Recensie | Terminator 2: Judgement Day 3D (Sandro Algra)

De Avatar-sequels laten nog steeds op zich wachten. Intussen is James Cameron druk bezig met het oppoetsen van zijn oude kaskrakers om opnieuw geld ermee te verdienen via een 3D uitgave. Vijf jaar geleden kreeg Titanic (1997) de 3D behandeling, en nu is de sci-fi actiethriller Terminator 2: Judgement Day (1991) aan de beurt.  ‘Waar doet die man het nog voor?’ zul jij je misschien afvragen. ‘3D is toch al lang aan het uitsterven? Straks heb je geen bioscopen meer die dit draaien!’. Die discussie vind ik hier eigenlijk irrelevant. Zie deze heruitgave vooral als een smoes om T2 (volgens velen de beste actiefilm allertijden!) weer op het witte doek te zien. Lees hier de recensie van Terminator 2 door Sandro Algra.

Titel: Terminator 2: Judgement Day 3D
Regisseur: James Cameron
Scenario: James Cameron, William Wisher Jr.
Cast: Arnold Schwarzenegger, Linda Hamilton, Edward Furlong, Robert Patrick
Speelduur: 137 minuten
Genre: Actie, Sciencefiction
Release: 23 augutus 2017 (originele première: 1991)

Recensie Terminator 2

De machines stuurden in het jaar 2029 een Terminator terug naar 1984 om de ongeboren redder van de mensheid John Connor van de geschiedenis te wissen. Zo konden ze hun dominantie over planeet Aarde voorgoed verzekeren. In een ironische wending bleek nou juist deze keuze de oorzaak te zijn achter Johns geboorde. De mensheid wees soldaat Kyle Reese aan als de persoonlijke lijfwacht van Johns moeder Sarah, wetende dat hij voor deze vrouw zou vallen en een speciaal kind zou verwekken. Nu wagen de machines een tweede poging. Ze slaagden er weliswaar niet in om Sarah Connor om te leggen, maar het moet een makkie zijn om de tien-jarige John Connor in het jaar 1995 te vernietigen.

Het plot van de Terminator franchise komt in principe op hetzelfde neer als de oude vraag: “Wat zou er gebeuren als je terug in de tijd kon reizen om de jonge Hitler te vermoorden? Zou je daarmee Wereldoorlog 2 voorkomen? Of speelt zich dan een Griekse tragedie-achtig scenario af waarbij het lot van de mensheid altijd al bepaald bleek te zijn?

‘Een apocalyptische toekomst waarin machines over de mensheid heersen? Dat is toch een van de meest uitgemolken verhaallijnen in sciencefiction?’. Inmiddels wel ja. En hoewel Terminator zeker niet de eerste franchise was die zijn eigen draai aan dit verhaal gaf is het toch de filmreeks waar we geregeld weer naartoe verwijzen als het neerkomt op apocalyptische sci-fi. Iedereen heeft het gedaan, maar James Cameron deed het beter!

De Godfather 2 van de actie

Binnen het actie genre is het zeldzaam om films te zien die na 26 jaar nog even geliefd zijn. Dat kun je zeker niet zeggen over de meeste Arnold Schwarzenegger films uit de jaren 80 en 90. Films als Commando (1985) en Conan the Barbarian (1982) zijn leuk om te zien vanwege hun extreem hoge testosterongehalte, maar meer dan amusante B-films zullen ze nooit zijn. Ook James Camerons The Terminator (1984) heeft wat weg van een B-film, met zijn relatief laag budget, gedateerde special effects en synthesizer muziek. Maar die film compenseert dat grotendeels met een sterk script en vooral heel erg veel creativiteit.

T2 is een van de meest indrukwekkende producties wat betreft jaren 90 films. Samen met Jurassic Park (1993) is dit de film die het gebruik van CGI op de kaart heeft gezet, en de special effects zien er nog altijd beter uit dan verreweg de meeste actiefilms van vandaag de dag. Maar afgezien daarvan vermijdt deze film ook de valkuilen van de meeste sequels. In plaats van de succesformule van het eerste deel één op één te herhalen slaagt James Cameron erin om de formule te verbeteren en verder uit te werken. Oké, de film bevat wel degelijk een gezonde dosis fan-service. Denk maar aan terugkerende one-liners als “I’ll be back!” en “Come with me if you want to live!”. Ik heb verder ook nooit begrepen waarom de Terminator net als in de eerste film een zonnebril moet dragen, ook al is er deze keer niks mis met zijn ogen (omdat het er mooi uitziet op de poster natuurlijk!!!). Maar zelfs als je die gimmicks eruit zou halen zou er nog steeds een ijzersterke film overblijven. Een goede film als T2 kan zich af en toe wel wat kitsch veroorloven. De derde Terminator film was daartegen wel afhankelijk van een herkauwd plot en een handjevol geforceerde one-liners. Voor een doorsnee actiefilm was die zeer te doen. Maar daar zie je nou het verschil tussen een enigszins vermakelijke sequel en een film die een duidelijke impact maakte op de hele filmindustrie.

