Recensie | Oscar genomineerde korte films 2018

Op 13 februari vond de première van Oscar Genomineerde korte films plaats in Pathé Tuschinski. Er werd een selectie getoond van films die in aanmerking komen voor de prijs voor beste korte animatiefilm en beste korte live-action film. Bijzonder was de aanwezigheid van een aantal mensen die verwikkeld waren in de productie van twee van de films. Martijn Pijnenburg en Sandro Algra waren in de gelegenheid om alvast te discussiëren over welke shorts de hoofdprijs mee naar huis mogen nemen.

Lou

Wat als gevonden voorwerpen gevoelens hadden? Disney/Pixar weet steeds weer een nieuwe manier te vinden om levenloze objecten te voorzien van een persoonlijkheid. De eerste film die we zagen was Lou. Hierin zien we een pestkop die op het schoolplein de les geleerd wordt door Lou, bewaker van de gevonden voorwerpen.

Oordeel:

Martijn: Lou was een aardig filmpje dat leuk bedacht is. Desondanks niet bijzonder origineel.

★★★☆☆

Sandro: Het filmpje is grappig, schattig en beladen met emotie. Het is niet Disney/Pixar’s beste werk, maar wel consistent met de kwaliteit die je van hen verwacht.

★★★☆☆

Negative Space

Papa was altijd op zakenreis. Voordat hij vertrok mocht zijn zoon meehelpen met het inpakken van de koffer, want moeder was daar te onhandig voor. Efficiënt leren inpakken was wat onze hoofdpersoon dichter bij zijn vader bracht. Nog één keer pakt hij zijn eigen koffer in, en reist hij af naar papa’s begrafenis.

Oordeel:

Martijn: Een mooi gemaakte, surrealistische animatie met een briljante clou. Wat mij betreft de leukste van de vijf animatiefilms.

★★★★★

Sandro: In een tijdperk waarin de meeste animatie kaskrakers me de computer worden gemaakt is het toch bijzonder om af en toe een goede stop-motion film te zien. De filmmakers weten een redelijk triviale handeling als het inpakken van een koffer toch weer heel mooi te maken met het animeren van bagage.

★★★★1/2

Dear Basketball

Voormalig NBA-speler Kobe Bryant beschrijft zijn liefde voor basketbal. Het filmpje is een handgetekende animatie, en een directe verfilming is van de afscheidsbrief die Bryant aan de sportwereld schreef. De bewegingen van Kobe (het enige personage) zijn gelimiteerd, en er wordt weinig gebruik gemaakt van achtergronden. Maar de focus ligt ook niet op het vertellen van een gedetailleerd verhaal, het is meer een opname van mooie jeugdherinneringen.

Oordeel:

Martijn: Het filmpje is mooi gemaakt, maar wist me niet aan te grijpen. Al kwam dat misschien ook dat het contrast met de voorgaande twee korte films.

★★☆☆☆

Sandro: Dear Basketball is inspirerend op dezelfde manier dat een Think Different spotje van Apple inspirerend is. Visueel is het mooi en sfeervol, maar de enige boodschap die ik eruit haal is dat Kobe Bryant een heel gelukkig leven heeft gehad.

★★☆☆☆

Garden Party

Een groepje vrolijke glibberige amfibieën nemen ons mee naar een enorm landhuis, een huis dat eruit ziet alsof er weken geleden een groot misdrijf heeft plaatsgevonden. Maar, in de woorden van de animators: “Het kan hen helemaal niks schelen… want zij zijn kikkers!”.  Ze geven niks om de materialistische landeigenaar en gaan lekker hun gang.

Oordeel:

Martijn: Een prachtig gemaakte animatie, maar ik vond hem eigenlijk best flauw. Al was het einde wel verrassend.

★★★☆☆

Sandro: Visueel is dit met afstand de meest indrukwekkende short, je twijfelt soms of je toch geen live-action film aan het kijken bent. Als je van slapstick humor en kikkers houdt moet je dit zeker kijken.

★★★★☆

Revolting Rhymes

Gebaseerd op de gedichtjes van Roald Dahls gelijknamig kinderboek. Revolting Rhymes neemt een handjevol sprookjes die we al duizend keer eerder hebben gehoord en geeft er een moderne ‘Dahl draai’ aan. Dat betekent: veel onverwachte plotwendingen en macabere humor. De animators slagen er ook in om de visuele stijl van Dahls illustrator Quentin Blake te imiteren.

Oordeel:

Sandro: Voor een Roald Dahl fan is dit zeker een van de beste verfilmingen. Het is trouw aan de toon van het boek en houdt veel van de dialogen intact. Maar het verhaal wordt ook verder uitgebreid om er een complete film van te maken. Gezien het uit twee complete afleveringen bestaat zou ik het echter geen short noemen.

★★★★☆

The Silent Child

Het jonge meisje Libby valt als enige dove in een groot gezin een beetje buiten de boot. Gelukkig leert maatschappelijk werker Joanne haar liplezen en gebarentaal. Ze bouwt een hechte relatie op met het kind. Haar ouders hebben het echter te weinig geduld en blijven skeptisch over de lessen.

Oordeel:

Martijn: Ik weet niet zo goed wat ik van deze film moet vinden. Het verhaal is best aangrijpend en de acteurs doen het goed. De speelduur is echter wat aan de lange kant, terwijl de film wel weer redelijk abrupt eindigt. Hierdoor voelt de film niet echt ‘af’. Alhoewel de boodschap sterk is, zou die misschien beter tot zijn recht gekomen zijn in een lange film.

★★★☆☆

Sandro: Dankzij een aantal subplots en losse eindjes zou je haast denken dat de makers een lange speelfilm tot een verlengd informatief spotje hebben verknipt. Aan de andere kant was het ook niet de bedoeling om dit verhaal een duidelijke resolutie te geven. De film wil ons leren om meer aandacht te schenken aan dove kinderen, en die boodschap wordt heel sterk overgebracht.

★★★☆☆

The Eleven O’Clock

Een psychiater krijgt de bijzondere taak om een patiënt te behandelen die gelooft dat hij de dokter is, en de rollen probeert om te draaien. De dialogen worden steeds ingewikkelder, waardoor het publiek aan het einde net zoveel in de war is als de twee mannen.

Oordeel:

Martijn: ik heb volop genoten van deze komische short. Wat mij betreft de leukste van de drie speelfilms.

★★★★☆

Sandro: Het gekibbel van de personages deed me denken aan een Abbot & Costello sketch en het plot had de creativiteit van een Twilight Zone aflevering. In feite is dit Abbot & Costello visit Shutter Island.

★★★★☆

Watu Wote/All of Us

In Kenia heerst er veel spanning tussen moslims en christenen. De christelijke Jua is genoodzaakt om een busreis met moslims te delen. Als de bus wordt aangevallen door een groepje extremisten zijn haar medepassagiers de enigen die deze ‘ongelovige’ vrouw nog kunnen beschermen.

Oordeel:

Martijn: Deze film begon wat nietszeggend maar werd al snel een stuk boeiender en zelfs spannend, op een onconventionele manier. Tevens is het mooi dat dit waargebeurde verhaal via film verder wordt verteld.

★★★★☆

Sandro: Ik heb veel films gezien over sociale spanningen in derde wereldlanden. Deze film laat zien dat dergelijke verhalen vaak meer tot hun recht komen als ze niet verteld worden met typische Hollywood tropes. Het is een kort maar inspirerend verhaal met volledig geloofwaardige personages.

★★★★1/2