Heb jij ooit iemand ontmoet die enthousiast is over de Nederlandse cinema? Ik ook niet. We doen in Nederland vast heel veel dingen goed, maar als het op films aankomt zijn we allesbehalve uitblinkers. Althans, dat is het beeld wat van onszelf hebben. Hoe is dat eigenlijk ontstaan? En belangrijker nog, wat kunnen we eraan doen? Daar hoopte ik achter te komen tijdens Dutch Cinema – Behind the face of Calvinism, een evenement dat ik afgelopen donderdag heb bijgewoond.
Ondanks de enorme populariteit van Netflix en andere streamingdiensten is gebleken dat we steeds vaker naar de bioscoop gaan. Dit is natuurlijk iets positiefs, maar helaas zat er ook een keerzijde aan de onderzoeksresultaten. Want het aantal mensen dat tijdens hun bioscoopbezoek voor een Nederlandse film koos is juist flink gezakt.
Gezien we in Nederland sowieso niet zo te spreken zijn over onze cinema komt dit eigenlijk niet eens als een verassing. De vraag is nu alleen, hoe kunnen we hier verandering in brengen?
Hoewel de afnemende populariteit van de Nederlandse film niet het hoofdthema was van de Film Course die Coen Haver afgelopen donderdag in Natlab gaf, was het echter wel bijna onvermijdelijk om ter sprake te brengen. Al snel bleek echter dat de Nederlandse film al eerder moeilijke periodes heeft meegemaakt. Zo werden er in de jaren 50 nauwelijks films uitgebracht en was het onder andere Paul Verhoeven die hier verandering in bracht. Ook werd Pim de la Parra genoemd, een regisseur die onlangs nog te gast was in EYE Amsterdam. Ondanks dat ik interesse had ben ik uiteindelijk toch maar niet naar zijn praatje geweest, waar ik – met de kennis dat hij zoveel voor de Nederlandse cinema heeft betekent – nu eigenlijk wel spijt van heb.
Een andere regisseur die aanbod kwam was Alex van Warmerdam, waarvan we een briljante scene uit zijn debuut te zien kregen.
Ondanks dat we in Nederland lang niet zoveel films maken als Hollywood werd al snel duidelijk dat het thema te groot was om in slechts twee uur te bespreken. Al heb ik desondanks een hoop geleerd. Coen is duidelijk iemand met veel kennis van films en weet het tevens op een goede manier over te brengen.
Of ik ook de toekomstige edities ga bezoeken weet ik echter nog niet. In eerste instantie was ik dit niet van plan, omdat mijn kijklijst daar alleen maar groter van gaat worden. Je krijgt tijdens zo’n avond namelijk flink wat titels te horen waarvan er altijd een aantal tussen zitten die je later nog eens wilt gaan bekijken. Gezien mijn collega Sandro echter ook interesse leek te hebben zal ik echter nog overwegen om samen met hem naar een volgende editie te gaan.
Mocht jij meer willen lezen over de film courses van Coen Haver, dan kan dat via de website van Natlab.
In Cineweek deel ik wekelijks mijn ervaringen als filmliefhebber. Dit keer deed ik verslag van een Film Course, maar soms bespreek ik ook actuele thema’s of spraakmakende films die ik gezien heb. Zo zag ik vorige week Daughters of Darkness op het BUT Film Festival te Breda.
GESCHREVEN DOOR
