Blog | Is cosplay nog taboe? (Roberto Visser)

Cosplay wordt veelal in de mainstream media weggezet als “iets voor nerds of gekkies”. Het is nog verre van geaccepteerd, terwijl het halve land jaarlijks 6 dagen lang dronken verkleed rondloopt en er met Halloween ook in Nederland steeds meer outfits worden gemaakt die zo op een con terecht kunnen. In mijn blog Cosplay als genderexpressie schreef ik al dat er in de cosplay gemeenschap veel ruimte is om jezelf te uiten. Welke achtergrond, overtuiging, of formaat je ook hebt. Dit zelfvertrouwen en deze manier van zelfexpressie zouden gevierd en aangemoedigd moeten worden. Maar die mening wordt niet altijd gedeeld door de buitenwereld als het om cosplayers gaat. En daarom stelt Roberto zichzelf in deze blog de vraag: ‘Is cosplay nog taboe?’.

De meeste intimidatie komt van mensen op het internet die cosplayers lastig vallen vanuit de veiligheid van hun eigen bureaustoel of toilet. Maar wat nog het meest opvalt is de intimidatie die komt van mensen die uit hun auto roepen of langslopen op straat. Worden cosplayers simpelweg niet begrepen of zit er meer achter?

Meningen over Cosplay

Cosplay kent veel creativiteit en persoonlijke ontwikkeling. Zo vinden cosplayers al snel het zelfvertrouwen om te experimenteren met hun genderidentiteit, leren ze positief te kijken naar hun eigen lichaam en hebben ze veelal een meer sex-positieve houding dan de rest van onze samenleving. Het is niet gek dat er daarom door een grote groep mensen met een schuin oog gekeken wordt naar de wereld van cosplay, want ze hebben zelf immers nog niet op elk vlak die omslag gemaakt in hun persoonlijke ontwikkeling. Als we kijken naar Nederland wordt er vaak nog lacherig gedaan over cosplay. Het wordt gezien als carnaval, of de cosplayers worden in het “nerd” hokje geplaatst.

In een eerder artikel uitte Immy Versonchot al haar verontwaardiging over hoe Olcay Gulsen de cosplay wereld neerzette in RTL Boulevard. Met de passie die Olcay heeft voor mode en de make-up die ze zelf gebruikt zou je toch denken dat zij zichzelf wel kan herkennen in deze gemeenschap, of in ieder geval wat meer begrip heeft voor cosplayers. Het is geweldig dat er aandacht besteed wordt aan een evenement als Comic Con in zo’n groot programma, maar de manier waarop gaf alles behalve een realistisch beeld en was gewoon ronduit respectloos. Cosplay als gemeenschap, kunstvorm of identiteitsontwikkeling blijft daarin volkomen onbesproken.

Om te zeggen dat Cosplay geheel taboe is gaat wat te ver, maar er zijn absoluut onderdelen die nog steeds niet volledig geaccepteerd worden. Denk bijvoorbeeld aan crossplay, waarbij cosplayers zich kleden als het andere geslacht, of wanneer een karakter letterlijk nagedaan wordt uit een manga en deze voor sommigen veel te sexy oogt. Voor de algemene bevolking of voor mensen die niet bekend zijn met cosplay, kan het daarom nog taboe zijn. Verschillende mensen grijpen dan al snel naar iets wat ze wel begrijpen om cosplay in een hokje te stoppen en het meer behapbaar te maken voor zichzelf. Zo wordt er dan ook naar cosplayers gekeken alsof ze “carnavallen”, “een fetisj hebben”, of mensen zijn die “lekker tegendraads willen zijn net zoals goth/emo klasgenoten van vroeger”.

Een psychologische blik

Als we er psychologisch naar kijken, kan een afkeer voor cosplay ook ontstaan uit onzekerheid die nog in het individu zitten. Zo heb je zelf vast ook wel eens meegemaakt dat je die assertieve collega soms maar irritant vindt. In deze situatie heb ik mijzelf ook wel eens bevonden. Dan realiseer jij je ineens dat je eigenlijk onzeker bent over het feit dat je zelf niet altijd durft te uiten wat je denkt. Op het moment dat die onzekerheid wordt gemaskeerd, ontstaat er vaak een onverschillige houding. Deze houding zorgt er dan weer voor dat andere perspectieven niet meer gehoord kunnen worden. Er is dan ook nog altijd die angst, de angst voor het onbekende. Als dit dan ook nog eens aangezwengeld wordt door de Media, uhum Olcay, dan ontstaat er al helemaal een afkeer voor een bepaald onderwerp, in dit geval cosplay. Naar mijn idee is het nog altijd het meest productief om met elkaar in gesprek te blijven. Hierbij is het belangrijk dat er rekening wordt gehouden met deze angsten en onzekerheden die iemand met zich mee kan dragen en we allemaal waarschijnlijk wel zullen herkennen. 

Performance Art

Wat veel mensen niet weten is dat Cosplay een performance art is. Kunst is een uitdrukking van jezelf en cosplayers doen dit met stoffen, EVA foam en Special Effects. Zo zijn er kledingstukken en props die honderden euro’s kosten, waar de cosplayers vaak zelf, of in samenwerking met andere creatievelingen, uren tijd in hebben gestoken. Dus wat ik hoop dat je hieruit haalt, is dat, hoewel het je misschien vreemd lijkt dat iemand verkleed is als een fictief personage, er echt veel meer is dan alleen wat je ziet. Cosplayers zijn artiesten en als je op deze manier naar een cosplayer kijkt, komt er bijvoorbeeld al veel meer begrip en bewondering in de plaats van verontwaardiging of afkeer.

In de stijgende lijn waarmee cosplay bekend wordt bij het grotere publiek gaan we zeker naar een samenleving waarin mensen zich kunnen kleden zoals ze willen. Maar het is een lange weg. Voor sommigen zal cosplay altijd een vreemde hobby blijven. Dat is oké, je mag er zo over denken. Maar laat mensen wel in hun waarde en geef jezelf de ruimte om andere perspectieven te accepteren.

Roberto Visser

VOLG ONS

Wil je de hele week op de hoogte gehouden worden van het laatste nieuws? Houd dan onze pagina in de gaten of volg Entertainmenthoek op Facebook, Instagram, Twitter en Pinterest. Zo blijf je op de hoogte van het laatste nieuws rondom je favoriete films en series.