Recensie | American Animals (Raymond Doetjes)

Heist films hebben een unieke aantrekkingskracht en spreken tot de verbeelding. Het wordt helemaal bijzonder wanneer deze gebaseerd zijn op een waargebeurd verhaal. Echter doet American Animals iets dat nog bijzonderder is. In deze biografische speelfilm zet men namelijk de acteurs naast de echte daders, waardoor er een documentaire element door de film heen loopt.

Titel: American Animals
Regisseur: Bart Layton
Scenario: Bart Layton
Cast: Evan Peters, Barry Keoghan, Blake Jenner, Jared Abrahamson
Speelduur: 117 minuten
Genre: Drama/Misdaad
Release: 16 april 2019 (DVD en Blu-ray)

Op 17 december 2004, komt ene meneer “Walter Beckman” in de bibliotheek van Lexington Kentucky een aantal unieke boeken bewonderen. Al snel wordt de bibliothecaresse overmeestert en verdwijnen er vier uiterst bijzondere werken.

Plot

Spencer Reinhard (Barry Kheoghan) studeerde kunst en wilde meer pijn, leed en spanning voelen om zo (in zijn idee) een betere kunstenaar te kunnen worden. Tijdens een schooltrip naar een bibliotheek in Lexington ziet hij in de ‘bijzondere sectie’ een boek met prachtige tekeningen van vogels. Dit boek is gemaakt door een voormalig gedetineerde na zijn vrijlating. Het exemplaar is 12 miljoen dollar waard en wanneer hij zijn vriend Warren Lipka (Evan Peters) vertelt dat hij het boek wilt stelen wordt dit kwajongens idee al snel realiteit.

Tijdens de maandenlange voorbereiding komt het tweetal tot de ontdekking dat zij nog twee extra mannen nodig hebben.  Uiteindelijk vinden ze versterking in de slimme Eric Borsuk (Jared Abrahamson) en de rijke Chas Allen (Blake Jenner). Nu staat ze niets meer in de weg om een aantal hele unieke literaire werken te stelen. Het viertal verkleed zich als oude mannen en vertrekt naar de bibliotheek. Vanaf daar loopt echter alles mis.

American Animals

Analyse

American Animals is op een hele bijzondere manier geschreven en geregisseerd door Bart Layton, die voorheen met name bekend was van  de documentaire serie Locked Up AbroadHet budget was uitermate beperkt met een minimale 3 miljoen. Deze titel is echter het bewijs dat je geen enorm budget nodig hebt om extreem goede films te maken. Dit omdat Layton het gebrek aan geld compenseert door creatief te denken en te schrijven.

De film begint namelijk in een documentaire setting waar de ouders van de daders het woord doen. Daarna zien we de eerste twee daders diezelfde documentaire setting. Zij vertellen hoe zij deze heist zijn begonnen. Vervolgens glijden we als kijker naadloos in de film door slimme matchcuts en slamcuts. Dit houdt het geheel fris en voorkomt een cliché beeld waar vele heist films toch onder gebukt gaan. Er is een hele unieke scene, waar midden in de actie van de scene, Evan Peters (die in zijn rol als Warren Lipka), tegen de echte Warren Lipka, die plotseling naast hem in de auto zit, vraagt: “Is dit hoe jij je dit herinnert?” Waarop de echte Warren Lipka zegt: “Nee niet echt. Maar als Spencer het zich zo herinnert, doen we het er maar mee”. Het niet eenduidige hebben van herinneringen, is ook wel een trend in de documentaire scenes die af en toe gewoon midden in een scene zijn geplaatst – soms met een slimme match cut of wipe.

American Animals

Evan Peters, die vele zullen kennen uit de serie American Horror Stories, is een prachtig evenbeeld van de echte Warren. Barry Kheoghan, welke eerder in Sacred Deer en Dunkirk te zien was, heeft qua uiterlijk echter iets minder weg van zijn de echte Spencer Reinhard, maar zijn spel is erg krachtig en overtuigend. Het uiterlijke contrast met de echte Spencer is juist verhelderend.

Het is voor ons Nederlanders ook erg leuk dat Warren op een gegeven moment naar Amsterdam moet, om daar een heler te vinden. We zien geen echter geen goedkope set of neppe stad zoals in EuroTrip, maar aanschouwen ook echt de onderbuik van Amsterdam. Waar onze Nederlands-Canadese Fedor Steer en de geweldige Udo Kier een zeer onprettig zakelijk gesprek met Warren aangaan. Gaandeweg merk je ook dat je als kijker aan een flinke dosis Stockholm Syndrome gaat lijden, want je hoopt gewoon dat ze succes hebben – het geen toch dubieus is.

Conclusie

De manier waarop de echte daders een rol spelen in de film is zeer verfrissend. Het feit dat het destijds ook jonge knullen van rond de 20 waren – die niemand lichamelijk schade wilde toebrengen – maakt het heel eenvoudig om met deze knullen mee te gaan in hun misdaad. Het valt tevens op dat er duidelijk wat onenigheid tussen de echte daders is, aangezien zij nooit tegelijkertijd in beeld zijn. Dit terwijl er nu twee in LA wonen. Dus je vraagt je als kijker ook af hoe hun relatie tijdens hun berechting- en gevangenschap verder is verslechterd.

Er is geen moment van overacteren, zelfs niet in de sequentie waar zij in gedachten op een zeer gracieuze wijze de goederen stelen – hetgeen erg eenvoudig is om theatraal te maken. Al met al is American Animals een uitermate gebalanceerd en zeer verfrissend geheel.

★★★★½

Raymond Doetjes – Subliminal Artist productions