Recensie | War Dogs (Erik Jansen)

Toen ik de eerste trailer voor War Dogs zag, dacht ik: “Interessant, een waargebeurd verhaal over twee jonge knullen die in no time veel geld verdienden aan wapenhandel.” Echter zag ik vervolgens dat de film geregisseerd was door Todd Phillips, de regisseur van The Hangover films. Alhoewel ik de eerste van deze franchise wel leuk vond, konden de andere twee mij totaal niet boeien. Ik bereidde me voor op veel flauwe humor, maar ach ik ga wel mee met een vriend die de film wel leuk leek. Jonah Hill vind ik wel een goede acteur en alhoewel Miles Teller mij alleen heeft kunnen amuseren met zijn rol in Whiplash, waren mijn verwachtingen voor War Dogs dus best laag. Gelukkig had ik het mis. De film is gebaseerd op een artikel uit The Rolling Stone geschreven door Guy Lawson genaamd “Arms and the Dudes”. Lees hier de recensie van War Dogs door Erik Jansen. 

Titel: War Dogs
Regisseur: Todd Phillips
Scenario: Stephan Chin, Todd Phillips, Jason Smilovic
Cast: Miles Teller, Jonah Hill, Ana de Armas, J.B. Blanc, Bradley Cooper, Barry Livingston
Genre: Komedie, Drama
Speelduur: 114 minuten
Release: 18 augustus 2016

We leren David Packouz (Teller) kennen die in Miami weinig geld verdient als masseur en verkoper van bedlakens aan bejaardentehuizen. Op dag komt hij op een begrafenis in contact met zijn oude schoolvriend Efraim Diveroli (Jonah Hill). Hij vertelt David dat hij al jaren met zijn oom in de wapenhandel zit. Omdat zijn oom hem echter met een deal heeft genaaid, besluit Efraim voor zichzelf te beginnen. Wanneer David’s vriendin zwanger blijkt te zijn en hij bang is dat hij het straks allemaal niet kan betalen, biedt Efraim hem aan om samen in de wapenhandel actief te worden.

Ze beginnen het bedrijf AEY en David leert in no-time alles wat betreft de wapenhandel. De Amerikaanse regering heeft namelijk haar wapenhandel contracten open gegooid waar ook kleinere bedrijven op kunnen vissen. Deze contracten zijn vrij eenvoudig online in te zien als een soort veilinghuis met kogels en granaten, waar bedrijven hun bod op de vraag van de regering kunnen bieden. Zo ook de kleinere contracten of de ‘kruimels’ zoals Efrain het noemt, waar de grotere wapenhandelaren niet op bieden.

Binnen een korte tijd verdienen de heren ontzettend veel geld, zonder ook maar een wapen in handen te hebben gehad. Tegelijkertijd maken de twee heren in deze wereld toch een naam voor zichzelf. Wanneer David een deal binnenhaalt en blijkt dat de wapens moeilijk vanuit Italië naar hun eindbestemming kunnen komen, besluiten de jongens zelf de wapens te vervoeren naar het Amerikaanse leger in Bagdad.

Inderdaad had ik het mis, want War Dogs was naast de komedie ook een interessante biografische film over twee jongens die zomaar in de wapenhandel terecht kwamen en daar heel goed geld in verdienden. War Dogs valt wat dat betreft niet echt te vergelijken met The Hangover films, want de komedie was absurd vanwege het waargebeurde verhaal in plaats van absurd om komisch over te komen. Mijn vaste cine-maat en ik zijn fan van Martin Scorsese films en we herkenden best veel van zijn manier van het vertellen van het verhaal in War Dogs. Dit was voor ons zeer positief eigenlijk. Miles Teller was de voice over zoals we dat herkenden uit Goodfellas en Casino, de Scorsese-achtige hoofdstukaanduidingen en een soort Joe Pesci-achtige rol gespeeld door Jonah Hill zoals in een Scorsese film. Over het acteerwerk van de twee hoofdrolspelers en het regiewerk van Todd Phillips kan ik alleen maar lovende woorden kwijt. De poster van de film doet je gelijk denken aan Scarface. Dat element van snel geld verdienen zit ook in de film, plus dat de jongens fan zijn van Scarface.

Ook de andere acteurs lieten goed werk zien. Ana de Armas speelt de vriendin van David die moeite heeft met de carrièrekeuze van haar vriend. Het subplot met deze relatie is weliswaar een beetje een cliché, maar toch nodig voor de ontwikkeling van het karakter van Miles Teller. Ook Bradley Cooper speelt een kleine rol in de film als een zakenpartner die de twee jonge handelaren naar een groter contract brengt. Het is niet de Bradley Cooper die het podium van de twee hoofdrolspelers steelt en dat was juist heel goed om van hem te zien in zijn nuttige en uiteindelijk ook interessante rol. Een leuk feitje is dat de echte David Packouz een kleine cameo heeft in de film als gitaarspeler.

Het verhaal brengt het kijkend publiek naar een eind wat te verwachten valt, anders was dit waargebeurde verhaal waarschijnlijk nooit verfilmd. Het is echter de gebeurtenissen die dit verhaal naar het einde toe intrigerend maken. De komedie is niet absurd over de top, maar goed gedaan in contrast met het verhaal. War Dogs is wat dat betreft de beste film van regisseur Todd Phillips en ik hoop dat hij vaker dit soort films zal gaan maken in de toekomst. Mocht je dus wel een fan zijn van de Hangover films, zal je deze film zeker ontzettend goed vinden. Een bezoek aan de bioscoop is deze film dan zeker ook het geld waard.

Erik Jansen