Films van de week | Week 23 (Nobody, Banlieue 13)

Welkom op deze blog, waarin ik (of een collega) elke week een update geef over wat ik zoal heb gekeken. Dit zullen voornamelijk films zijn, maar ik zal ook het een en ander over series en bioscoopervaringen vertellen. Zo spreek ik dit keer bijvoorbeeld over het vervolg op Banlieue 13. Elk weekend zal er weer een update komen over de gehele week ervoor. Het is nu bijvoorbeeld week 24 en ik zal dan vertellen over mijn kijklijst van week 23. Dit is voor namelijk in verband met het hebben van genoeg materiaal om over te schrijven per keer, spoilervrij uiteraard. Goed, volgens mij is alles wel duidelijk zo. Laten we beginnen

Deze week begon met de film Nobody, geregisseerd door Ilya Naishuller. Ik weet nog goed dat deze film in de bioscoop draaide. Het was namelijk weer de eerste keer na de lockdown dat de theaters open gingen. Het was een feest om weer in de bios te zitten en volledig op te kunnen gaan in een film. We deden er goed aan Nobody te kiezen, aangezien het een film is die goed tot zijn recht komt in de bioscoop. Het is niet de meest innovatieve film binnen het genre -verre daarvan-, maar het liet meteen zien wat het verschil is tussen thuis een film kijken en in de bioscoop een film beleven. De actie komt harder binnen, er zijn geen afleidingen, en het grote scherm neemt je mee in een nieuw verhaal. Hoewel de film veel weg heeft van een standaard Liam Neeson-film (waarvan het aantal inmiddels zo hard groeit dat het een genre op zich is geworden), zorgden de sterk uitgevoerde actiescenes en het acteerwerk van Bob Odenkirk ervoor dat dit wraakspektakel mijn tijd ruimschoots waard was. En dat was de tweede keer ook zo. Niks meer aan toe te voegen.

Daarna kon ik eindelijk mijn vrienden meenemen naar Everything, Everywhere, All at Once, geregisseerd door Daniels. Dit was voor mij de derde keer in een korte periode dat ik deze film in de bios heb gezien. Mijn vrienden waren niet zo weggeblazen als ik bij mijn eerste keer, maar hadden een wat afstandelijke waardering voor deze film. Ze erkenden het vakmanschap, maar waren niet overdonderd. Ze waren voornamelijk erg blij dat films als deze, waarin het potentieel van een concept ten volste wordt benut, worden gemaakt. Zelf had ik een klein beetje spijt dat ik deze film relatief vaak nu heb gezien. Ik had er namelijk ook voor kunnen kiezen een aantal jaar te wachten, om zo het verrassingsaspect een beetje te behouden. Dit had ik bij Django Unchained gedaan, waardoor de tweede keer bijna net zo goed landde als de eerste keer. Aan de andere kant heb ik onwijs genoten van dit bioscoopbezoek. Met name de muziek, het script, en de filosofische ondertoon sprongen er voor mij uit. Ik weet nu ook waar ik deze film het beste kan plaatsen. De eerste keer had ik het een 10/10 gegeven, bij de tweede keer was ik al niet zo zeker. Nu ben ik erachter gekomen dat voor mij de eerste keer de gehele bioscoopervaring een 10/10, de tweede en derde keer een 9/10. Voor een volledige 10/10 moet een film voor mij toch wat meer persoonlijke snaren raken, en de derde keer ontdekte ik dat deze film dat niet echt had voor mij. Dit maakt op zich niet uit, aangezien het nog steeds een weergaloos goede film is. Alleen geen 10/10. Ook niet erg.

Banlieue 13: Ultimatum

Ik heb de week afgesloten met Banlieue 13: Ultimatum, geregisseerd door Patrick Alessandrin. Dit is het vervolg op Banlieue 13, geregisseerd door Luc Besson, bekend van Lucy en Léon: The Professional. Ik wist van het bestaan van het origineel af door de serie De Kijk van Koolhoven, een programma waarin regisseur Martin Koolhoven verschillende genres films onder de loep neemt. In de aflevering “Euro-crime” prijst hij de film aan, omdat het voor de stunts een echte freerunner gebruikt in plaats van een acteur (die dan weer stuntmannen nodig heeft, behalve als hij Tom Cruise heet), wat voor veel vrijheid in de shots zorgt. Stunts hoeven niet meer geknipt te worden en kunnen dus in één shot worden getoond, wat voor een reeks buitengewoon soepele scènes zorgt. Het origineel is voor de rest niet heel vooruitstrevend. De actie is vermakelijk en het verhaal is prima, maar het heeft de diepgang van een pootaardappel. Het vervolg, niet afkomstig van dezelfde maker, heeft mij niet echt vermaakt. Tuurlijk, er zit actie in, maar de film probeert heel serieus te doen, wat volledig in het water valt. Ik bedoel, een handvol freerunners nemen het, zonder wapens, op tegen een delegatie van het Franse leger, die de president moeten beschermen en toevallig ook geen wapens dragen. Het verhaal klopt van geen kant, de actie is her en der wel vermakelijk, maar er is niets dat echt hout snijdt. Het origineel, daarentegen, omarmde de domme premisse van de film en had een simpel, maar coherent verhaal. Dit vervolg is gewoon een rommeltje. En er wordt bij lange na niet genoeg in gefreerund.

Dat was ‘m voor deze week. Ga vooral deze films kijken en laat weten wat je ervan vond. Geniet van je week en tot de volgende keer!

VOLG ONS

Wil je de hele week op de hoogte gehouden worden van het laatste nieuws? Houd dan onze pagina in de gaten of volg Entertainmenthoek op Facebook, Instagram, Twitter en Pinterest. Zo blijf je op de hoogte van het laatste nieuws rondom je favoriete films en series.

FacebookInstagramPinterestTwitter