Zaterdagochtend 1 oktober 4.30 uur: Toen zat het Nederlands Film Festival van 2016 er voor mij weer op. Na mijn zesde jaar op rij schrijven voor de Dagkrant, sloot ik deze editie met mijn collega’s op het gala af met een knal.
De voorbereidingen
Zoals ieder jaar begint het filmfestival voor mij altijd enkele weken voor de opening. Zo waren er ook dit jaar weer twee persvoorstellingsdagen waarop we al een voorproef kregen van het programma. Tevens hebben we onze eerste redactievergadering op de eerste dag gehad, waarbij al enkele artikelen werden verdeeld. Zodoende had ik mijn eerste interview die week al telefonisch en mijn tweede interview op de tweede persvoorstellingsdag.
De maandag voor het festival bleef voor mij nog relatief rustig, aangezien ik me moest ziekmelden. Wel kreeg ik het verzoek om een documentaire te kijken als voorbereiding op een interview voor de dinsdag. Daarvoor werd ik naar Schiphol gestuurd, omdat de regisseur van Down to Earth die dag alweer door moest vliegen naar Engeland… Tja, die filmwereld is me wat. 😉
De opening
Op woensdag 21 september ging het festival echt van start met de openingsfilm De Held. Maar, wel pas in de avond natuurlijk. Nieuw dit jaar was de NFF Talkshow met Art Rooijakkers die dit jaar niet op donderdag, maar al op woensdag begon in het Oude Postkantoor. Aangezien ik gedurende het festival ook verslag zou doen voor mijn vaste baan, besloten we daar ook een kijkje te nemen. Zoals altijd was het weer een geweldige show, waar we vooral een voorproefje kregen van wat er nog allemaal zou komen. Vers van de première sloten ook Menno Meyjes, Susan Visser en Thijs Boermans. Al met al was het een goede aftrap voor het festival!
Het programma
Het hoofdthema van dit jaar was ‘Het beste van eigen bodem’, wat naar voren kwam in verschillende mediavormen. Het filmfestival toont namelijk niet alleen een hoop films en documentaires, maar ook de nieuwste televisieseries, games, videoclips en interactieve projecten. Voor het eerst werd ook in de laatste categorie een Gouden Kalf uitgereikt (gewonnen door Floris Kaayk met The Modular Body). Zodoende was er een hoop te beleven: 92 premières, iedere avond een talkshow, Virtual Reality-ervaringen, middagen en avonden met talks over komedies, documentairemakers, dramaseries en een ware stuntdemonstratie door niemand minder dan Willem de Beukelaer op de Neude. Deze stuntcoördinator zit al jaren in het vak en was dan ook een NFF Master van dit jaar. Een andere speciale gast dit jaar was acteur Issaka Sawadogo, die zelfs een Gouden Kalf wist binnen te slepen.
De Dagkrant
Aangezien ik al redelijk vermoeid (een week aan slaaptekort en de eerste dag ziek) aan het festival begon, wilde ik het dit jaar rustig uit doen. Het hielp dat ik al twee artikelen had geschreven voor het festival van start ging. Ik zal niet alles beschrijven wat ik dit jaar heb gedaan, maar wel wil ik graag bij een artikel stil staan. Zo kreeg ik de kans om Michael Dudok de Wit te interviewen: de man achter Father and Daughter, een korte film uit 2000 die een Oscar won. Dit jaar kwam Dudok de Wit met zijn eerste lange animatiefilm The Red Turtle, tevens een prachtige film. Door de extreem drukke periode had ik de film nog steeds niet gezien, maar gelukkig kreeg ik daar al snel de kans voor tijdens het festival. Niet alleen ben ik heel tevreden met het interview, maar ook de pagina vind ik geweldig opgemaakt.
De highlights
Eén highlight heb ik nu al genoemd. Maar het hele festival zit natuurlijk vol met highlights. Het is altijd al geweldig om in zo’n kort tijdsbestek weer intens met een geweldig team samen te kunnen werken. We hadden dit jaar twee nieuwe aanwinsten die ook weer goed in het team paste. Verder waren het allemaal bekende gezichten, waar we vooral veel mee konden bijkletsen en onze passie over film konden delen. Niet alleen dat, maar één van ons kreeg zelfs de kans om een Q&A te leiden bij een film die in première ging! Zo trots op die meid. Verder is ook Kookmeesters altijd een vereiste: zij verzorgen de maaltijden voor de vrijwilligers en maken altijd de lekkerste dingen klaar. Zonder hen zou het NFF het NFF niet zijn.
Veel films heb ik dit jaar niet gezien voor, tijdens of zelfs na het festival. Wel ben ik bij twee Talkshows geweest, Bring Your Own Beamer, Indigo (voor games), de aftrap van het 48 Hour Film Project, de onthulling van de Gouden Tegel, de stuntdemonstratie, de Kick-Off van het Buddy Project (zeker de moeite waard – daarover zal ik in een latere blog nog meer schrijven) en natuurlijk het Gala! Hoewel we een redelijk aantal afhakers hadden voor het feest, was het een geweldige afsluiting van weer een mooi jaar NFF.
(Alle aanwezige Gouden Kalf-winnaars na de prijsuitreiking: links Issaka met zijn Gouden Kalf, direct daarnaast Joost)
Gouden Kalveren
Als laatste wil ik nog even stil staan bij de Gouden Kalveren. Vorig jaar was ik namelijk erg onder de indruk van The Paradise Suite, een film van Joost van Ginkel. Op het festival van afgelopen jaar kreeg ik ook de kans om Van Ginkel te interviewen en dit jaar is de film dan eindelijk in de prijzen gevallen: Beste Scenario, Beste Acteur (Issaka) en Beste Film gingen alle drie naar The Paradise Suite. Ik ben ontzettend trots op Joost en gun het hem van harte: Dubbel en dwars verdient, dus van harte gefeliciteerd met deze prijzen!
Ik zou natuurlijk nog veel uitgebreider op alles in kunnen gaan, maar voor de ‘samenvatting’ hou ik het hierbij. Wel zijn er nog een paar films waarvan ik een recensie hoop te kunnen schrijven, een paar interviews die ik nog wil plaatsen en een event dat ik graag nader wil belichten in een blog. Daarover later dus meer!
Xoxo,
Immy.
GESCHREVEN DOOR
