Recensie | Reservoir Dogs theaterstuk (Martijn Pijnenburg)

Onlangs werd er in CREA Amsterdam een Reservoir Dogs theaterstuk opgevoerd. Ja, je leest het goed…een theaterversie van Quentin Tarantino’s gewelddadige debuutfilm. Een ideale gelegenheid om al die iconische gebeurtenissen eens live mee te maken. Martijn Pijnenburg en Sandro Algra waren bij een van de voorstellingen aanwezig en Martijn deelt hierbij zijn belevingen.

Titel: Reservoir Dogs
Regisseur: Olaf Pieters
Scenario: Quentin Tarantino (origineel), Olaf Pieters (bewerking)
Cast: Armand Muilenburg, Bram Pieters, Jeroen van Beek, Ferry Ras, Cortijn Tonkes, Kevin Kwakman, Rick Kuitems, Raoul Kreeft,  René Frinks
Genre: Misdaad

Als filmliefhebber kijk ik niet alleen graag naar films, maar denk ik er ook veel over na. Naast dat ik eigen films bedenk verzin ik soms ook dingen bij bestaande films. Ik vraag mezelf bijvoorbeeld af wat er zou gebeuren als Marvel en DC samen kwamen. Hoe een musical rondom de foute poppenfilm Team America uit zou pakken.  Of hoe een James Bond film eruit zou zien als deze door een eigenzinnige filmmaker als Quentin Tarantino geregisseerd was geweest. En nu we het toch over Tarantino hebben…

Het blijkt niet dat ik de enige ben die zichzelf zulke dingen afvroeg. Vermoedelijk had theatermaker Olaf Pieters soortgelijke gedachten, anders had hij waarschijnlijk geen toneelstuk rondom Reservoir Dogs gemaakt. Toen ik ervan hoorde was ik, iemand die zowel fan is van Tarantino (lees hier mijn top 10 Tarantino films) als zulke creatieve projecten, was ik meteen geïnteresseerd! Het leek me ook wel een film waarmee je zoiets kon doen, omdat het zich tenslotte allemaal grotendeels in hetzelfde warenhuis afspeelt.

Reservoir Dogs theaterstuk

Wel weet ik uit ervaring dat veel van zulke projecten (denk aan zelfgemaakte trailers, of films nagespeeld met poppen), de eerste paar minuten erg leuk zijn, maar dan al snel blijkt dat het niet meer is dan een amusante gimmick. Denk bijvoorbeeld maar aan de vele filmtrailers die in de stijl van het Friends introfilmpje zijn nagemaakt. Leuk voor een keertje, maar voor mij was de lol er snel vanaf. Zou het Reservoir Dogs theaterstuk ook in die categorie vallen?

De voorstelling trapte af met Mr. Browns legendarische analyse van het Madonna nummer Like a Virgin. Het werd meteen duidelijk dat men echt hun best gedaan had om het intro zo trouw mogelijk na te maken. Mede omdat het gesprek geïntroduceerd werd door een acteur die qua uiterlijk veel weg had van Quentin Tarantino, welke in de film ook die rol vervulde.

Ik moet echter bekennen dat het na de eerste paar minuten een beetje geforceerd aan leek te voelen. Werd dit ook zo’n gimmick als die andere fanprojecten? Toch moet ik bekennen dat ik veel moest lachen om het gekibbel van de criminelen. In het Nederlands valt het namelijk pas echt op hoe absurd de dialogen van Tarantino zijn.

Reservoir Dogs

Nadat de uitgebreide beginscène (waar men op een subtiele manier ook nog een andere iconische scene verwerkt had) kwam het welbekende intro stukje, uiteraard voorzien van het George Baker nummer Little Green Bag. De manier waarop dit aangepakt werd zorgde ervoor dat mijn eerdere twijfels snel weer verdwenen.

Wat volgde was een geweldige hervertelling van Reservoir Dogs, inclusief alle brute geweldsscènes. Gezien het feit dat men in het theater niet zomaar naar een andere locatie kon gaan werd er hier en daar een scene overgeslagen of anders aangepakt, maar er werd verrassend veel behouden.

Dit alles werd gedragen door een sterke cast, waarvan eigenlijk alle leden het goed deden. Met name Armand Muilenburg (Mr. White) en Cortijn Tonkes (Mr. Pink) deden het geweldig. Armand vond ik qua uiterlijk in eerste instantie meer een type voor Mr. Blonde, maar zijn overtuigende spel bleek uiteindelijk perfect te passen bij het personage van Harvey Keitel.

Reservoir Dogs

Dan had je natuurlijk ook nog Ferry Ras, die net zo hysterisch schreeuwde als Tim Roth en er qua uiterlijk ook op leek. Ik vond dit in de film altijd een beetje overdreven, maar mijn collega Sandro bleek dit juist een verfrissing. Dit zou volgens hem komen omdat ‘stoere’ acteurs over het algemeen juist zo nonchalant mogelijk willen reageren op een verwonding. Dus in dat geval was het ook een goede keuze van Ferry om deze rol op dezelfde manier te spelen.

Naast dat het een erg vermakelijk stuk was heb ik ook meer inzicht in de film gekregen. Zoals ik al eerder zei viel het nu namelijk nog meer op hoe absurd (maar briljant) de dialogen van Tarantino zijn. Het is daarom ook jammer dat het de laatste voorstelling was, want meer fans zouden het moeten zien. Daarnaast had ik eigenlijk ook mensen die de film nog niet kennen er naartoe willen sturen, om te kijken hoe zij het bizarre verhaal zouden ervaren.

Het Reservoir Dogs theaterstuk was een top voorstelling die eigenlijk iedere Tarantino fan zou moeten zien. Zowel de acteerprestaties als de dingen eromheen waren nagenoeg perfect uitgewerkt. Het is te hopen dat hetzelfde team meer films op deze manier gaan naspelen!

Martijn Pijnenburg