Gastrecensie | Les Affamés (Bos Jacobs)

Een mooie poging tot vernieuwing maar… Wat regisseur Robin Aubert probeerde met de film Les Affamés is bewonderenswaardig; een nieuwe, frisse wind door het zombie-genre laten waaien. Spijtig genoeg is het resultaat een vreselijk saaie boel. Ondanks de leuke setting op het platteland van Quebec (Canada) – zombies die je achterna rennen in een bos, is toch wat spannender dan in een stad, niet? – lijkt de film maar niet op gang te komen.

Titel: Les Affamés (Engelse titel: Ravenous)
Regisseur: Robin Aubert
Scenario: Robin Aubert
Cast: Marc-André Grondin, Monia Chokri, Charlotte St-Martin, Micheline Lanctôt, Marie-Ginette Guay, Brigitte Poupart
Speelduur: 100 minuten
Genre: Drama / Horror
Release: 2 maart 2018

Twee overlevers van de zombie-Apocalyps genaamd Bonin en Vézina – respectievelijk gespeeld door Marc-André Grondin en Didier Lucien – patrouilleren in de omgeving op zoek naar zombies om af te maken, om de tijd tussenin wat te doden maken ze flauwe ‘komt een man bij de dokter” grapjes. Ook wordt de verhaallijn van Céline (Brigitte Poupart) en nog enkele andere overlevenden gevolgd. Het duurt tergend lang voordat de verschillende subplots samenkomen en het enige dat écht intrigeert – waarom in Godsnaam de zombies zich gedragen als een stoelen en ander huishoudmateriaal aanbiddende sekte – wordt niet uitgelegd.

Ergernis alom ook wanneer je ziet dat het ene moment een zombie honderden meters achter een aardig doorkarrende pick-up truck staat en hij enkele seconden later wild om zich heen klauwend en bijtend van langs achter in de cabine springt tussen de chauffeur en de passagier, Usain Bolt is er niets bij. Of nog: Waarom zou je de ramen van je wagen omhoog doen tijdens een zombie epidemie? Totaal overbodig.

Het is leuk om geen typische Amerikaanse Hollywood zombie film te kijken maar dit aspect wordt volledig teniet gedaan door de verscheidene tekortkomingen en de film komt zeer amateuristisch en low-budget over.

Bos Jacobs