Het schrijven van een wekelijkse filmblog betekent ook dat je iedere 7 dagen een nieuw onderwerp moet bedenken. Gezien er niet altijd een actuele gebeurtenis is waar ik op kan inspelen besluit ik in dat geval een oude klassieker te bespreken. In aanloop van het binnenkort te verschijnen Joker koos ik voor de Batman film uit 1989, onder regie van Tim Burton.
Als je mijn eerdere blogs en recensies hebt gelezen dan weet je waarschijnlijk wel dat ik niet altijd een fan van superheldenfilms ben geweest. Ik vond het concept weliswaar interessant, maar de uitwerking vrijwel altijd veel te clichématig. Want waarom moeten de helden bijvoorbeeld altijd zo’n raar pakje dragen om hun daden te kunnen uitvoeren?
Gezien het feit dat je als recensent tegenwoordig bijna niet aan superheldenfilms ontkomt ben ik mezelf toch wat gaan verdiepen in de films van het Marvel Cinematic Universe. Daarbij doe ik mijn best om de films zoveel mogelijk te waarderen voor wat ze zijn en mijn eigen voorkeuren en vooroordelen (tot zover dat kan) daarbij een beetje aan de kant te zetten.
Ik moet zeggen dat deze nieuwe kijk op het superheldengenre zijn vruchten heeft afgeworpen. Zo ben ik bijvoorbeeld het personage van Spider-Man meer gaan waarderen. Wat voor mij reden genoeg was om eens te kijken naar een hele andere held, namelijk Batman van concurrent DC Comics. Ik weet namelijk nog dat ik als kind Batman speelgoed had waar ik graag mee speelde. Daarnaast kan ik nog een foute homevideo herinneren waarin ik met een Batman masker op dansjes doe, maar die zal hopelijk nooit meer boven komen drijven ?.
De grap is dat ik mezelf eigenlijk niet kan herinneren dat ik destijds ooit een film met Batman erin gezien heb. Hooguit een tekenfilmpje, maar zelfs dat weet ik niet zeker. Wel heb ik door de jaren heen een fascinatie gekregen voor de Joker en dan met name het feit dat er zoveel verschillende vertolkingen van zijn. Reden genoeg om de Batman film van Tim Burton eens te bekijken, waar Jack Nicholson in de huid van dit gestoorde personage kruipt.
Het eerste dat mij opviel aan Batman uit 1989 was eigenlijk een vrij matige beginscène die ook nog eens vrij gedateerd aanvoelde. We zien iemand overvallen worden, waarna Batman verschijnt. Toch zorgde het grimmige sfeertje wat er hing dat ik alsnog de behoefte had om verder te kijken.
Toen een paar scenes later Jack Nicholson in beeld kwam begon ik er echt plezier in te krijgen, al was ik met name erg nieuwsgierig naar hoe zijn personage zich zou ontwikkelen nadat hij in de Joker veranderd was. Voordat het zover was werd ik eerst nog getrakteerd op een lekker cartooneske knokpartij tussen Batman, de maffia en een stel agenten. Ondanks die knulligheid was het erg vermakelijk om te zien. Deze film bleek leuker dan gedacht!
Ondanks mijn eerdere twijfels bleek ik ook Michael Keaton te kunnen waarderen in zijn rol als Batman. Het personage dat hij neerzet was naast charmant en heldhaftig een beetje sociaal onhandig, wat eigenlijk wel past bij een getraumatiseerde man die het liefst alleen opereert.
Toch was de Joker voor mij het hoogtepunt van de film. We zien een manische psychopaat met een bizar gevoel voor humor die ondanks zijn zieke persoonlijkheid een genot om naar te kijken is. In tegenstelling tot de versie van Heath Ledger worden alle daden hier uitgevoerd met een dikke knipoog. Dit terwijl het wel degelijk om enkele gruwelijke dingen gaat, zoals iemand levend verbranden door middel van elektrische schokken.
Het personage van de Joker paste overigens perfect bij het cartooneske sfeertje van de film, dat ondanks het entertainmentgehalte met momenten wel de geloofwaardigheid een beetje omlaag haalde. Het feit dat er daarbij meerdere keren de gedachte in mij opkwam dat Batman misschien beter een animatiefilm had kunnen zijn, kan ook als minpunt gezien worden. Al moet gezegd worden dat het succes van deze film er mede voor gezorgd heeft dat Batman: The Animated series gemaakt kon worden.
Daarbij vond ik dat de film tegen de ontknoping een beetje begon in te zakken, maar zich gelukkig wist te herpakken met een erg stijlvol eindgevecht waarbij een kathedraal als sfeer decor diende.
Batman 1989: Mijn conclusie
Ondanks dat de Batman van Tim Burton vandaag de dag een beetje gedateerd aanvoelt was het voor mij nog steeds een erg vermakelijke film met goed acteerwerk. Naast een prima rol van Michael Keaton is het Jack Nicholson die ervoor zorgt dat ik deze film aan iedereen kan aanraden. Het plot is verder een beetje oppervlakkig, maar gelukkig wist de duistere regie van Burton veel goed te maken. Mocht jij de film ook willen zien dan kan dat via Netflix.
Een paar weken geleden besprak ik een hele andere film, namelijk Hamburger Hill, een oorlogsfilm die volgens veteranen dichterbij de realiteit kwam dan de meeste andere films in het genre. De blog daarvan is hier te lezen.
Martijn Pijnenburg
