Recensie | August: Osage County (Immy Verdonschot)

In 2008 ontving Tracy Letts de Pulitzer Prijs en Tony Award voor het toneelstuk August: Osage County. Net als bij zijn vorige werk, Killer Joe met Matthew McConaughey, heeft ook dit stuk zijn weg naar het witte doek weten te vinden. Tevens is August de tweede lange speelfilm van regisseur John Wells. Met de hulp van George Clooney als producent en een waslijst aan geweldige acteurs, waaronder Oscarnominaties voor Meryl Streep en Julia Roberts, is deze film eindelijk te zien in Nederland. Lees hier de recensie van  August: Osage County door Immy Verdonschot.

Titel: August: Osage County
Regisseur: John Wells
Scenario: Tracy Letts
Cast: Meryl Streep, Julia Roberts, Ewan McGregor, Chris Cooper, Abigail Breslin, Benedict Cumberbatch, Juliette Lewis, Margo Martindale, Dermot Mulroney, Julianne Nicholson, Sam Shepard, Misty Upham
Speelduur: 120 minuten
Genre: Drama, komedie
Release: Vanaf 20 maart in de bios

De familie Weston is jaren geleden uit elkaar gevallen. Maar met de vermissing van hun vader komen dochters, ooms, tantes en neven allen richting het ouderlijk huis om de moeder des huizes te ondersteunen. Al snel blijkt dat er meer speelt dan op het oppervlak te zien is en lopen de gemoederen hoog op. Ieder familielid heeft zijn geheimen en wanneer je zo dicht op elkaar zit, is het lastig om deze te bewaren.

Dramedie?

Hoewel de film genomineerd is als komedie, is August Osage County echt een drama. De personages worden tot op het bot aangevoeld in deze film en veel zware onderwerpen komen naar boven. Zo is er sprake van een huwelijk dat uit elkaar valt, verslaving en geheime verhoudingen. Wat niet wil zeggen dat er niet wordt gelachen. De botte opmerkingen van onder andere Streep zullen je herhaaldelijk laten gniffelen, maar het is met name de laatste lunchscène die voor een heerlijke ontlading van alle drama van voorheen zorgt. Dit is zo goed gedaan, dat je niet anders kunt dan waardering hebben voor het verhaal.

Traag begin

Met een behoorlijke uiteenzetting van alle relaties, onderlinge verhoudingen en de tijd die het inneemt voor alle familieleden bij elkaar zijn, duurt het even voordat de film echt op gang komt. Zo neemt regisseur John Wells zijn tijd om ieder personage zo goed mogelijk te introduceren. Hoewel in het begin hierdoor je aandacht af en toe wat afzwakt, lijkt de spanning al snel met iedere seconde toe te nemen. Wells heeft met ieder minuscuul moment zijn tijd genomen en neemt deze onder de loep. Zo lijkt achter alles wat gezegd wordt weer een extra betekenis te liggen. Daardoor blijft niet alleen de familie op zijn hoede, maar jij net zo goed.

Gebroken familie

Vanaf het begin is het duidelijk: Dit is een film over een familie die uit elkaar valt. Je hebt een moeder die aan de drugs is, met een dosis kanker erbovenop, terwijl één zus voor haar probeert te zorgen. Voor de vermissing (en later blijkt zelfmoord) van hun vader komt de hele familie bij elkaar. Je zou denken dat ze daardoor wel wat begrip voor elkaar hebben, maar de naarste dingen worden tegen elkaar gezegd. Het bijzondere aan het script is dat tevens uit deze nare opmerkingen, momenten van tederheid naar voren komen. Zo blijkt dat hoe gemeen een familie ook tegen elkaar kan zijn, het verband en de liefde nooit helemaal verdwijnen.

Geheimen

Als er iets is waar deze film om draait, dan zijn het wel de geheimen. En zoals iedereen waarschijnlijk wel weet, kunnen geheimen nooit lang bewaard blijven. Zo merkt moederlief, ook al is ze aan de pijnstillers, alles op. Wanneer puntje bij paaltje komt, laat ze er geen gras over groeien. Wanneer ieder familielid zich in allemaal bochten wringt om gebeurtenissen te ontkennen en om waarheden heen te draaien, zal Violet (Streep) het gewoon bot naar buiten brengen. Zo volgen keer op keer verbijsterende momenten voor de familie. Door de manier waarop het gefilmd is heb je het gevoel midden in deze familie te staan en daarmee ook alles als zodanig mee te maken. Je zult de geheimen proberen te ontrafelen en zult versteld komen te staan met de uitkomst.

Killer cast

Hoewel Meryl Streep en Julia Roberts beiden voor een Oscar en Golden Globe genomineerd waren, weet ieder andere acteur in de film zich goed staande te houden. Het is met name het samenspel van Roberts en Streep wat je op het puntje van je stoel laat zitten, maar Juliette Lewis en Julianne Nicholson weten als geen ander de onderlinge zussenverbanden in beeld te brengen. Een band die Margo Martindale ook perfect naar voren brengt met Streep. Terwijl Martindale vooral als een jolige dame te zien is in haar andere films, toont ze hier haar andere kwaliteiten in zware tijden. De jongste in de club is Abigail Breslin die met haar uitstraling en tienerhouding je in een oogopslag kunnen overtuigen dat ze helemaal niet bij haar familie wil zijn. Dit soort tienerrollen kunnen erg standaard en storend zijn, maar Breslin weet hier al snel overheen te stappen. Dan zijn er natuurlijk ook nog de nodige heren in het huis: Van Chris Cooper, Ewan McGregor en Sam Shepard tot Dermot Mulroney en Benedict Cumberbatch vullen ze de dames prachtig aan. Hun rollen zijn vaak wat terughoudender, waarbij ze zich staande moeten weten te houden tegenover alle dames in de familie. Want laten we eerlijk zijn, deze film wordt absoluut gedragen door de sterke vrouwenrollen.

August: Osage County is een geweldige film met prachtige rollen van ieder lid van de cast. Terwijl de film je af en toe laat verzuchten door de trage uiteenzetting in het begin, weet Wells de spanning er goed in te houden. Geleidelijk neemt deze familie je mee in hun verhalen en kom je meer en meer te weten over alles wat zich heeft afgespeeld onder het dak van Huize Weston. August is een goed geschreven script waarvan het verhaal sterker en sterker wordt met de nodige momenten van opluchting.

Xoxo,

Immy.