Recensie | Nebraska (Immy Verdonschot)

Regisseur Alexander Payne won in 2012 al de Oscar voor Best Writing, Adapted Screenplay voor The Descendents en is helemaal terug met zijn nieuwste speelfilm Nebraska. In het buitenland won Bruce Dern de prijs voor de beste mannelijke hoofdrol op Cannes en op het Nederlandse IFFR (International Film Festival Rotterdam) mocht Payne de publieksprijs in ontvangst nemen. In de Verenigde Staten bleef de film ook niet onopgemerkt. Niet alleen genoot Nebraska daar vijf Golden Globe nominaties, waaronder die van beste film, ook maakt zijn film dit weekend zes keer kans bij de Oscars.

Titel: Nebraska
Regisseur: Alexander Payne
Scenario: Bob Nelson
Cast: Bruce Dern, Will Forte, June Squibb, Stacy Keach, Bob Odenkirk
Speelduur: 115 minuten
Genre: Drama, humor, roadmovie
Release: Vanaf 27 februari in de bioscoop

Woody Grant denkt een miljoen dollar gewonnen te hebben, een ‘prijs’ die hij zelf wil gaan ophalen in Lincoln, Nebraska. Aangezien niemand hem gelooft besluit hij deze ruim duizend kilometer lange reis in zijn eentje af te leggen. In zijn verwarde toestand wordt hij vaak lopend op de weg door de politie meegenomen, waarna zijn zoon David hem moet ophalen. Daarop besluiten ze samen naar Nebraska te rijden om het prijsgeld op te halen. Tussendoor stoppen ze in het geboortedorp van Woody, waar familie en bekenden hem al snel het gesprek van de dag maken.

Droge humor

Nebraska is een film als geen ander. Je zult hierbij zeker niet dubbel liggen van het lachen, maar vermakelijk is het wel. De droge humor van het gezin, de familieverbanden en de situaties waar ze zich in bevinden wisselt de zwaardere toon van de film af. Een prachtig voorbeeld is de spraakzaamheid (of gebrek daaraan) van de familie onderling tegenover de grove opmerkingen van vrouwlief Kate (June Squibb). Bruce Dern speelt een prachtige rol als Woody. Zijn onbenullig- en vergeetachtigheid maken hem aandoenlijk en zorgen voor de subtielere lachmomenten. Dern weet het op zo’n manier te spelen dat je het ene moment met hem mee lacht en het andere moment medeleven met hem hebt.

Alexander Payne

Payne is al jaren bezig in de filmwereld. Je zou na zijn recente films bijna vergeten dat hij de man achter het komische Election was met de vermakelijke rollen van Reese Witherspoon en Matthew Broderick. Daarna volgde de roadmovie Sideways en de drama’s About Schmidt en The Descendents. In de latere films komt steeds meer diepgang en daarmee is Nebraska niet alleen een passend vervolg in dit rijtje, maar zeker ook een goede opvolger waarbij de drama en roadmovie elementen samenkomen. Letterlijk en figuurlijk worden behoorlijk wat kilometers afgelegd door de personages in iedere film die hij maakt. Payne weet het niveau hoog te houden zonder in herhaling te vallen. In zijn nieuwe tragikomische film zorgt hij voor tevens voor vernieuwing in zijn stilistische aanpak door deze geheel in zwart/wit te vertonen.

Black and white

Dat de film geheel in zwart/wit te zien is, versterkt het tijdloze element van de film: Op ieder moment kan dit verhaal zich afspelen. Het zegt tevens iets over de sleur waarin de mannen zich bevinden. Woody, een alcoholverslaafde man die niet de meest geweldige vader voor zijn zoons was, slijt zijn dagen in huis of door te werken aan zijn auto. Zijn geheugen is ook niet al te helder meer. Terwijl zijn zoon nog jong is en een baan heeft om zich bezig te houden, is het net uit met zijn vriendin en blijkt al snel dat hij een prima baan heeft maar de passie enigszins ontbreekt. De grijstinten van de film sluiten daarmee goed aan bij het verhaal en versterken de situatie waarin beide heren zich in bevinden.

Vlak

Door de stilistische aanpak lijken de personages misschien ook wat minder kleurvol. Het is wennen om in de film te komen. Zo komen de personages in het begin wat simpel over, met vlakke gezichtsuitdrukkingen en een wat cartoonachtige dialoog. Gelukkig krijgt het verhaal snel zijn aanloop en vervaagt dit wanneer de roadtrip begint. Het zijn dan ook met name Bruce Dern (Django Unchained/Monster) en Will Forte (Saturday Night Live) die de film dragen. Hun vader-zoon relatie staat centraal als ook de zoektocht naar zichzelf. Terwijl ze niet erg spraakzaam zijn en worstelen met het alcoholprobleem van Woody, zitten er veel momenten in de film die je in je hart zullen raken. Geheel volgens het roadmovie recept leren de heren elkaar van een andere kant kennen groeien ze nader tot elkaar.

Bekende gezichten

Het is niet alleen de hoofdcast die je bekend kan voorkomen. Zo moest ik het personage van Cole even goed bekijken om erachter te komen dat de acteur niemand minder is dan Devin Ratray (Buzz uit Home Alone). Zelfs de oude broer van Woody, Uncle Ray (Rance Howard), speelde in menig series (onder andere Angel) en films zoals The Grinch en The Lone Ranger. Maar de beste bijrollen in de film zijn van Squibb (About Schmidt, Ghost Whisperer, Girls) en Bob Odenkirk, die zoon en broer Ross Grant speelt (Breaking Bad en HIMYM). Odenkirk is als succesvolle zoon met een baan in de televisiewereld het pronkstuk van de familie. Hij geeft prima invulling aan zijn rol met een goed gedoseerd ego dat bij een dergelijk personage past. Squibb speelt een prachtrol met de meest memorabele opmerkingen. Haar gedrag als ook de botte opmerkingen over haar man zijn aan de ene kant net een stapje te ver, terwijl je niet anders kan dan een lach te laten ontglippen.

Nebraska is een subtiele film die zijn tijd neemt om de breekbaarheid van een oude man te tonen en de relatie tussen vader en zoon bloot te leggen. Het zijn met name de familieverhoudingen die het interessant houden. Bruce Dern, Will Forte en June Squibb schitteren allen in deze met grijstinten beladen roadmovie, waar je langzaamaan door de lagen komt van verleden en emoties. Nebraska is een mooie film met een tragikomisch verhaal, waar je van tijd tot tijd erg om kunt lachen.

Xoxo,

Immy.