Recensie | The Other Woman (Fabian van der Starre)

“Heb je door hoe vreemd dit is?” Als je in een bioscoopzaal zit bij een komedie en anderen lachen, begin jij automatisch ook te lachen. De reacties van het publiek beïnvloeden jouw reactie. Dat is toch eigenlijk vreemd? Alsof je zelf niet je eigen keuzes kan maken. Als ik om een film wil lachen, dan lach ik er om. Niet omdat anderen het een leuke film vinden, maar omdat ik dat vind. Dan vraag ik mij af hoe komisch The Other Woman nu eigenlijk is? Ga ik er om lachen omdat ik het leuk vind of omdat de rest van het publiek hier om moet lachen en dit mij beïnvloed? Lees hier de recensie van The Other Woman door Fabian van der Starre.

Titel: The Other Woman
Regisseur: Nick Cassavetes
Scenario: Melissa Stack
Cast: Cameron Diaz, Leslie Mann, Nikolaj Coster-Waldau, Kate Upton, Taylor Kinney, Nicki Minaj
Speelduur: 120 minuten
Genre: Komedie
Release: vanaf 24 april 2014 in de Nederlandse bioscoop

Recensie The Other Woman

Carly (Cameron Diaz) heeft een perfect leven. Ze heeft een goede baan als advocate, mooi appartement en een geweldige vriend. Met Mark (Nikolaj Coster-Waldau) is ze inmiddels twee maanden samen en hij wilt dolgraag haar vader ontmoeten. Op de dag zelf verzint hij een smoes om er onder uit te komen en begint Carly onraad te ruiken. Wat blijkt, Mark is getrouwd en leeft een heel ander leven dan ze dacht. Als zijn vrouw Kate (Leslie Mann) er achter komt dat Mark vreemd gaat met Carly verzinnen ze samen een plan om wraak te nemen.

Overname

Cameron Diaz vind ik niet bepaald een komisch persoon, maar er waren wel films van haar waarvan ik heb genoten. Haar allereerste film The Mask bijvoorbeeld, maar zeg nou zelf, wie vond dat toentertijd geen leuke film? Binnenkort is ze te zien in Sex Tape, waarvan de trailer er best komisch uit ziet. In The Other Woman wordt ze door Kate op hysterische wijze lastig gevallen omdat Kate graag wil dat Carly haar over relatie met Mark vertelt. Dat is dus waar mijn probleem met deze film begint.

Vanaf dat moment neemt Mann de hoofdrol over van Diaz, waardoor dit verandert in een Leslie Mann film. Zij heeft de speciale eigenschap die haar in mijn ogen totaal niet grappig maakt. Leslie Mann overdrijft namelijk in haar spel met vrijwel alles en komt bijna over als een kind die haar zin niet krijgt. Je leest het goed, ik ben totaal geen fan van haar. Ik snap dan ook niet dat Cameron Diaz wordt weergegeven als het hoofdpersonage aangezien ze vrijwel direct naar de achtergrond verdwijnt zodra Mann in beeld komt.

Nog niet klaar

Dan ben ik nog niet eens begonnen over de toevoeging van het model. Kate Upton wordt geïntroduceerd als sekssymbool, wat vrij weinig toevoegt aan de film. Deze scene lijkt er meer in te zitten om de mannelijke kijker te trekken. Als ze haar kleren dan eindelijk aanheeft, kan ze nog best wel leuk acteren. Dit lijkt wel een nieuwe trend te zijn, dat mensen uit een heel ander vak willen gaan acteren. Natuurlijk moet je dat dan wel kunnen. Daarnaast is daar Nicki Minaj. Zelfs zij heeft een rolletje gescoord in de film. Wat doet zij in vredesnaam in deze film? Zodra ze begint met praten wil ik vingers in mijn oren doen om haar ongelooflijk irritante stem niet aan te hoeven horen. Dat niet alleen, ze speelt een erg afschuwelijk personage als de Carly’s secretaresse. Gelukkig zijn haar scenes slechts van korte duur.

Kingslayer

Wellicht heb je nog nooit van Nikolaj Coster-Waldau gehoord, maar voor de Game of Thrones fans onder ons, ken je ongetwijfeld Jaime Lannister. Deze acteur speelt Mark, de man waar de hele film eigenlijk om draait. Mark is een man die vrouwen manipuleert en ze verleidt door hun te laten denken dat hij om hen geeft. Terwijl hij in werkelijkheid alleen maar in seks geïnteresseerd is. Wacht, wat was de definitie van player ook alweer? Ondanks dat Kate weet van zijn relatie met Carly valt ze toch voor zijn charmes. Geef nou zelf toe, welke vrouw zou nu niet voor hem zwichten? Als de vrouwen hem dan uiteindelijk confronteren is Coster-Waldau’s reactie ge-wel-dig! Hij kan niet geloven wat ze hem hebben aangedaan, waardoor hij een stunt uit haalt wat zijn personage alleen maar leuker maakt. Het is jammer dat ze dit soort scenes niet meer hebben gebruikt, want dat maakt de film juist beter.

En gelachen?

The Other Woman is een komedie die je zou moeten doen lachen, helaas gebeurt dat niet. Ik kan mij dan ook niet heugen dat ik of de rest van de zaal meer dan een enkele keer hebben gelachen. Deze langdradige film duurt honderdtien minuten en zit vol met flauwe grappen en clichés. Zo geeft Mark aan Carly een prachtig cadeau, gepaard met het gigantische cliché dat hij het zag en aan haar dacht. Mag ik even een teiltje? Fans van Leslie Mann zullen dit echter wel een leuke film vinden, aangezien ze in elke film precies hetzelfde typetje speelt. Ben je echter geen fan van haar, sla deze film dan alsjeblieft over. Dit is net als haar eerdere films: kind of boring. Het enige moment waar ik echt om moest lachen was toen iemand uit het raam geduwd werd. Sorry, leedvermaak werkt altijd goed bij mij. Dan is er nog slechts één positief punt en dat is de muziek. De liedjes passen perfect bij de verschillende scenes. Je hoort bijvoorbeeld Frank Sinatra’s New York als de meiden in New York arriveren, wat natuurlijk erg passend is. The Other Woman had potentieel een leuke film kunnen worden, maar door de overname van Leslie Mann is deze niet hilarisch en saai.

Fabian van der Starre