Blog | Laat de series maar komen (Immy Verdonschot)

Het is alweer september en dat betekent maar een ding: Het nieuwe televisieseizoen gaat weer van start! Niet alleen de bestaande, waarbij we voor sommigen eindelijk een verlossend vervolg krijgen op een cliffhanger, maar ook nieuwe series om aan verslaafd te raken zullen de schermen in de huiskamers betreden. Op wat voor scherm dan ook. Bij deze daarom een overzicht van enkele series waar ik de zomer mee doorgekomen ben en nieuwkomers waar ik naar uit kijk voor het nieuwe seizoen.

De zomer doorkomen

Gedurende de zomer zijn er altijd wat minder series te zien. Ik ga daarom altijd op zoek naar vers bloed. En in tegenstelling tot voorgaande jaren, heb ik inmiddels al enkele maanden Netflix. Genoeg te zien dus. Zo adviseerde een vriendin me Video Game High School (VGHS), welke ik in no-time heb uitgekeken. Andere series op Netflix zijn Sense8, Nashville, Sleepy Hallow, Teen Wolf en White Collar. Waar ik van sommigen slechts de eerste aflevering (of eerste vijf) heb gezien, ben ik wel van plan om ze nog verder te kijken. Vooral Sleepy Hallow en White Collar hebben me tot nu toe erg verrast. Buiten Netflix om zijn er echter nog meer series. Zo was Unreal zeker de moeite waard, is Scream een van de slechtste series die ik in tijden heb gezien en ben ik aardig verrast door Killjoys en Grace and Frankie.

Het is bijna bizar hoeveel series ik op kan noemen in een zomerperiode, want series die inmiddels standaard bij mij zomerperiode horen zijn Rizzoli & Isles, Defiance, Ally McBeal – waar ik inmiddels bij het laatste seizoen ben aangekomen -, True Detective, House of Cards en Dominion. Verder heb ik nog de eerste afleveringen gezien van Jonathan Strange & Mr Norrell en Banshee, al moet ik bekennen dat deze mij nog niet hebben weten te pakken.  Andere series waar ik helaas nog niet aan toe ben gekomen, zijn Mr Robot – waar ik echt supergoede verhalen over hoor -, Dark Matter en Complications. Een laatste serie die ik hiervoor nog wil benoemen is Carmilla, the series. Dit is een webserie, waarvan ik het eerste seizoen in no-time heb ge-binge-watched. Met twee keer per week een nieuwe aflevering zijn ze inmiddels bijna aan het einde van seizoen twee. Een heerlijke serie vol drama en fantasie, waar je zeker onderweg erg van kunt genieten.

To be continued

Inmiddels kan ik echter weer bijna terecht bij mijn vertrouwde favorieten. Niet alleen Arrow en Castle, waar het vorige seizoen als een afsluiter voor de serie voelde, maar ook bij The Flash, iZombie, Once Upon a Time, en Marvel’s Agents of S.H.I.E.L.D, welke allen een open einde hadden. Zoals ik al een keer eerder aangegeven heb, ben ik geen fan van de open eindes. Vooral omdat series tegenwoordig toch steeds sneller geannuleerd worden. Het zorgt er bij mij ook niet voor dat ik meer dan anders uitkijk naar het volgende seizoen van een serie. Dat gezegd hebbende, ben ik wel weer blij dat ik bovenstaande series weer kan hervatten. Waar ik echter nog het meest naar uitkijk, zijn de laatste afleveringen van Lost Girl, welke vorig jaar al gecancelled was, maar nu de laatste afleveringen heeft om het af te ronden. En Haven, waar ik voor mijn gevoel bijna een jaar op heb moeten wachten.

Series waar ik echter geen vervolg aan geef zijn New Girl, 2 Broke Girls en Grey’s Anatomy, omdat de seizoenen me steeds minder konden boeien. Wellicht dat ik er toch nog ooit een aflevering van mee pak, maar ik zal ze niet meer standaard/wekelijks volgen.

De nieuwkomers

Naast alle bekende series introduceren de meeste zenders natuurlijk ook een hoop nieuwe series. Zo kijk ik het meest uit naar Supergirl en Scream Queens. Van Supergirl heb ik de eerste aflevering al gezien en ik moet bekennen dat het erg ‘braaf’ overkomt. Het doet me denken aan The New Adventures of Lois & Clark, waar ik vroeger zeker van genoten heb, maar ik ben benieuwd of het echt een serie zal zijn die je iedere week ‘moet’ kijken. Wat betreft Scream Queens, die lijkt me gewoon heel grappig, maar naast trailers heb ik er nog niets van gezien. Hier laat ik me dus door verrassen. Hetzelfde geldt overigens voor Lucifer (waar de duivel naar de City of Angels komt) en Quantico (waar de FBI zijn meest waardevolle medewerkers traint). Beide series lijken me veel belovend, dus ik ben benieuwd of dat ze het waar kunnen maken.

Anderen die de strijd aangaan met gevestigde series zijn: Blind Spot (over een vrouw zonder herinneringen die naakt, maar vol tattoos op Times Square wordt gevonden), Code Black (een medisch drama waar het personeel met minimale bronnen moet werken om levens te redden), Heartbreaker (waar Melissa George Dr. Alex Panttiere speelt, een hartchirurg) en Wicked City (welke volgens mij een voorbeeld neemt aan True Detective, waar in dit geval moorden op de Sunset Strip in 1982 opgelost moeten worden – met Ed Westwick). Dan zijn er nog de series die het moeten hebben van hun voorgangers: Heroes Reborn en DC’s Legends of Tomorrow (tweede spin-off van Arrow). Dit zijn twee series waar ik nog steeds over twijfel of ik de spin-offs daadwerkelijk ga volgen. Zeker gezien ik voor de eerste eigenlijk eerst Heroes nog eens af zou willen kijken.

Kortom: Het belooft weer een jaar vol veelbelovende series te worden, waar je nooit alles tegelijkertijd kan volgen. Des te beter, want dan heb je tenminste nog wat te zien in de tussenperiodes zoals een vakantie. En mocht iets toch tegenvallen, dan heb je weer genoeg keuze om ergens anders mee te beginnen. Laat het televisieseizoen maar beginnen!

Xoxo,

Immy.