Recensie | Spider-Man: Far From Home (Patrick Kannberg)

Nog maar amper bekomen van Avengers: Endgame, de epische culminatie van een dik decennium aan uiterst vermakelijk superheldengeweld uit de stal van Marvel Studios, mogen we nu wederom een flinke emmer popcorn bestellen. Ditmaal voor Spider-Man: Far From Home, het slotakkoord van de derde fase (oftewel Phase Three) van de Marvel Cinematic Universe. In dit avontuur neemt publiekslieveling Peter Parker ons mee naar Europa, waar hij niet alleen worstelt met welbekende tienerproblemen, maar ook met de nasleep van Endgame en het nemen van verantwoordelijkheid.

Titel: Spider-Man: Far From Home
Regisseur: Jon Watts
Cast: Tom Holland, Samuel L. Jackson, Zendaya, Cobie Smulders, Jon Favreau, J.B. Smoove, Jacob Batalon, Martin Starr, Marisa Tomei, Jake Gyllenhaal, Tony Revolori
Scenario: Chris McKenna, Erik Sommers
Genre: Actie, avontuur, superhelden
Speelduur: 129 min
Release: Vanaf 3 juli in de bioscoop

EVEN GEEN TREK IN HELDENDADEN

Wie op een of andere verre planeet mals geklopt wordt door een kolos die Thanos heet, in de armen van zijn leermeester in een hoopje as verandert en na vijf jaar teruggebracht wordt op één van de grootste slagvelden die de aarde ooit gezien heeft, is op een gegeven moment toe aan een stevige vakantie. Onze vriend Peter Parker heeft dat punt ten tijde van Spider-Man: Far From Home bereikt en kijkt dan ook reikhalzend uit naar de schoolreis naar Europa die de Midtown School of Science and Technology organiseert. Hij is niet de enige, want ook zijn klasgenoten zoals boezemvriend Ned Leeds (Jacob Batalon), bullebak Flash Thompson (Tony Revolori) en ‘love interest’ MJ (Zendaya) kunnen wel een momentje van ontspanning gebruiken. Wat blijkt: ook zij zijn, samen met vele medescholieren, weggevaagd na de ‘Snap’, die in deze film lichtvoetiger wordt omschreven als de ‘Blip’. Logischerwijs heeft Peter na alles wat hij meegemaakt, waaronder de dood van Tony Stark, even geen trek in heldendaden à la Infinity War en Endgame, met als gevolg dat hij herhaaldelijke oproepen van Nick Fury (Samuel L. Jackson) glashard negeert. Tot lichte frustratie van Happy Hogan (Jon Favreau), die Peter sinds de gebeurtenissen van Endgame ondersteunt en stiekem een oogje heeft op Peter’s tante May (Marisa Tomei).

Vol goede moed en zonder contact te hebben gehad met Fury vliegt Peter met zijn klasgenoten naar Europa, waar hij van plan is zowel lol te hebben als de liefde te verklaren aan MJ. Na aankomst in Venetië blijkt al gauw waarom Fury contact met hem zocht, want onze planeet wordt bedreigd door op elementen als water en vuur gebaseerde monsters die nogal verzot zijn op chaos en verwoesting. Helaas is er geen Avenger in de buurt om de monsters aan te pakken en ziet Peter de bui al hangen. En dat terwijl hij flink twijfelt of hij de grote schoenen die Iron Man voor hem achtergelaten heeft überhaupt wel kan vullen. Vette mazzel voor hem dat de mysterieuze Quentin Beck (Jake Gyllenhaal) ten tonele verschijnt, die beweert van een aarde uit een andere realiteit te komen en daar eerder zijn degens met deze wezens te hebben gekruist. Helaas betekent dat niet dat Peter achterover kan leunen en wordt hij tijdens de met gevechten doordrenkte rondreis langs diverse Europese landen (waaronder Nederland!) constant herinnerd aan de alom bekende woorden van oom Ben Parker: “With great power, comes great responsibility”.

ALS EEN VIS IN HET WATER

Spider-Man: Far From Home is alweer de 23e film die zich afspeelt in de MCU en verschijnt vlak na de re-release van Avengers: Endgame in de bioscopen. Hoewel vaak gesproken wordt over een  ‘superheldenmoeheid’ die langzaam maar zeker zijn intrede doet, ben ik in ieder geval nog lang niet klaar met de bovenmenselijke avonturen van onze Marvel-helden. En getuige de box-office cijfers die Spider-Man: Far From Home tijdens de eerste runs gegenereerd heeft denk ik dat er een hoop mensen zijn die eveneens geen genoeg weten te krijgen van dit soort films. Daarbij moet wel gezegd worden dat vrijwel alles wat de laatste jaren uit de koker van Marvel Studios komt rollen in de basis gewoon goed in elkaar zit. Dat geldt ook voor de alweer vijfde film binnen de MCU waarin Tom Holland als Spider-Man te zien is. En in Spider-Man: Far From Home is hij he-le-maal in zijn element als de titelheld. Sterker nog, het plezier waarmee hij gestalte geeft aan de webslingeraar spat meer dan ooit van het scherm. Met als resultaat dat zijn vertolking van Peter Parker nu écht met kop en schouders boven die van Tobey Maguire en Andrew Garfield uitsteekt.

