Recensie | A Perfectly Normal Family (Noortje van Bentum)

De bekroonde en alom geprezen Deense film A Perfectly Normal Family (in het Deens En Helt Almindelig Familie) beschrijft het leven van een ogenschijnlijk doodnormaal gezin waarvan de levens compleet op z’n kop komen te staan als vaderlief vertelt dat hij zich altijd al vrouw gevoeld heeft. Agnete, heet ze. Toft Loholt speelt een sterke rol als elfjarige dochter die niet goed weet hoe ze moet wennen aan een nieuwe situatie. Lees hier de recensie van A Perfectly Normal Family door Noortje van Bentum.

Titel: A Perfectly Normal Family
Regisseur: Malou Reymann
Cast: Kaya Toft Loholt, Mikkel Boe Følsgaard, Rigmor Ranthe, Neel Rønholt
Scenario: Malou Reymann, Maren Louise Käehne, Rune Schjott
Genre: Drama
Speelduur: 93 minuten

Vader Thomas (Boe Følsgaard) en jongste dochter Emma hebben een sterke band door hun gedeelde liefde voor voetbal. Helaas verwatert die verbintenis zodra Agnete in het leven van Emma en haar oudere zus Caroline (Rigmor Ranthe) komt. Moeder Helle (Neel Rønholt) vindt het ook maar moeilijk te begrijpen hoe Agnete deze egoïstische keuze maakt, waardoor het gezin uit elkaar dreigt te vallen.

Het verhaal maakt grote sprongen in de tijd die vooral vanuit het perspectief van de timide Emma wordt verteld. Je ziet dit voornamelijk terug in het camerawerk. Als Emma een blinddoek omdoet omdat ze Agnete nog niet in de ogen durft te kijken, zien wij haar ook niet. Dat sterke camerawerk vergroot het gevoel van onbegrip en twijfel dat Emma voelt. Uiteindelijk durft ze haar blinddoek af te doen en naar Agnete te kijken. In een emotionele opwelling vraagt ze: ‘blijf je voor altijd mijn vader?’, waarop Agnete vastberaden ‘ja’ antwoordt.

Ondanks de worsteling lijkt Emma bij te draaien. Ze volgt de positiviteit en acceptatie van lieve, oudere zus Caroline, die al snel goede vriendinnen wordt met Agnete. Ze noemen haar ook niet papa, nee, gewoon Agnete. Want zo heet ze. Wel vraagt Emma zich af hoe dat gaat, zo’n transitie. Wordt Agnete dan ook ongesteld? Caroline kan er alleen maar om lachen en beantwoordt geduldig al haar vragen.

Hoewel er in de film gelukkig weinig aandacht wordt besteed aan de gebruikelijke pesterijtjes en vooroordelen die men soms meedraagt over transpersonen, komt er wel een aantal clichés voor in de film die het verhaal iets minder sterk maken. Zo droeg Agnete in het begin ontzettend ordinaire kleding. Om een of andere reden is dat in films een manier om te benadrukken dat iemand vrouwelijk is, maar geen enkele andere vrouw in de film draagt zulke kleding. Ook gedraagt Agnete zich overdreven feminien. Allerlei trekjes, van lichtvoetige pasjes tot hoge stemmetjes en ontzettend veel tierlantijntjes en sieraden, zijn blijkbaar nodig om te benadrukken dat Agnete een vrouw is.

Deze details kunnen best storend zijn, maar doen niet veel af van de sterke kwaliteiten van de film. Een paar ongemakkelijke maar begrijpelijke scènes laten zien hoe moeilijk het kan zijn om aan een nieuwe situatie te wennen. Als Agnete en de twee dochters een Nederlands gezin (ze zijn ook overal!) tegenkomen op vakantie, begrijpt Emma maar niet waarom Agnete niet uitlegt dat zij niet haar moeder is. Agnete vindt dat het niet iedereen zomaar aangaat hoe hun gezin in elkaar steekt, maar Emma vindt daarentegen dat ze iets verbergt.

Ook lijkt het alsof Agnete helemaal niet meer geïnteresseerd is in voetbal, of dat in ieder geval niet bij een nette dame vindt passen. Tot grote ergernis van Emma, die gewoon met haar een ouderwets potje voetbal wilt kijken.

De snelle passen die het verhaal door de tijd neemt, geven de film een verfrissend en helder gevoel. Je blijft niet te lang in de momenten hangen, waardoor je goed ziet hoe iedereen leert leven met een compleet andere situatie. Af en toe worstelt opa nog een beetje met de naam Thomas en Agnete, en is ‘zij’ in zijn ogen een ‘hij’, maar ook hij weet er uiteindelijk aan te wennen.

Een belangrijke rode draad in het verhaal is de homevideo’s die vader altijd maakte van het piepjonge gezin. Deze beelden zijn verweven door de film en benadrukken de betekenis van de titel: een doodnormale familie. Want ondanks alles, blijven ze dat ook, ook al leven Helle en Agnete niet meer als vader en moeder met kinderen samen in één huis. En Agnete houdt zich aan haar belofte en blijft voor altijd de vader van zijn dochters.

★★★★☆

A Perfectly Normal Family is nu online te zien via Picl. Daar kun je de film huren en tegelijkertijd lokale filmhuizen en bioscopen steunen.

Exit mobile version