Recensie | The Secret Life of Walter Mitty (Sandro Algra)

Wat doet een komedieacteur als hij behoefte heeft om ‘serieuzer’ genomen te worden? Een serieuzere film maken misschien. Komieken die frequent slachtoffer zijn van typecasting weten zo nu en dan het publiek te verassen met een inventieve dramakomedie. Will Ferrell (Stranger than Fiction), Jim Carrey (The Truman Show) en zelfs de legendarische Peter Sellers (Being There) zijn voorbeelden hiervan. Ben Stiller is typisch zo’n acteur die ik na een paar films al zat was. Ik was wel onder de indruk van zijn werk als regisseur in Tropic Thunder (2008). Het is al een hele prestatie als een trailer me naar een film kan trekken, laat staan een Ben Stiller film. The Secret life of Walter Mitty had een van de meest originele trailers die met zo goed als geen dialoog de stijl en emotie van de film wist over te brengen. Nu nog afwachten of de rest van de film zelf zo goed is.

Titel: The Secret Life of Walter Mitty
Regisseur: Ben Stiller
Cast: Ben Stiller, Kristen Wiig, Shirley MacLaine, Adam Scott, Kathryn Hahn, Sean Penn
Schrijver: Steve Conrad
Duur: 115 min
Genre: Komedie, Avontuur
Release: vanaf 2 januari 2014 in de Nederlandse bioscoop

Alles behalve nieuw

In 1939 publiceerde James Thurber ‘The Secret Life of Walter Mitty’ als een kort verhaal in de New York Times. Het groeide uit tot een klassiek werk in de Amerikaanse literatuur. Veel artiesten citeren het verhaal als inspiratie voor hun werk. Inmiddels is het al meerdere keren verfilmd en opgevoerd op toneel. De invloed is zelfs zichtbaar in de Engelse taal: Walter Mitty verwijst naar een avontuurlijke dromer die uit de realiteit ontsnapt door zichzelf groter voor te stellen. Velen van ons zullen zich wel herkennen in die beschrijving.

1616509_691687147518881_1993166611_n

Follow your dreams

Walter (Ben Stiller) werkt al 16 jaar als foto-ontwikkelaar voor het tijdschrift LIFE. Hij is een introverte, verlegen man die de helft van zijn tijd doorbrengt met dagdromen. Afgezien van zijn geheime fixatie op collega Cheryl (Kristen Wiig) stelt zijn liefdesleven niks voor. Toch zijn er mensen die zijn ware potentie inzien. Walter is de vertrouweling van Sean O’Connell (Sean Penn), een avontuurlijke fotograaf die het tijdschrift van unieke foto’s uit alle hoeken van de wereld voorziet. Hij is in alle opzichten Walter’s tegenpool.

Wanneer LIFE Magazine wordt overgenomen door een groter bedrijf valt het besluit om online verder te gaan. Binnen een maand zal de laatste geprinte editie in de winkels liggen. Dit betekent waarschijnlijk het ontslag van vele medewerkers. Walter lijkt door zijn trouwe dienst veilig te zijn, maar er gaat één ding mis: hij kan Sean’s foto voor op de laatste voorpagina niet vinden. En dat terwijl dit de meest inspirerende voorpagina ooit had moeten worden! Met de resterende foto’s als enige aanwijzing, en de morele steun van Cheryl en datingsitemedewerker Todd (Patton Oswalt), besluit Walter de puzzel zelf op te lossen. Hij reist de wereld af op zoek naar Sean en beleeft avonturen die zelfs zijn stoutste dromen overtreffen.

Het zijn de surrealistische fantasiepassages die de film dragen. Wanneer Walter in zijn fantasiewereld duikt is er jammer genoeg weer telkens iemand om hem op zijn schouder te tikken en hem naar de realiteit terug te brengen. Dit hulpmiddel lijkt volstrekt onnodig omdat het publiek heus wel begrijpt wanneer Walter aan het dromen is en wanneer niet. Het principe van een grijze muis, die voortdurend in zijn droomwereld zit opgesloten, is al zo bekend dat de uitvoering meer originaliteit vereist. Ik kan zo een handjevol komedieseries en tekenfilms opnoemen waarin hetzelfde wordt gedaan. Vooral in de eerste helft waren de dromen net te voorspelbaar om echt indruk te maken. Op den duur wordt er wel steeds meer gespeeld met de overgang tussen fantasie en werkelijkheid, totdat het publiek evenals Walter het verschil niet meer ziet.

De kleurloze held en de hufter

Is dit de Oscarwaardige rol die Ben Stiller’s carrière als drama-acteur zal garanderen? Niet echt, hij blijft gewoon Ben Stiller. Ben heeft altijd de gezichtsuitdrukking van iemand die helemaal geen zin heeft in zijn werk. Ik weet niet of hij dat expres doet om een contrast te zoeken met de flauwe puberale humor van zijn gemiddelde komedie. Zijn monotone acteerstijl past echter wel meer bij deze film. Hij speelt immers een saaie man die niet uit het leven kan halen wat hij wil. In principe is Walter een onbeschreven blad dat gaandeweg een serie kleurvolle personages ontmoet, en die verschillende kleuren over hoort te nemen. Maar wanneer Todd hem na zijn reis met Indiana Jones vergelijkt, geloof ik dat niet. De ontwikkeling in Walter’s persoonlijkheid is onvoldoende zichtbaar, hij is eerder een man die gewoon een bizarre week achter de rug heeft.

De tegenspelers van Walter zijn stuk voor stuk interessanter dan hij. De enige die wat tegenviel, was zijn baas Ted Hendricks (Adam Scott). Ted is de klootzak met een perfect getrimde baard die van buitenaf is gestuurd om de baas te spelen over het personeel van LIFE. Vanzelfsprekend heeft hij geen begrip voor de oude bedrijfscultuur en moderniseert het tijdschrift dan ook met de botte bijl. Op zijn laatste scène na is Ted’s karakter zo ongenuanceerd, dat hij haast een karikatuur wordt. Hij lijkt net een klassieke pestkop, iets waar ze volgens mij niet naar streefden in dit verhaal.

Een eervolle verfilming

The Secret Life of Walter Mitty is een epische komedie die je met een warm gevoel achterlaat. Sommige personages hadden sterker gekund en zowel de dromen als de plotwendingen brengen te weinig verassingen met zich mee. Toch weet de film een sterke emotie over te brengen, iets wat tot een bevredigende conclusie leidt. Ik ben er zo langzamerhand van overtuigd geraakt dat Ben Stiller’s ware talent niet in acteren ligt, maar vooral in regisseren. Als hij zou stoppen met zijn Night at the Museum films dan zou hij mijn respect kunnen winnen.

★★★☆☆

Sandro Algra