VERFRISSENDE SPECIAL EFFECTS

Een ander groot pluspunt van Spider-Man: Far From Home is het luchtigere, minder zwaarwegende karakter ten opzichte van voorganger Endgame. Dat spektakel liet menig bezoeker met knikkende knietjes de bioscoop uit lopen, niet in de laatste plaats door Stark’s vertrek naar de eeuwige jachtvelden. Dat bracht bij mij in ieder geval net zoveel teweeg als toen ik Mufasa voor de eerste keer het ravijn in zag kukelen. Gelukkig biedt het nieuwe Spider-Man-avontuur soelaas, want ook Peter moet de permanente afwezigheid van Iron Man een plekje zien te geven en doet dit samen met de kijker naarmate de tijd vordert. Daarnaast speelt het avontuur zich gewoon af op de aarde en wordt de kijker niet om de oren gemept met een intergalactische oorlog. Een beetje ‘friendly neighborhood’ dus, maar dan in Europa. Dat wil overigens niet zeggen dat de special effects niet flitsend zijn. Integendeel, deze zijn – zonder de context weg te geven – verbluffend én verfrissend.

INTRIGERENDE MYSTERIO

Ook aan humor en grappige oneliners, zoals het een Spider-Man film betaamt, geen gebrek. Vooral Jackson is (zoals gewoonlijk) op dreef als Nick Fury en ook Jon Favreau, die maar wat graag in de rol van Happy Hogan lijkt te kruipen, kan rekenen op frequent gelach en gegrinnik. Net zoals Jacob Batalon, die als de charmante Ned in Spider-Man: Homecoming toch stiekem een beetje de show stal en ook nu weer een sidekick om op te bouwen is. De absolute meesterzet qua casting is Jake Gyllenhaal als Quentin Beck, beter bekend als Mysterio. Zijn personage is intrigerend vanaf de eerste minuut en serveert een gevoel van vertrouwen met een vleugje onbehaaglijkheid. Want was Mysterio niet één van Spider-Man’s aartsvijanden in de comics? Ongetwijfeld één van de meest interessante figuren die de afgelopen jaren in de MCU is verschenen.

KALVERLIEFDE

Oh, de liefde. Laten we de liefde niet vergeten. Enerzijds is Spider-Man: Far From Home een superheldenverhaal over het verwerken van verlies en het nemen van je verantwoordelijkheid, anderzijds is het film waarin een belangrijke rol voor kalverliefde is weggelegd. And we’ve all been there. Het is dan ook zeer herkenbaar om de jonge Peter te zien worstelen met het uitdrukken van zijn gevoelens voor MJ, die op haar beurt net zo worstelt met het uitdrukken van de hare. Los daarvan is het voor Peter behoorlijk moeilijk het juiste moment te vinden om MJ te vertellen wat hij voor haar voelt, omdat er constant een beroep wordt gedaan op zijn superkrachten. Klinkt het een beetje zoetsappig allemaal? Geen zorgen, het is in de praktijk goed te pruimen. En dat is vooral te danken aan MJ, die haar eigen struggles verbloemt met morbide, grimmige humor. Ook komen de vonkjes – wanneer ze de kans krijgen om te vliegen – overtuigend over, mede dankzij de prima chemie tussen Tom Holland en Zendaya.

CONCLUSIE

Spider-Man: Far From Home is een méér dan waardige afsluiter van Phase Three van de MCU en verveelt geen moment. Er is zichtbaar met veel plezier en liefde aan deze film gewerkt en ik kan zo een flink aantal redenen benoemen waarom ik nogmaals een ticket zou willen kopen. Spider-Man: Far From Home biedt een zeer geslaagde cocktail van actie, comedy en tienerperikelen, met puik acteerwerk en kekke special effects. En als kers op de taart veel leuke referenties en Easter eggs en twee ongelofelijk gave credit scènes, die het verlangen naar Phase Four van de MCU alleen maar groter zullen maken én een dikke vette knipoog geven naar het verleden.

★★★★ ½

Patrick Kannberg