Recensie | Ghostbusters (Erik Jansen)

There’s something strange in the neighborhood. Who you gonna call? De dinsdagavond is voor mij en mijn vrienden de vaste prik voor de sneak preview in onze lokale bioscoop. Het is altijd leuk om vooraf niet te weten welke film er weer wordt getoond. Na vijf pijnlijke minuten te hebben gezien van Skiptrace, hebben we echter de volle zaal verlaten en zijn we snel doorgelopen naar de voorpremière van Ghostbusters. Dit is een reboot van de originele film uit 1984 met dit keer een vrouwelijke cast. Het zal je waarschijnlijk niet ontgaan zijn dat deze film de meeste gehate film is van het jaar vanwege de ontzettend slechte trailers. Dat was ook merkbaar in de bioscoop. Onze zaal was praktisch leeg! Heeft de film dan echt alle haat verdiend dat het tot nu toe heeft gekregen? Lees hier de recensie van Ghostbusters door Erik Jansen. 

Titel: Ghostbusters
Regisseur: Paul Feig
Scenario: Katie Dippold, Paul Feig
Cast: Melissa McCarthy, Kirsten Wiig, Kate McKinnon, Leslie Jones, Charles Dance, Michael Kenneth Williams, Chris Hemsworth
Genre: Actie, Komedie, Science Fiction
Speelduur: 116 minuten
Release: 14 juli 2016

De eerste trailer opende met “30 jaar geleden hebben vier wetenschappers onze stad gered” en gaf ons het idee dat het misschien een derde deel van het origineel is. Dat is het zeer zeker niet. We zien hier dus echt een nieuwe versie van de spokenverdelgers. Wanneer Erin (Kirsten Wiig) wordt geconfronteerd met haar boek over spoken, gaat ze op zoek naar Abby (Melissa McCarthy). In hun studententijd hebben de twee samen het boek geschreven, maar doordat het boek plots online verkocht wordt dreigt Erin haar baan te verliezen als docent op de universiteit. Abby is nog steeds het spookfenomeen aan het onderzoeken samen met technerd Holtzmann (Kate McKinnon). Als Erin aan Abby vraagt het boek offline te halen, wordt het drietal gevraagd om een paranormale situatie te onderzoeken in een museum. Daar worden ze aangevallen door een spook. Nadat de video van het voorval online is verschenen, wordt Erin ontslagen en ook de twee dames moeten hun huidige werkplek verlaten.

Ze vinden een oud Chinees restaurant waar ze hun nieuwe bedrijf beginnen. De knappe, maar domme Kevin (Chris Hemsworth) solliciteert voor de baan als receptionist en wordt vrijwel direct aangenomen. Dan komt metrostation medewerkster Patty (Leslie Jones) binnen en vertelt dat ze een spook heeft gezien op het station. Holtzmann verzamelt al haar technische gadgets en de vier vrouwen gaan op pad. In de metro treffen ze het spook aan, maar ook een apparaat dat ervoor zorgt dat paranormale activiteiten ontstaan. Patty sluit zich aan bij de groep, voorziet hen van passende outfits en een prachtige auto en gaan op zoek naar degene die van plan is het spookgeweld los te laten op de stad.

Is de nieuwe Ghostbusters een slechte film? Nee, niet echt. Het valt aan te zien. Is het zo goed als het origineel? Bij lange na niet! De komedie en de chemie tussen de acteurs van de eerste film valt gewoonweg niet te evenaren en het meest simpele wat ik iedereen kan zeggen over het origineel is dat het nog steeds werkt en ontzettend grappig is. Als je Ghostbusters uit 1984 nog niet heb gezien, is het zeker een aanrader. Terug naar de nieuwe versie. We zien dat de vier actrices absoluut plezier hebben in de rollen van de Ghostbusters. De keuze voor deze vrouwelijke cast is zeker niet een verkeerde. Als er dan toch een reboot moest komen, waarom niet met vier komische vrouwen? Als team spelen ze goed op elkaar in en ook Chris Hemsworth laat zien dat hij komedie goed onder de knie heeft.

De CGI is best redelijk gebruikt en voegt leuke elementen toe aan het 3D-effect. De laserstralen en de spoken komen soms buiten de kaders van het scherm, wat eigenlijk best goed is gedaan. De film faalt alleen op de komedie. Sommige grappen zijn aardig, maar veel slaan niet echt aan. Het valt echter niet te wijten aan de acteurs die zichtbaar de volle 100% geven. De film maakt wel constant onnatuurlijke knipoogjes puur en alleen vanwege de nostalgie van de eerste film. Denk bijvoorbeeld aan een piano die op spookachtige wijze het bekende deuntje begint te spelen, het logo dat op een zwakke manier wordt bedacht en mensen die “I ain’t afraid of no ghosts” en “who you gonna call?” roepen. Ook zien we drie acteurs van de originele cast terug in echter schandalige cameo rollen. De echte fans zullen hier zeker niet blij van worden.

Origineel is de nieuwe Ghostbuster absoluut niet vanwege een ontzettend voorspelbaar verhaal. De chemie tussen de vier vrouwen en Hemsworth is wellicht het enige wat mij interesseerde, maar de film zal bij mij snel weer vergeten zijn. Al met al voelt deze film aan als een ouderwetse cash grab door zoveel mogelijk op de naam en het succes van het origineel mee te liften. Op basis van de trailers had ik slechter verwacht, maar uiteindelijk komt de film nog best redelijk uit de verf. Het komt gewoonweg niet in de buurt van het succesvolle origineel en faalt nieuw leven in te blazen in een geliefde franchise. Voor een avondje uit is het net te doen, maar genieten van een geweldige Ghostbusters film kan je het best thuis doen met de versie uit 1984.

Erik Jansen