Recensie | Alone (Martijn Pijnenburg)

Het is geen nieuws meer dat er dit jaar een stuk minder films zijn verschenen dan gepland was. Toch zijn er stiekem best wat titels waarvan de release wél kon doorgaan. Een daarvan is Alone, dat voor Martijn een verrassing was. Waarom precies lees je in zijn recensie.

Titel: Alone
Regisseur: John Hyams
Cast: Jules Willcox, Marc Menchaca, Anthony Heald
Scenario: Mattias Olsson
Genre: Thriller
Speelduur: 98 min
Release: 22 december 2020 (DVD)

Recensie Alone

In Alone volgen we Jessica, jonge vrouw die in haar eentje op reis is. Ze is onlangs weduwe geworden en probeert dat te verwerken. Wat er precies gebeurd is blijft vaag, maar je merkt als kijker wel dat Jessica niet helemaal op haar best is. Het rouwproces blijkt echter niet haar enige probleem te zijn. Zo wordt Jessica ook benaderd door een vreemde man die zich weliswaar vriendelijk opstelt, maar haar toch een ongemakkelijk gevoel geeft. Ze weet hem af te wimpelen, maar blijft dit figuur – tot haar grote ergernis – steeds weer tegenkomen. Uiteindelijk blijkt dat haar angst voor deze man gegrond was…

Het uitgangspunt van Alone is niet bepaald nieuw. Er zijn talloze films over mensen die op reis zijn en onderweg gestalkt worden door ongure types. Dit betekent echter niet dat je geen leuke dingen met dit concept meer kunt doen. Zo geeft The Cabin in the Woods een bizarre twist aan het geheel, waardoor je alsnog naar een originele film aan het kijken bent. Alone lijkt het tegenovergestelde te doen. In plaats van de kijker continue te bestoken met allerlei grappen en bizarre twists houdt deze film het vooral simpel. De film maakt gebruik van een erg bekend concept, namelijk dat van een persoon dat in een vreemde omgeving terecht komt en daar wordt opgejaagd door een psychopaat. Al weten de makers er toch een kijkwaardige ervaring van te maken. Dit door af en toe op een subtiele manier om de bekende clichés heen te werken. Zo is het plot grotendeels vergelijkbaar met andere films in het genre, al zorgen enkele kleine zijsprongen ervoor dat het niet als gesneden koek aanvoelt.

Spot de klassiekers

Ondanks dat Alone dus niet boordevol met hippe popcultuur verwijzingen zit, heb ik toch een paar referenties naar andere films opgemerkt. Zo werd er onder andere een knipoog gegeven naar Spoorloos en Eden Lake, twee titels die ik zelf erg hoog heb staan. Al zullen dit vast niet de enige referenties zijn. Wie weet dat jij er nog meer kunt spotten?

Sfeervol bos

Naast het vermakelijke plot is ook het acteerwerk van Alone prima in orde. Gezien de kleine cast zijn er slechts een handjevol acteurs die de film moeten dragen en dat lijkt ze aardig te lukken. Een ander noemenswaardig punt is de visuele schoonheid die Alone te bieden heeft. De film speelt zich voor een groot deel af in een fraai ogend bos, wat enkele mooie en sfeervolle shots als resultaat heeft. Ik heb echter ook nog een kritiekpuntje, namelijk de ontknoping. Deze is weliswaar bevredigend genoeg, maar er had naar mijn mening meer in gezeten.

Alone is een verrassend spannende thriller. De film schrijft nergens filmgeschiedenis, maar voelt vanwege enkele originele keuzes niet aan als slap aftreksel van andere titels in het genre. Dus mocht je dit jaar nog weinig leuke nieuwe films gezien hebben, geef dan Alone een kans.

★★★½☆

Martijn Pijnenburg