Welkom op deze nieuwe blog aan het einde van de week, waarin ik of een andere recensent van Entertainmenthoek een korte beschrijving geeft van wat er zoal gekeken is de afgelopen dagen. Dit alles natuurlijk spoilervrij en met een ranglijst als afsluiting. Dit keer waren alle films bovengemiddeld goed, met name The Raid 2. Laten we er weer in duiken.
The Piano (reg. Jane Campion, 1993)
Van deze film wist ik van tevoren dat de muziek erg mooi was en dat dit een romantisch verhaal is. Blijkbaar was dit destijds genoeg motivatie om deze film in de kringloopwinkel aan te schaffen (wat sowieso een aanrader is voor het inslaan van films). Enigszins blind zette ik deze film aan. Wat een prachtige film is dit. Ik wil eigenlijk niks verklappen over het verhaal, want The Piano verdient het om zonder enige voorkennis gekeken te worden, ook al is het verhaal niet bijster inventief. Daarnaast slaagt de film er uitstekend in de zwoele intriges zelf te laten ontvouwen. De setting is klein, maar passend. Misschien is het mijn voorliefde voor alles omtrent Downton Abbey, maar eind 19e eeuwse kledij geeft een romance voor mij direct meer van die heerlijk zoetsappige jeu. De muziek heeft een prominente rol in de film en is meeslepend genoeg op zichzelf om menig hart te veroveren. Het genre heeft niet mijn voorkeur, maar het hele plaatje voelde wel natuurlijk en heeft de potentie nieuwe kijkers te winnen voor het genre. Ik geef mij in ieder geval gewonnen. Mocht je toch afzien van deze film, kijk dan op zijn minst op Youtube hoe 11-jarige Anna Paquin haar Oscar voor deze film in ontvangst. Te schattig voor woorden.
The Raid 2: Berandal (reg. Gareth Evans, 2014)
Dit is een van mijn favoriete actiefilms ooit en dat zegt wat. Zeker nu ik hem voor de tweede keer heb gezien, is het mij opgevallen hoe ongelofelijk sterk deze film in elkaar zit. De actie is genadeloos bruut, maar subliem spannend opgebouwd. En hoewel de actie voornamelijk bestaat uit vuistgevechten, wordt er heerlijk gevarieerd met locaties en wapens. Het verhaal is nog beter uitgewerkt dan dat ik mij herinnerde en past precies bij de toon van de film. Mocht je nu denken: Dit is een deel 2, moet ik niet eerst deel 1 gezien hebben? Niet per se. De eerste Raid film had iets van 12 euro aan budget, en dat is wel echt te zien. Deel 2 staat daarnaast ook redelijk los van zijn voorganger. Bij twijfel kun je (voornamelijk voor de actiescenes) alsnog The Raid kijken of de synopsis op internet lezen. Ik raad het in ieder geval aan om The Raid 2 te kijken.
Bodies Bodies Bodies (reg. Halina Reijn, 2022)
Nee, dit is geen horrorfilm, alleen een komisch drama in een horror setting. Mocht het genre je hebben afgeschrikt: Dat is een beetje misleiding. Gun jezelf een bezoekje aan deze chaotische parel van een film, die overigens van Nederlandse bodem komt. Een hoopje Gen-Z tieners spelen een soort Among Us, totdat het spel een iets te realistische wending neemt, wat een gigantische implosie van wantrouw en ruzie in gang zet. Inventief, memorabel, en verrassend grappig. Aanrader.
Collateral (reg. Michael Mann, 2004)
Dit zag er uit als een standaard actiefilm die vooral gedragen wordt door Tom Cruise. Wat ik uiteindelijk voorgeschoteld kreeg is een actiethriller waarbij het verhaal centraal staat. De relatief simpele opzet (een man biedt een taxichauffeur een smak geld om hem de hele avond rond te rijden) ontvouwt zich in een chemie vol met intense frictie tussen de hoofdpersonages, waarin juist de gesprekken in de taxi het meest boeiend zijn. De actie zelf kan er prima mee door (met van die doffe jaren ‘00 geluiden, heel schattig), maar vanwege het verhaal, de dialoog, en de fenomenale derde akte valt of staat deze film niet bij de kwaliteit van de gevechten. En dat is eigenlijk waar je op hoopt in een actiethriller. En ja, Tom Cruise is geweldig, niet in de minste plaats omdat hij een andere rol heeft dan ik van hem gewend was en het voelde als een verademing. Maar, eerlijk toegegeven, Jamie Foxx is al helemaal waanzinnig. En het mooie is: Dit is het kaliber film dat ik aan vrijwel iedereen kan aanraden. Het verhaal is sterk, maar niet dusdanig complex dat het alleen vermakelijk is voor mensen die graag hun hoofd breken over de puzzel van de film, zoals bij Tenet. Aan de andere kant is het ook niet je standaard actiefilm waar voor kenners en critici niets nieuws meer uit te halen valt. Een aanrader dus. Voor iedereen.
Nosferatu (reg. Friedrich Wilhem Murnau, 1922)
De setting was perfect. Pathé Tuschinsky, Grote Zaal. Live begeleiding op een orgel. Een theatrale zwart-wit horrorfilm uit 1922. Dit zal ik niet snel vergeten. Het was enigszins onwennig om zo’n oude film te zien, maar aan de andere kant ben ik verbaasd over hoe goed deze film mij wist te boeien. Het hele plaatje klopte gewoon. Er werd interessant met schaduwen gespeeld; de live muziek droeg ongelofelijk veel bij aan de voor de rest stille film; en de film was bij vlagen oprecht spannend. Ik snap heus dat dit niet iedereen zal bekoren, maar als je de mogelijkheid hebt om deze film met live muziek te zien (volgens mij is er oprecht een tour gaande hiervoor), geef het een kans. Alsof ik nog niet blij genoeg werd van het evenement zelf, kwam ik na de voorstelling erachter dat Robert Eggers een remake gaat maken met Bill Skarsgard in de hoofdrol. Mocht de leeftijd van de oude klassieker je afschrikken, dan kun je alvast je ogen open houden voor deze versie.
Rangschikking:
1. The Raid 2: Berandal (4.5/5)
2. Collateral (4/5)
3. Nosferatu (4/5)
4. The Piano (4/5)
5. Bodies Bodies Bodies (4/5)
Joël Mulder
VOLG ONS
Wil je de hele week op de hoogte gehouden worden van het laatste nieuws? Houd dan onze pagina in de gaten of volg Entertainmenthoek op Facebook, Instagram, Twitter en Pinterest. Zo blijf je op de hoogte van het laatste nieuws rondom je favoriete films en series.
GESCHREVEN DOOR
