Recensie snippets | Imagine deel 4 (Immy Verdonschot)

Bij deze de laatste vijf films van het Imagine Film Festival die ik nog graag wilde bespreken, waarbij ik kort twee klassiekers bespreek, de prijswinnaar Into the Forest, een interessante en vermakelijke documentaire en afsluit met de afsluitingsfilm van het festival, welke later dit jaar ook nog uitkomt in de bios. Lees ook het eerste en tweede en derde deel.

Escape From New York

Regisseur: John Carpenter
Cast: Kurt Russel, Donald Pleasence, Isaac Hayes, e.v.a.
Speelduur: 99 minuten
Genre: Actie, scifi
Te zien: Klassieker, dus wellicht soms nog in de bios, maar verder vast op dvd/blu-ray

In John Carpenter‘s Escape from New York moet een cynische bankrover de president redden uit de klauwen van criminelen, tegen de achtergrond van een verpauperd en tot maximum security prison omgevormd New York.

Voor wie de klassieker uit 1981 nog nooit gezien heeft, is deze film een echte must. Het is geweldig om te zien wat er toentertijd voor horrorscenario werd geschetst over het jaar 1997, waar om New York heen een gigantische muur is gebouwd en de stad op zich als gevangenis wordt gebruikt. De film sluit prachtig aan bij de B-films uit de jaren tachtig, vol actie en geweld waarbij Russel geweldige one-liners loslaat en met ooglapje op de stad doorrent. De film mag dan wat gedateerd zijn, maar het maakt het genot er niet minder om. Deze film moet je minstens één keer in je leven gezien hebben.

Gattaca

Regisseur: Andrew Niccol
Cast: Uma Thurman, Ethan Hawke, Jude Law, e.a.
Speelduur: 106 minuten
Genre: drama, scifi, thriller
Te zien: Klassieker, dus wellicht soms nog in de bios, maar verder vast op dvd/blu-ray

In de toekomst bestaat de mensheid uit valids en in-valids. De eerste groep een superras, gekweekt uit het beste genetische materiaal. In-valid Vincent legt zich er niet bij neer en probeert met bloed en urine van de verlamde valid Jerome toch de felbegeerde baan van astronaut te krijgen. Maar wat als hij betrapt wordt?

Gattaca is een geweldig interessante film die tot in de puntjes is uitgewerkt. Het thema draait om genetische manipulatie en is daarmee nog steeds van deze tijd. Met kille decors, voor een deel opgenomen in en rondom bestaande gebouwen, wordt de sfeer al direct goed neergezet. Voor dit retro-futuristische set design was de Nederlandse Jan Roelfs verantwoordelijk, iets wat de film tevens een Oscarnominatie opleverde. Met een nog erg jonge Hawke, Law en Thurman had Niccol meteen een sterke cast als kern. Hun acteerprestaties zorgen er, naast het sterke verhaal en de goede spanningsopbouw, voor dat je aandacht geen moment verzwakt. Gattaca is en blijft met het dergelijke onderwerp en het goede set design een tijdloze film, die je zou kunnen blijven kijken.

Into the Forest

Regisseur: Patricia Rozema
Cast: Ellen Page, Evan Rachel Wood, Max Mignhella, Michael Eklund, e.a.
Speelduur: 101 minuten
Genre: scifi, drama
Te zien: niet meer

De zussen Eva en Nell wonen met hun vader in de bossen. Op een dag begint een massale stroomuitval, die lang aanhoudt. In het nabijgelegen dorp is niets meer te krijgen en de noodsituatie wordt hen duidelijk. Als vader na een ongeluk overlijdt, staan de zussen er alleen voor.

Deze post-apocalyptische film, die gebaseerd is op een boek, weet zijn verhaal op een sterke manier te vertellen. Into the Forest laat zien hoe de familie zich moet zien te redden in de bossen, afgezonderd van alles en iedereen. Op een ingetogen manier weet regisseur Rozema alles weer te geven, terwijl ze hier en daar ook mooie toekomstige technieken heeft weten te verwerken. Neem bijvoorbeeld het huis, wat een prachtig alleenstaand pand is wat zo zelfvoorzienend is, dat je eigenlijk genoeg hebt aan één locatie. Bovenal gaat deze film echter over de overlevingstocht die de meiden moeten doorstaan, zonder al te veel bombarie of actie, en de confrontaties waar ze tegenaan lopen. Zowel Page als Wood leveren uitmuntend werk en weten je te overtuigen van hun situatie als ook hun emoties. Hoe de post-apocalyptische situatie bij iedereen meteen argwaan opwekt en voor paranoïde mensen zorgt, is direct voelbaar. Deze scifi zit zo dicht bij drama, dat het verhaal realistischer wordt dan ooit te voren.

