en wie speelt illusie-Adolf? Jojo’s onzichtbare vriend? Niemand anders als Taika Waiti himself.

★★★★★

Rafael te Boekhorst