Recensie | Victor Crowley (Raymond Doetjes)

2017 was een top jaar voor horrorfans, vooral voor de fans in de VS! Op het Nightmare Film Fest in Ohio waren er drie films waar naar werd uitgekeken, namelijk Leatherface, I’m Dreaming of a White Doomsday (best actress) maar natuurlijk voor alle Hatchet fans, Hatchet 4. Omdat de distributeur echter vond dat het getal 4 teveel op een soap begon te lijken, moest de titel worden omgedoopt tot Victor Crowley. Alle fans weten echter dat het hier gaat om Hatchet 4! En wat een giller is dit geworden! Er is meer ‘blood and gore’ in de laatste sequentie van deze film te zien, dan dat schrijver/regisseur Adam Green in alle voorgaande Hatchet films tezamen heeft gebruikt!

Titel: Victor Crowley
Regisseur:
Adam Green
Cast: Kane Hodder, Parry Shen, Laura Ortiz, Dave Sheridan, Krystal Joy Brown, Brian Quinn, Katie Booth, Chase Williamson, Felissa Rose, Tiffany Shepis
Scenario: Adam Green
Genre:
Komedie / Horror
Speelduur:
83 minuten
Release: 22 August 2017


De film speelt zich 10 jaar na Hatchet 3 af. In het moeras van Honey Island werden destijds gruwelijke moorden gepleegd door de vervormde axe-murderer, Victor Crowley (Kane Hodder) die zelf het leven laat. Initieel zijn er twee kleine aparte verhalen die parallel aan elkaar lopen en in de tweede akte samensmelten. De eerste verhaallijn is die van Andrew Yong (Parry Shen ook bekend van General Hospital), de enige overlevende van de moerasmoorden en uiteraard denken mensen dat hij wellicht zelf iets met de moorden van doen heeft. Dit wordt alleen maar erger als hij in de live talkshow van nota bene zijn ex-vrouw Sabrina (Krystal Joy Brown), zijn nieuwe boek promoot. De boeken signeer sequentie is zo bizar grappig!

De andere verhaallijn is die van de jonge filmmakers Chloe (Katie Booth), Rose (Laura Ortiz) en Chloe’s vriend Alex (Chase Williamson). Zij willen een filmtrailer opnemen, om zo geld in te zamelen voor hun indie-film The Crowley Murders. Ze huren de moeras gids Dillon (Dave Sheridan) in om hen door het moeras te leiden en geheel ongewild en onwetend roepen zij tijdens de opnames Victor Crowley weer tot leven.

De twee groepen komen samen wanneer Andrew en zijn publicist Kathleen (Felissa Rose) naar Honey Island Swamp vliegen voor een interview met The Sabrina Show. Andrew had hier initieel geen zin in, totdat hij van z’n publicist hoorde hoeveel geld er mee gemoeid ging. Dus Andrew stapt met Kathleen, Sabrina en haar kleurrijk crew Austin (Brian Quinn) en Casey (Tiffany Shepis) in een learjet op weg naar Honey Island Swamp (met je ex in een kleine learjet, het kan niet méér horror worden dan dat!). Het toestel crasht in het moeras en daar komen de twee groepen elkaar tegen. Vanaf dat moment wordt de film een heerlijk absurd slaughterfest! Iedereen doet op zijn eigen manier z’n best om elkaar, maar vooral zichzelf te redden. Voor de mensen die de Hatchet serie niet kennen; dit is echt komedie/horror met de nadruk op splatter effects! Het is niet eng, noch spannend maar gewoon hilarisch! De ontknoping in deze film is enigszins verrassend, maar ik wil het kijkplezier van jou niet bederven.

Analyse

Adam Green is een meester in ranzige komedie en als ranzige platte humor niet genoeg is dan gooit hij er graag nog een emmer bloed overheen. Zo ook in deze film! Iedere Hatchet film wordt bij iedere nieuwe titel beter en beter. Productiewaardes groeien meer, alsook de acteerprestaties (die niet altijd even goed zijn, dus makkelijk te verbeteren!) In deze film heeft de set designer Matt Rumer een hele learjet nagebouwd van hout. Het interieur laat wat te wensen over, maar de buitenkant en vooral bij de establishing shots wanneer deze in het moeras ligt, ziet er super uit. Als VFX artiest heb ik mij bij het kijken afgevraagd of het een 3D model was, want het is geen goedkope opgaaf om dit na te bouwen. Zeker niet voor een low-budget film. Ik ontdekte echter pas recentelijk dat het budget van deze film bijna 6,5 miljoen dollar was en niet de 8 ton tot 1.5 miljoen die ik geschat had!

Als je dan kijkt naar een productie als Michiel de Ruyter die voor ‘slechts’ 8 miljoen euro is gemaakt, waar heel wat meer sterkracht en visueel spektakel inzet, mag je eigenlijk heel wat meer verwachten van Victor Crowley en dat is er helaas niet. De komische waarde is er daarentegen wel en ik heb behoorlijk regelmatig gegrinnikt! De make-up en gore effecten (en laten we welzijn daar kijk je als slasher fan toch voor?) zijn fantastisch! De cinematografie is goed; vooral omdat er veel nacht filmwerk in zit, dat toch zijn eigen moeilijkheden meebrengt.

De productie is geschoten in 13 dagen. De arme Tiffany Shepis vertelde me dat ze door het vieze moeraswater (waarvan het merendeel van de cast minimaal een slok van naar binnen heeft gekregen) in combinatie met het inhouden van haar urine (om tijd te besparen om niet steeds in en uit de wetsuit en kostuum te moeten) tot een nierinfectie is gekomen. Als ze langer aan de film had gewerkt, had ze misschien haar naam moeten veranderen in Tiffany Sepsis. Het moeras is dan ook echt een moeras en geen verwarmd waterbassin – hetgeen je voor bijna 7 miljoen dollar toch wel had verwacht. De acteerprestaties zijn met uitzondering van een paar acteurs extreem ondermaats – natuurlijk wordt er ook een beetje gespeeld met het horror stereotype en extreem theatraal aangezet, maar het kan beter. Wat mij als filmmaker heel blij maakte is de lange Behind The Scenes (BTS) op de blu-ray; een lang interview met Adam Geen is altijd fijn om te zien. Wat mij ook blij maakte was dat de cast en Adam toch stiekem wat suggesties laten vallen dat ze misschien nog niet klaar zijn met Victor Crowley…

Adam Green met microfoon links van Tiffany Shepsis, Parry Shen en Laura Oritz (zittend op het podium Derek Mears de Predator)

Conclusie

Tja, het is een Hatchet film dus veel bloed, veel goor en volop humor! Het is leuk en voor de $12 die ik voor de blu-ray bij Walmart heb betaald is het absoluut iedere cent waard. Alleen de BTS is voor mij dat geld al waard. Ik ben een enorme fanboy van de franchise en dat uitgerekend Adam Green ons de prijs voor NJ HorrorCon en FilmFest Best Film overhandigde maakte mij compleet blij. Ik heb de cast en crew ook gesproken en het zijn stuk voor stuk keiharde werkers, die zichzelf alles op hun hals halen om een film zo goed mogelijk te laten worden – zoals in meeste indie en low budget films. Dus ik zou Victor Crowley graag een 3,5 tot 4 sterren waardering willen geven. Nu ik echter weet welk ‘enorm’ budget erachter zit, moet ik toch objectief blijven en de score flink bijstellen – hetgeen niet betekend dat je als horror liefhebber deze film links moet laten liggen! Het is alleen dat je met zoveel geld meer had kunnen doen.

Raymond Doetjes, Subliminal Artist Productions

★★☆☆☆