Blog | Oscars 2015 (Immy Verdonschot)

Vannacht was het weer zover: De Oscars 2015. Een waslijst aan genomineerden en tot mijn grote verbazing had ik toch aardig wat titels van de lijst kunnen zien de afgelopen weken. Dus om 2.15u had ik mijn wekker gezet om vervolgens de Award Show live mee te maken. Hier volgt een kort verslagje van de hoogtepunten en meest opmerkelijke momenten. Mocht je benieuwd zijn naar alle winnaars, kijk dan vooral even hier.

NPH, Anna en Jack

Als opening wordt vaak afgewisseld: of je begint met een openingsnummer waarin de grootste genomineerden worden benoemd, of het wordt een openingsmonoloog. Met Neil Patrick Harris – een Broadwayheld die vaak in zingen uitbarst – kan het niet anders dan dat voor de eerste optie wordt gekozen. In de eerste secondes grapte hij er al op los en wist hij tevens een mooie terugblik op cinema zelf te werpen. Met mooie visuele effecten kwamen beelden voorbij van enkele klassiekers, van Singing in the Rain en The Man Who Knew Too Much tot aan Charlie Chaplin en Basic Instinct. Net als een paar jaar geleden met Hugh Jackman (waar Anne Hathaway ineens werd betrokken bij de opening) stond ook nu weer een prachtige dame (in een gouden jurk) op het podium, namelijk Anna Kendrick. Ze gaf er een geweldige spoiler alert uit Gone Girl vrij! Ook Jack Black mengde zich er nog even in om kritiek te geven op de hoeveelheid superhelden in films van de laatste tijd. En zo werden de 87ste Oscars op geweldige manier geopend.

(Eigenlijk zou je hem gewoon zelf moeten bekijken.)

Oscars 2015

Gewoon doorpraten

Een van de meest opmerkelijke momenten was waarschijnlijk het doorpraten terwijl de muziek begon te spelen. Zo lang zelfs dat het orkest ophield met hun riedeltje van ‘afronden met die handel’. Dit gebeurde enkele keren. Verder kabbelde de show eigenlijk gewoon voort. De prijzen werden uitgereikt, mensen werden aangekondigd en speeches werden gegeven. De belangrijkste speeches zijn waarschijnlijk die van Patricia Arquette – die over gelijkheid voor vrouwen en in loon begon te praten (waar Meryl Streep heel enthousiast van werd), Julianne Moore over Alzheimer sprak, Eddie Redmayne’s ‘Wow’, J.K. Simmons ‘call your parents’ en schrijver Graham Moore Alan Turing erkenning gaf en sprak over het durven om jezelf te zijn ‘Stay weird. Stay different.’

De hoogtepunten

Een selfie-juweeltje zoals vorig jaar met Ellen zat er dit jaar niet bij. Wel wist Neil af en toe verrassend uit de hoek te komen, zich letterlijk bloot te stellen en kondigde hij Idina Menzel op geweldige wijze aan: Vorige jaar kwam de grootste blunder namelijk van John Travolta die haar naam niet kon uitspreken. Nu stak Neil de draak met hem door daar vol op in te gaan. Dat Travolta erom kon lachen bleek in het vervolg, want daar moesten Menzel en Travolta samen een award presenteren. Het was dan ook een leuke ‘bit’ waar zij zelf nog even een laag overheen gooiden. Zo stelde Menzel wel drie keer de vraag of hij wel zeker wist dat hij de naam wilde voorlezen van de kaart, waarop hij steeds vol vertrouwen aangaf dat best te kunnen doen om alsnog op het laatste moment haar de envelop te geven.

The hills are alive

Hoewel de meeste optredens mij niet zo gek veel deden, was de tribute van Lady Gaga aan The Sound of Music – die nu vijftig jaar bestaat – zeker een van de beste. Niet alleen zong ze de ware klassiekers, maar ook kondigde ze daarna niemand minder Julie Andrews aan om de volgende award uit te reiken. Een laatste moment waar ik graag aandacht aan wil geven is de aankondiging van Meryl Streep voor het in memoriam. Alleen al door haar te horen praten over verdriet, en de manier waarop zij het vertelde, waren genoeg om je een brok in de keel te bezorgen. Daarna volgde de foto’s van overleden filmhelden en een lied van Jennifer Hudson. Tja, dan kun je niet anders dan emotioneel worden.

De winnaars

Hoewel ik helaas dus niet alle films heb gezien, kan ik wel beamen dat ik redelijk achter de winnaars sta. Whiplash heeft al die prijzen dubbel en dwars verdiend (eigenlijk nog wel meer) en ook The Grand Budapest Hotel stond hierin in zijn volle recht. Jammer dat de enige Nederlandse inzending (een korte animatie) het af moest leggen tegen Disney en – hoewel ik het zeker een goede film vond – vind ik het toch opmerkelijk dat Birdman zo in de prijzen viel. Zo wist van Boyhood alleen Arquette het beeldje te verzilveren. Een film die alom door de pers is bejubeld. En ja, na de emotionele ontlading van het lied Glory in de zaal is het natuurlijk ook geen verrassing dat deze ook een beeldje aan de haak sloeg.

Er is natuurlijk nog veel meer om over te schrijven. Dat heb je nou eenmaal met zo’n uitreiking die tot zes uur ’s ochtends duurt. Over het algemeen kabbelde de show eigenlijk rustig voort, maar ik denk dat ik redelijk wat hoogtepunten heb benoemd. En mocht je er toch nog aan twijfelen, dan zou ik je adviseren om de Oscars gewoon zelf te kijken. Deze is vast binnen no time online ergens te vinden.

Xoxo,

Immy.


VOLG ONS

Wil je de hele week op de hoogte gehouden worden van het laatste nieuws? Houd dan onze pagina in de gaten of volg Entertainmenthoek op Facebook, Instagram, Twitter en Pinterest. Zo blijf je op de hoogte van het laatste nieuws rondom je favoriete films en series.

FacebookInstagramPinterestTwitter