Recensie | Xangadix Lives (CineMartijn)

Heb jij ooit gehoord van De Johnsons? De kans is niet heel groot. Ik vrees namelijk dat het gros van de filmliefhebbers niet bekend zijn met deze Nederlandse horrorklassieker uit 1992. In alle eerlijkheid moet ik toegeven dat ik de film ook pas dit jaar voor het eerst zag. Ondanks de kleine foutjes vond ik het een verrassend originele film die bewees dat ook in Nederland goede horrorfilms gemaakt kunnen worden. Met name het verhaal was interessant. We zien een jong meisje dat steeds nachtmerries krijgt over 7 broers die haar willen bevruchten. Dit om ervoor te zorgen dat ze het monster Xangadix kan baren, een wezen dat de wereld wil vernietigen.

Titel: Xangadix Lives
Regisseur: Bram Roza, Yfke van Berckelaer
Scenario: Bram Roza, Yfke van Berckelaer
Cast: Rudolf van den Berg, Monique van de Ven, Kenneth Herdigein, Esmée de la Bretonière, Jan Doense
Speelduur: 45 minuten
Genre: Documentaire

Iemand die de film ook fascinerend vindt is Bram Roza, die hem wel op jonge leeftijd al zag. Het maakte van hem direct een horrorliefhebber. Uiteindelijk zorgde het er zelfs voor dat hij samen met Yfke van Berckelaer en documentaire wilde schieten rondom de Nederhorror klassieker. Dit idee werd al snel opgepakt door Nederhorror-expert Jan Doense en het magazine Schokkend Nieuws, die hun medewerking gingen verlenen. De productie ging van start en het project kreeg de titel Xangadix Lives. Mijn interesse was gewekt, want ook ik wilde wel wat meer weten over deze bijzondere film. Toch dacht ik ergens: ‘’is een hele documentaire niet een beetje teveel van het goede?’’

Xangadix Lives begint verrassend genoeg met twee Amerikanen die aan het woord zijn. Ze vertellen over het idee om een horrorfilm te schieten rondom de Jackson-white indianen. Dit is een ietwat aparte stam die net buiten New York schijnen te wonen. Aangezien er vele verhalen over ze de rondte gaan een leuk uitgangspunt voor een film. Men wilde echter een ruzie voorkomen en veranderde de titel van De Jacksons naar De Johnsons. Als het project bij de Nederlandse filmmaker Rudolf van den Berg terechtkomt blijkt die weer hele andere plannen te hebben.

Recensie Xangadix Lives (Martijn Pijnenburg)

Daarna komt zo’n beetje alles aan bod. We komen erachter hoe het productieproces verliep, horen ervaringen van acteurs. Toch zijn de persoonlijke verhalen en het bijbehorende enthousiasme van de acteurs het leukst. Een ander grappig aspect is het feit dat Ruud van Hemert genoemd wordt. Deze inmiddels overleden regisseur was namelijk ook een tijdje betrokken bij het project. Ik kende deze man alleen van naam, maar het blijkt een excentriek figuur geweest te zijn. De leden van de crew hebben wel het een en ander te zeggen over deze filmmaker.

De documentaire is eigenlijk nergens langdradig en had op sommige dingen zelfs wat dieper mogen ingaan. De film had bijvoorbeeld een moment waarin een van de personages van een gebouw springt. Het filmen van deze spectaculaire scene werd eventjes genoemd, maar ik had hier eigenlijk wel meer van willen weten.

Er valt verder eigenlijk weinig te zeggen over Xangadix Lives. Althans, geen dingen die de documentaire zelf niet beter kan uitleggen. Persoonlijk vind ik het een must-see voor iedereen met interesse in de Nederlandse film. Toch zal het project voor mainstream filmfans niet zo interessant zijn en eerlijk gezegd raad ik het hen ook niet aan. Tenzij je veel hebt met het horrorgenre. Oh en De Johnsons moet je dan natuurlijk ook nog zien! (tip, beide worden op 4 december nog een keer vertoond in EYE Amsterdam)

CineMartijn

★★★★☆