Creature Designers: The Frankenstein Complex

Regisseur: Gilles Penso & Alexandre Poncet
Cast: Rick Baker, Joe Dante, Guillermo del Toro, John Landis, Kevin Smith, Phil Tippett, Matt Winston, e.a.
Speelduur: 104 minuten
Genre: Documentaire
Te zien: niet meer

The Frankenstein Complex kiest voor zowel een historische als creatieve invalshoek, met een mix van fascinerende scènes achter de camera, filmfragmenten en tientallen interviews met alle groten uit het vak. Naast veel mooie anekdotes biedt de film een schat aan prachtig testmateriaal en laat terloops ook zien hoe het film maken veranderd is.

Veel documentaires hebben dezelfde opzet. Creature Designers is geen uitzondering. Zo wordt eerst een beeld gegeven van het onderwerp, met een hoop voorbeelden, waarna een dramatisch moment volgt met een gepaste afsluiting. Waar deze docu het dan ook met name van moet hebben is het geweldige archiefmateriaal en de vele blikken behind the scenes over hoe sommige van de grootste monsters en monsterfilms gemaakt zijn, zoals Gremlins, Godzilla, maar ook de oude Clash of the Titans. Met heerlijke anekdotes van enkele bekende namen, als ook minder bekende namen, is het voor liefhebbers van fantasyfilms ontzettend genieten. Met een afsluiting die echter benadrukt dat het een steeds lastiger vak wordt, waar ze steeds meer moeten leveren in kortere tijd vanwege de groei van effecten, is de boodschap duidelijk en eindigt de film op een wat mindere noot. Geheel terecht natuurlijk, maar wat de film juist bijzonder maakt, een blik in het werkproces en -plaats te krijgen van deze monstermakers.

The Wave (originele titel: Bolgen)

Regisseur: Roar Uthaug
Cast: Kristoffer Joner, Ane Dahl Torp, Thomas Bo Larsen, Fridtjov Saheim, e.a.
Speelduur: 104 minuten
Genre: Drama, actie, rampenfilm, thriller
Te zien: 26 mei 2016

Als de bergwand die grenst aan een prachtig Noors fjord verschuift, zou dat een tsunami van 80 meter hoog veroorzaken die het plaatsje Geiranger na 10 minuten bereikt. En wegvaagt. Geoloog Kristian bestudeert de bergen al jaren, maar net op de dag dat hij verhuist vanwege een nieuwe baan vertoont de berg activiteit. Gaat er iets gebeuren of ziet hij spoken? Zijn collega’s nemen ’s nachts een kijkje en zitten in de bergkloof als het mis gaat. De berg schuift en het dorp heeft tien minuten voordat de golf komt…

Een niet geheel origineel verhaal en prachtige landschappen is wat je kunt verwachten bij The Wave. Deze Noorse film maakt gebruik van het rampenfilm-principe waar een vader met familie er alles aan doet om deze veilig te stellen. Niet alleen dat, maar het hoofdpersonage is natuurlijk ook de centrale figuur die precies van wanten weet met betrekking tot de ramp op zich. Komt het je al bekend voor? Juist, denk aan een 2012, War of the Worlds of wellicht zelfs World War Z en er gaat een belletje rinkelen. Maar dat is niet de enige film waar The Wave aan doet denken: Met al dat water en bepaalde settings zit je zo weer naar fragmenten uit Titanic te kijken. Waarom de film toch aan te raden is? Omdat de meeste personages goed zijn vormgegeven, de situatie levensecht is (zoals later blijkt uit de credits) en omdat er prachtige shots bij zitten. Het moment waarop de vader uit het raam staart naar een ondergaande zon, vanuit een oude stoel, waarbij zijn dochter op een matrasje slaapt ziet er werkelijk waar prachtig uit. Zo heeft deze film nog meer mooie geënsceneerde beelden die je af en toe weten te verrassen.

Xoxo,

Immy.