Recensie | Going in Style (Erik Jansen)

Wat zou jij doen als je in de tachtig bent, het bedrijf waar je al dertig jaar keihard werkt besluit te sluiten, je pensioen wordt afgenomen en de bank besluit je huis af te pakken? In de misdaad komedie Going in Style weten Michael Caine, Morgan Freeman en Alan Arkin het wel. Zij beroven de bank!

Titel: Going in Style
Regisseur: Zach Braff
Scenario: Theodore Melfi
Cast: Michael Caine, Morgan Freeman, Alan Arkin, Christopher Lloyd, Ann-Margret, John Ortiz, Matt Dillon, Joey King, Kenan Thomspon
Speelduur: 96 minuten
Genre: Misdaad, Komedie
Release: 6 april 2017

Vanwege achterstallige betalingen wordt Joe (Michael Caine) binnenkort samen met zijn inwonende dochter en kleindochter het huis uitgezet. Om de zaak nog erger te maken besluit het bedrijf waar de senior samen met zijn vrienden Willie (Morgan Freeman) en Albert (Alan Arkin) werk, te sluiten en te verplaatsen naar het buitenland. Ook wordt het pensioenfonds van alle medewerkers afgenomen.

Willie heeft altijd willen sparen om zijn kleindochter die ver in het land woont te kunnen zien, maar door de dreigende sluiting van het bedrijf valt deze droom in duigen. Albert woont samen met Willie en had liever gisteren dood willen gaan dan morgen. Joe maakt een bankberoving van dichtbij mee en raakt geïnspireerd hetzelfde te doen met zijn vrienden. Lang hebben ze toch niet te leven en veel hebben ze niet te verliezen. Ter experiment proberen ze eerst een kleinschalige winkeldiefstal en zijn ze op zoek naar iemand die de drie senioren kan voorbereiden op de grote overval die ze van plan zijn te plegen.

Het is alweer een remake!

Dit wist ik in eerste instantie niet, maar het blijkt dat het origineel dateert uit 1979. Het concept van de film is echter goed naar deze tijd gebracht en actueel gezien de nasleep van de economische crisis. Aangezien de oude versie relatief vergeten is, voelt dit nieuwe jasje toch origineel genoeg aan. De film is geregisseerd door Zach Braff die beter bekend is als Dr. J.D. van de TV komedie Scrubs. Het scenario is geschreven door Theodore Melfi die dit jaar met zijn film Hidden Figures was genomineerd in de categorie Beste Aangepaste Scenario.

Oude rotten in het vak

Caine, Freeman en Arkin zijn doorgewinterde acteurs en laten in deze film zich van hun beste, komische kanten zien. De chemie onder de drie is ontzettend goed waarbij Caine een oude avonturier speelt, Freeman zijn voorzichtige maat is en Arkin met zijn sarcastische opmerkingen de show steelt. Er is een leuke scène waar de drie aan de telefoon hangen en Michael Caine zijn vrienden probeert over te halen de misdaad te plegen. Het is één van de momenten tijdens de film waarbij de oude vriendschap van de drie mooi duidelijk wordt gemaakt en is dankzij Alan Arkin’s droge opmerkingen ook ontzettend hilarisch.

De drie hoofdrolspelers worden tevens ondersteund door een goede cast. Zo zien we Christopher Lloyd (bekend als Doc Brown uit Back to the Future) als de dementerende Milton, die zorgt voor aandoenlijke komische momenten. Ann-Margret speelt als Annie een oude supermarktmedewerkster die een oogje heeft op de ongeïnteresseerde Albert. Uiteindelijk gaan ze daten en dat geeft de oude Albert de motivatie om met zijn vrienden het avontuur aan te gaan.

John Ortiz speelt Jesus die als mentor de drie senioren tot professionele bankrovers opleidt. Ze komen met hem in aanraking door Willie’s ex-schoonzoon Murphy (Peter Serafinowicz). In deze rol zie ik het enige minpuntje aan de film. Zijn karakter is namelijk een vergeetachtige coffeeshopeigenaar die gescheiden is en weinig aandacht besteedt aan zijn dochter. Later in het verhaal toont hij toch interesse in zijn dochter, maar dit verloop wordt niet goed toegelicht. Het had voor het verhaal misschien iets logischer geweest als hij vastzat in de gevangenis en via zijn contacten de senioren had kunnen introduceren bij Jesus.

Het verhaal draait uiteindelijk niet zozeer om de bankberoving, maar meer om de komische weg die de drie oude vrienden bewandelen na de geloofwaardige aanleiding van de sluiting van hun bedrijf. Het algemene acteerwerk is van topniveau en het verhaal heeft aan de ene kant voorspelbare, maar ook onvoorspelbare twists. Ook de komedie van het verhaal werkt ontzettend goed op de lachspieren. Van flauwe humor is hier eigenlijk helemaal geen sprake en ik denk dat het daarom tot iedereen aanspreekt. Going in Style is daarmee een uitstekende feel good komedie die zowel thuis als in de bioscoop zorgt voor prima entertainment.

Erik Jansen