Recensie | Weird Science (Raymond Doetjes)

In de tijd dat enorme computers de rekenkracht hadden van een Casio zakcalculator maakten Gary en Wyat een bloedmooie vrouw met hun computer. Is de ietwat seksistische komedie Weird Science van John Hughes een Blast of ligt hij in de Past?

Titel: Weird Science
Regisseur: John Hughes
Scenario: John Hughes
Cast: Anthony Michael Hall, Kelly LeBrock, Ilan Mitchell-Smith, Bill Paxton, Suzanne Snyder, Judie Aronson, Robert Downey Jr., Robert Rusler
Speelduur: 94 minuten
Genre: Komedie / Fantasy
Release: 1985

De tieners Wyatt (Anthony Michael Hall) en Gary (Ilan Mitchell-Smith) zijn een stel nerds die niet in de smaak vallen bij het andere geslacht. Op een avond besluit het tweetal een super geavanceerde seksbot, euhm…dame, te maken op hun computer.

Al snel loopt Gary zijn computer, waarschijnlijk met 65KB geheugen, tegen het limiet. De slimme Gary, hackt in een aantal federale systemen om wat extra rekenkracht te bietsen en zie daar… de belichaming van Lisa (Kelly LeBrock; supermodel in de 80s). Lisa heeft een IQ van boven de 200 en zal de jongens leren hun zelfvertrouwen te vinden en laten inzien dat de mensen hun leuk vinden voor wie ze zijn; zolang ze maar een beetje sociaal zijn. Dit levert hilarische momenten op. Zoals een nachtje stappen met wat ruig-tuig in een Blues bar en een los geslagen orgie, euhm sorry een high school feestje, met “chips, dips, chains and whips!”

Analyse

John Hughes was het genie achter zoveel Brat Pack films, de een nog gekker dan de andere. Het jaar voor Weird Science werkte hij ook al samen met de “80s Quintessential Geek”, Anthony Michael Hall, in The Breakfast Club – een van mijn favoriete films. In Weird Science duwt hij het ridicule gehalte in de hoogste versnelling en laat hij iedere realiteitszin varen. In de huidige tijd van “politiek correctheid” en “feminazis” zal deze film voor menig millennial nog wel eens als extreem seksistisch en vrouwonvriendelijk ervaren kunnen worden.

Als je Lisa ziet als een lustobject voor hormonale-tieners dan zie je de boodschap van John Hughes niet. Lisa is juist een krachtige dame, die slimmer is dan deze jonge hormoonbundeltjes. Zij is juist degene die de ‘high-school players’ Ian (Robert Downey Jr.) en Max (Robert Rusler) totaal negeert en ze daardoor van hun macho voetstuk stoot. Zij is degene die op een niet al te subtiele manier Gary en Wyatt hun zelf vertrouwen laat vinden. Zij is ook degene die Gary zijn oudere douche-bag broer Chet (Bill Paxton) even een lesje van nederigheid en beschaving leert.

De boodschap van de film is niet erg subtiel, sterker nog, hij wordt gewoon uitgesproken, “Mensen houden van je voor wie je bent. Je hoeft je niet uit te sloven.“ En ja je ziet hier een daar wat vrouwelijk- en mannelijk naakt, So What?! En de humor is erg puberaal, So What?! Het is immers een film voor tieners!

Een ander interessant feitje is dat Kelly LeBrock niet de eerste keuze was om Lisa te spelen. Sterker nog de eerste drie weken werd Lisa gespeeld door fotomodel Kelly Emberg. Persoonlijk kan ik mij Emberg niet voorstellen, omdat ze volledig Amerikaans is. Het Engelse accent van LeBrock, geeft haar in mijn optiek, net even dat extra duwtje als het gaat om brains en looks.

De special effects zijn fantastisch. Wanneer de hele huisraad door de schoorsteen naar buiten vliegt, gevolgd door de half naakte pianiste is dat mooi gedaan. Een 15 meter hoge kernraket die uit de grond omhoog komt en zich door het huis boort is erg knap gedaan. Overigens is de kernraket duidelijk een overduidelijk fallus symbool en symboliseert de pubers die denken met hun lid in plaats van met hun hersens.

Overigens is het een leuk feitje dat deze 1 take shot door Robert Downey Jr. werd verpest toen hij een wind liet en de cast in de lach schoot. Omdat de set inmiddels verwoest was en er geen geld en tijd meer was om het opnieuw te doen, is het door slim montagewerk hersteld – je ziet wel wat inconsistenties met hoe acteurs staan in de verschillende shots. Voor een relatief eenvoudig verhaal zijn de effecten enorm en dragen bij aan de ridicule aard van de film.

Het is zeker geen perfect film. De acteerprestaties van vooral Ilan en Anthony laten nog wel eens te wensen over. Er zijn wat foutjes in de continuïteit, bijvoorbeeld wanneer Gary roept dat de telefoon moet worden opgehangen, legt Wyatt de telefoon op de haak. Wanneer hij vraagt wat er aan de hand is in het volgende shot heeft hij hem weer in zijn hand. Wanneer Chet, Wyatt en zijn nieuwe vriendin met de loop van zijn geweer op hun hoofd tikt zie je deze buigen. We zien Chet een vlieg eten die duidelijk dan met een draadje uit zijn mond hangt.

Conclusie

Ja, Weird Science is een wat puberale film, er zit een boel puber humor in en het is niet erg subtiel. Echter geniet ik nog steeds van deze film. Het is een beetje een vreemde eend in de bijt als je de John Hughes films op een rij zet. Het heeft een hoog Rivella gehalte, “een beetje vreemd maar wel lekker”.  

Raymond Doetjes, Subliminal Artist Productions

★★★☆☆