Een flexibele filmschurk

Het sterkst aan deze film is wat mij betreft de bijzonder goede rolverdeling. Arnold Schwarzenegger is uiteraard een zeer gelimiteerde acteur. In deel 1 was hij als de iconische robot T-800 in feite gewoon een klassieke filmmonster. Daarom was het een zeer gedurfde zet om van hem de held te maken in dit vervolg. Met zijn monotone en gortdroge delivery worden de dialogen er alleen maar grappiger op. Edward Furlong is een zeldzaam goede kind-acteur als de jonge John Connor. Soms komt hij wel over als een irritante Bart Simpson kloon, maar daarom is hij ook een typische jaren 90 tiener. Met Arnold ontwikkelt hij een dysfunctionele vader-zoon relatie, waarbij hij vaker dan andersom de vader moet spelen. Linda Hamilton speelt een radicaal ander personage sinds we haar voor het laatst zagen in de eerste film. Sarah Connor is van een kwetsbare dramaqueen veranderd in een alleenstaande moeder die de taak heeft om haar zoon op te voeden tot militaire leider. Hoewel Linda’s prestatie soms neigt naar over-acteren is het voor dat personage wel te rechtvaardigen. Als je weet dat het einde van de wereld eraan komt, en niemand je wil geloven, is het niet vreemd dat je een beetje doordraait.

De ware ster van de film is Robert Patrick als de vloeibare robot T-1000. Zijn lichaam oogt niet zo imposant als dat van Arnold. Maar hij is slimmer, subtieler en een efficiëntere moordenaar dan de T-800. Hij lijkt haast onvernietigbaar en kan door elk kiertje glippen. Bovendien kleedt hij zich als een politieagent. Wat moet je als tienerjongen als zelfs de politie achter je aanzit!? Momenteel is een wezen als de T-1000 niet meer dan een sci-fi slechterik. Maar sinds kort zijn wetenschappers erin geslaagd om primitieve vloeibare robots te maken. Dus misschien wordt de gevreesde T-1000 daadwerkelijk gebouwd in de toekomst. Ik hoop in ieder geval veel later dan 2029!

Director’s cut?

Bij heruitgaven van een klassieke film is het altijd even slikken. Je weet maar nooit wat voor aanpassingen de regisseur heeft gedaan. Zo heeft Ridley Scotts Blade Runner (1982) maar liefst acht verschillende versies, die radicaal van elkaar kunnen verschillen. George Lucas is berucht door zijn gewoonte om zijn oude Star Wars films voortdurend digitaal aan te passen, waarmee complete scènes fundamenteel veranderd worden. Ook James Cameron is niet vies van hier en daar digitale aanpassingen bij heruitgaven. Bij Titanic 3D had hij de sterrenhemel aan het einde van de film vervangen voor een model die historisch meer accuraat was (voornamelijk omdat astrofysicus Neil DeGrasse Tyson hierover klaagde).

Als er zoveel nostalgische waarde aan een film kan hangen is het logisch dat fans het liefst een versie zien die zo dicht mogelijk staat bij de originele bioscoopversie. Wat voor aanpassingen heeft T2 dan? Ik kan je gerust stellen door te zeggen dat de veranderingen gelimiteerd blijven tot kleur restauratie, 3D conversie en het corrigeren van enkele foutjes. Zo zijn de gezichten van de stuntmannen in een aantal shots vervangen voor die van de acteurs. Op zich zou je kunnen beargumenteren dat deze insignificante details niet afdoen aan de filmervaring, en dat James die gewoon met rust had moeten laten. Maar als het details zijn die jou nooit eerder waren opengevallen zul je nu ook het verschil amper zien.

Inhoudelijk gaat het hier om een versie die gelijk is aan de originele bioscoopuitgave, niet de extended edition. Je weet pas echt dat een film strak gemonteerd is als je geen extra scènes kunt toevoegen of weghalen. De extended edition, die nu op blu-ray uit is, bevat weliswaar interessante scènes. Maar uiteindelijk zijn die niet van toegevoegde waarde voor het complete verhaal. Het bevat onder andere een alternatief epiloog, waarin we zien dat John en Sarah met succes het einde van de wereld hebben weten te voorkomen. Dit einde voelt een beetje misplaatst, aangezien de emotionele resolutie van de film in de scène daarvoor al plaatsvond. Opvallend is ook dat dit einde geen verdere sequels meer mogelijk had gemaakt. Alleen de cameo die Michael Biehn maakt als Kyle Reese zou ik overwegen terug te stoppen in de film. Maar die scène is vooral boeiend vanwege de link met het eerste deel. Als je de originele Terminator niet hebt gezien heeft het verder ook geen relevantie.

Geen reden nodig!

Het hele 3D effect voegt amper wat toe aan je filmbelevenis, maar dat vind ik sowieso al met films die achteraf naar 3D zijn geconverteerd. Storend is het ook niet, ik vergat al snel dat ik een 3D film aan het kijken was. Ik kan in ieder geval wel zeggen dat Terminator 2: Judgement Day er beter uitziet dan ooit! Dit is een actiefilm die je beslist in een grote zaal moet kijken. En het is ook niet een film die je exclusief met al je mannelijke vrienden kunt bezoeken. Het bevat een uitstekend balans van intens geweld, humor en emotie. Wat dat betreft is het ook een prima film om met je vrouw te kijken op je tiende jubileum. Of je nou een voorstander bent van 3D of niet, er zijn geen slechte redenen denkbaar om Arnold weer terug te zien in zijn motoroutfit.

Sandro Algra

★★★★★

VOLG ONS

Wil je de hele week op de hoogte gehouden worden van het laatste nieuws? Houd dan onze pagina in de gaten of volg Entertainmenthoek op Facebook, Instagram, Twitter en Pinterest. Zo blijf je op de hoogte van het laatste nieuws rondom je favoriete films en series.