The Hateful Eight is onlangs in première gegaan. Een goede reden voor mij om stil te staan bij de films die Quentin Tarantino heeft gemaakt. In december vorig jaar ging het gerucht dat Tarantino in totaal maar tien films ging maken. Ikzelf hoop van niet aangezien ik al lange tijd liefhebber ben van deze filmmaker. De vergezochte verhalen, absurde dialogen en creatieve plot-twists hebben mij altijd al aangesproken. Ook het feit dat deze man zelf ook een groot filmfan is draagt bij aan de waardering voor deze filmmaker. Wel moet ik toegeven dat zijn ”rare trekjes” op het gebied van filmmaken ook irritant kunnen zijn en helaas niet al zijn films even sterk zijn. Daarom zal ik in deze blog ingaan op 10 van zijn projecten door de jaren heen.
True Romance (1993)
Voordat Tarantino zijn films kon maken, had hij geld nodig. Dit kreeg hij dankzij het schrijven en verkopen van scripts. Een van die scripts was True Romance, dat in handen kwam van regisseur Tony Scott, die het verfilmde. Het werd een romantisch misdaadverhaal waarin het stel Clarence (Christian Slater) en Alabama (Patricia Arquette) moeten vluchten voor de maffia. Naast een hoop actie en geweld bevat de film ook talloze referenties naar de populaire cultuur. Persoonlijk vond ik True Romance een vermakelijke film, maar nergens een meesterwerk. De film was waarschijnlijk beter geweest als Tarantino het project zelf had geregisseerd.
Natural Born Killers (1994)
True Romance was niet het enige script dat Tarantino schreef. Hij was ook verantwoordelijk voor Natural Born Killers, dat bij regisseur Oliver Stone terecht kwam. Ook in deze film staat een jong stel centraal. Ditmaal Mickey (Woody Harrelson) en Mallory Knox (Juliette Lewis) die een er hobby van maken zoveel mogelijk mensen te vermoorden. Natural Born Killers werd een grote cult hit. Ik vond het een interessante film, maar ook deze kwam voor mij niet in de buurt van Tarantino’s eigen films.
Reservoir Dogs (1992)
Van het geld dat de voormalige videotheek-medewerker had verdiend bij de verkoop van True Romance en Natural Born Killers, maakte hij zijn regiedebuut Reservoir Dogs. In Reservoir Dogs volgen we een stel criminelen net na een mislukte overval. Het blijkt dat er in de groep, waarvan het grotendeel elkaars echte naam niet weet, een verrader zit. De vraag is alleen wie dat is.
Reservoir Dogs was voor mij een sterke maar ook zeer vermakelijke film. Het concept is interessant, de dialogen briljant en ook zag ik enkele plottwists niet aankomen. Daarnaast heb ik hard gelachen om de foute (zwarte) humor. De uitspraak ”Tarantino makes his audience laugh at things that really aren’t funny” is zeker van toepassing op deze film.
Pulp Fiction (1994)
Pulp Fiction is toch wel het grootse succes van Quentin Tarantino. Deze klassieker staat al jaren hoog in de IMDB Top 250. Waar de film nou eigenlijk precies over gaat kan niemand echt uitleggen. Het zijn meerdere misdaadverhalen, waaronder die van een boxer en een stel huurmoordenaars, die in elkaar overlopen.
Het is misschien geen originele keuze, maar Pulp Fiction staat toch in mijn lijstje van favoriete films. Dit mede door de absurde dialogen. Twee huurmoordenaars die voor een klus een discussie voeren waarin ze zich onder andere verbazen om het feit dat Nederlanders mayonaise bij de friet doen, dat is toch briljant? Ook zitten er enkele andere absurde situaties in die inmiddels legendarisch zijn. Een noemenswaardig minpuntje is wel dat niet alle scenes en dialogen even interessant waren.
From Dusk Till Dawn (1996)
Ook dit is een film die niet door Quentin zelf geregisseerd is, maar hij speelt er wel in mee. Ook schreef hij het script, dat hij liet verfilmen door goede vriend Robert Rodriguez, waarmee hij later nog meer samenwerkingen had.
In From Dusk Till Dawn proberen de twee broers Seth (George Clooney) en Richard Gecko (Tarantino zelf) te vluchten na een gewelddadige overval. Dit doen ze door een gezin met camper te dwingen ze over de grens van Mexico te smokkelen. Als dat gelukt is willen de gebroeders overnachten in een bar aan de grens. Dit blijkt echter geen gewone tent te zijn…
From Dusk Till Dawn is een wat ongewone, maar in mijn ogen, heerlijke film. De plotselinge omschakeling van een misdaad- naar een horrorfilm zal niet iedereen waarderen, maar persoonlijk vond ik dat geniaal. Ook voelt de film, ondanks de volwassen thema’s, soms aan als een tekenfilm. Dit zorgt ervoor dat het entertainment gehalte nog wat werd opgeschroefd.
Jackie Brown (1997)
De film Jackie Brown was de derde film die door Tarantino geregisseerd werd. Het was een moeilijke taak om Reservoir Dogs en Pulp Fiction te overtreffen. Het lijkt erop dat dit ook niet gelukt is, aangezien ik zelden mensen over Jackie Brown hoor praten.
Het project was in feite een grote ode aan actrice Pam Grier, die ook de hoofdrol speelde in deze film. Haar personage is een sluwe dame, die probeert bij te verdienen door zwart geld te smokkelen voor wapenhandelaar Ordell (Samuel L. Jackson). Als ze gepakt word probeert ze onder haar straf uit te komen.
Alhoewel deze 160 minuten durende ‘’liefdesverklaring’’ aan Pam Grier een goed voorbeeld is van Tarantino’s rare streken, is het daarnaast ook een heel goede film. Jackie Brown kan misschien niet tippen aan zijn voorgangers, maar probeert dat ook nergens. De acteurs doen het goed en het plot zit slim in elkaar. Als je deze film nog niet gezien hebt, moet je dat zeker een keer doen.
Kill Bill 1 en 2 (2003/2004)
Een aantal jaar na Jackie Brown kwam Tarantino met de Kill Bill reeks, een film die door velen werd afgedaan als een hersenloze actiefilm. In Kill Bill volgen we een ex-huurmoordenares die wordt voorgesteld als ‘The Bride’ (Uma Thurman). De voormalige baas kon haar vertrek niet waarderen en stuurt een aantal van haar oud-collega’s naar de bruiloft van zijn ex-werkneemster. Het viertal doodt haar man en de andere gasten. De bruid zelf overleeft de aanval en is uit op wraak.
Kill Bill was voor mij geen hersenloze actie-blockbuster maar eerder een interessante hommage aan martial arts films. Desondanks vond ik de twee rolprenten niet meer dan leuk vermaak voor tussendoor. Het zijn beide films met inhoud, maar om een of andere reden wisten ze mij niet genoeg te boeien om in de buurt van mijn top 10 lijst aller tijden te komen.
Death Proof (2007)
Toen Tarantino en bevriende regisseur Robert Rodriguez er achter kwamen dat ze beide fan waren van de foute B-films die destijds in Grindhouse bioscopen werden vertoont, kwamen ze op een idee; een double feature maken waarvan ze alle twee een film regisseren. Tarantino’s bijdrage hieraan was de film Death Proof. In de film zien we een psychopathische stuntman (Kurt Russel) die vrouwen lastigvalt met zijn auto. Hij gaat zelfs zo ver dat er enkele doden vallen. Daarom besluiten 3 vriendinnen om een wraakplan op te zetten.
Death Proof is gebaseerd op een bizar maar origineel concept. Het is alleen jammer dat de film niet veel meer te bieden heeft. De uitvoering en het acteerwerk zijn overigens in orde, maar de film word nergens hoogstaand.
Inglorious Basterds
Met name door het wat matig ontvangen Death Proof vroeg iedereen zich af hoe Inglorious Basterds ging worden. Dit werd een Tweede Wereldoorlog-film waarvoor onder andere Brad Pitt werd gecast. Het project bleek een groot succes, zowel bij critici als het grote publiek.
In de film lopen twee verhaallijnen door elkaar heen. Een ervan is die van de Joodse Shosanna die na de moord op haar familie onderdook en een bioscoop oprichtte met haar negroïde man. De andere verhaallijn focust zich op een groep Joods-Amerikaanse soldaten genaamd ’The Basterds’, die er een sport van maken zoveel mogelijk nazi’s te vermoorden. De verhaallijnen komen samen als de nazi’s een première willen organiseren in de bioscoop van Shosanna. Bij die première zullen een aantal prominente nazi’s, waaronder Hitler zelf, aanwezig zijn. Dit maakt het voor zowel The Basterds als Shosanna zelf een interessant doelwit.
Inglorious Basterds was voor mij het bewijs dat Tarantino nog goede films kon maken. Het verhaal, de dialogen, maar vooral de plot-twists maken het een heel sterke film. Daarnaast was de rol van de toen nog onbekende Christoph Waltz uitmuntend. Ook Brad Pitt en de rest van de cast deden het helemaal niet slecht. Een klein minpuntje is dat de pakkende ontknoping nog wat sterker had kunnen zijn als Tarantino een paar dingen anders had aangepakt.
Django Unchained
Nadat hij een martial arts film, een oorlogsfilm en meerdere misdaadfilms op zijn naam had staan wilde Tarantino zich weleens wagen aan een western. Dus maakte hij Django Unchained. In de film word slaaf Django bevrijd door de blanke King Schultz. Samen proberen ze Django’s vrouw te zoeken en haar bevrijden van haar eigenaren.
Django Unchained is een lange film die wederom zeer goed werd ontvangen door de critici en het publiek. Persoonlijk begreep ik niet zo waarom. Het is weliswaar een goed geproduceerde film met een sterke cast en een redelijk hoog entertainment gehalte, maar de film was voor mij nergens echt legendarisch. Ook vond ik de emotionele lading erachter niet zo goed overkomen.
Welke Quentin Tarantino film is nou mijn favoriet?
Goede vraag. Het is altijd moeilijk om zulke films te vergelijken. Toch zal ik een poging doen:
10. Death Proof
9. True Romance
8. Kill Bill 1 en 2
7. Natural Born Killers
6. Django Unchained
5. Jackie Brown
4. From Dusk Till Dawn
3. Inglorious Basterds
2. Reservoir Dogs
1. Pulp Fiction
Wat zijn jouw favorieten? Plaats gerust een comment of reageer via Facebook.
VOLG ONS
Wil je de hele week op de hoogte gehouden worden van het laatste nieuws? Houd dan onze pagina in de gaten of volg Entertainmenthoek op Facebook, Instagram, Twitter en Pinterest. Zo blijf je op de hoogte van het laatste nieuws rondom je favoriete films en series.
GESCHREVEN DOOR
