Recensie | Ant-Man (Immy Verdonschot)
Je zou er bijna genoeg van krijgen: superheldenfilms. Maar met de hoeveelheid die nog op de planning staat de komende jaren, zijn we er nog lang niet klaar mee. De vraag is dan ook wat ze allemaal bieden, vooral voor diegene die geen comics lezen. Ze moeten iets nieuws brengen. En dat is precies wat Ant-Man doet. Want het is al meteen duidelijk dat deze superheld grappiger is dan de meesten. Lees hier de recensie van de superhelden film Ant-Man door recensent Immy Verdonschot.
Titel: Ant-Man
Regisseur: Peyton Reed
Scenario: Edgar Wright, Joe Cornish, Adam McKay, Paul Rudd
Cast: Paul Rudd, Evangeline Lilly, Corey Stoll, Bobby Cannavale, Michael Douglas, Michael Pena, Judy Greer, Tip ‘Ti’ Harris, David Dastmalchian, Wood Harris, Jordi Molla
Speelduur: 117 Minuten
Genre: SF, Actie
Release: Vanaf 23 juli 2015 in de bioscoop
Scott Lang is net op vrije voeten. Maar de buitenwereld maakt het hem niet makkelijk om op het rechte pad te blijven. Zo ontmoet hij dan ook Dr. Hank Pym. Met zijn hulp moet Lang zijn innerlijke held aanvaarden en Pym helpen om het geheim van zijn spectaculaire Ant-Man uniform te beschermen tegen een nieuwe generatie van opkomende bedreigingen. Een uniform dat het geheime wapen van meesterdief Lang wordt, met het uitzonderlijke vermogen om kleiner en tegelijkertijd sterker te worden. Terwijl Pym en Lang schijnbaar onoverkomelijke obstakels trotseren, moeten ze een overval beramen en deze tot een goed einde brengen om de wereld te kunnen redden.
Nog een heldenfilm
De verzuchtingen kunnen niet uitblijven bij de hoeveelheid aan superheldenfilms die er al zijn. Zeker niet met het uitzicht op wat er ook nog moet komen, zoals de nieuwe samenstelling van The Avengers. Toch wisten de makers van Ant-Man het in dit geval slim aan te pakken: In de trailer was namelijk al een hoop humor te zien, waarbij ze zichzelf als het ware op de hak namen. Zoals de quote waarin Lang zelf al toegeeft zijn superheldennaam idioot te vinden. Wanneer je echter bij de film zit, blijkt het nogal mee te vallen met de hoeveelheid humor. Ook hier geldt weer dat de grootste grappen al in de trailer te zien zijn. Sterker nog, de grap die ik net noemde, zit niet eens in de film. Mocht je deze dan ook nog niet gezien hebben, dan is het misschien het leukste om dit zo te houden. Dan heb je namelijk nog meer lachmomenten tijdens de film.
Over Avengers gesproken
Alle superheldensaga’s moeten natuurlijk aan elkaar te koppelen zijn. Dat de Falcon dan ook een kort bezoekje brengt, is zeker vermakelijk voor de vele comicliefhebbers. Maar je merkt dat zijn personage er voornamelijk in zit om Lang wat meer actietijd te geven, naast het feit dat de Falcon wat meer geprofileerd mag worden voor hij als volledig lid van The Avengers wordt gezien. Andere personages die het noemen waard zijn, zijn Evangeline Lilly, Michael Douglas – die er oprecht heel goed jong uitziet – Hayley Atwell – die er ouder net wat minder overtuigend uitziet –, Bobbi Carnivale en het bendetrio van Lang. Vooral Michael Pena heeft wat leuke bijdrages aan de film. Daarnaast zijn er nog twee after credits scènes die zeker de moeite waard zijn om voor te blijven zitten. Dus loop niet te snel de bios uit.
Heist of held?
Een andere reden waarom de film anders is dan de meeste superheldenfilms, naast de humor, is omdat het merendeel van de film gaat over het plannen van een heist. Ja, hier gaat ook een corny trainingsmontage aan vooraf, die eigenlijk over is voor je er erg in hebt, maar het biedt de kijker wel wat extra’s. Het zorgt voor minder actie – wat iedere Marvelfilm ongeveer iedere twintig minuten heeft – tot de laatste acte van de film. Dan komen uiteindelijk Lang en vijand Cross oog in oog te staan, waarna de film eigenlijk vervalt in de standaard superheldenfilm. Met als groot verschil de uitvoering van het daadwerkelijke gevecht tussen de twee.
Zo vader, zo zoon en dochter
Natuurlijk heeft ieder heldenverhaal zijn familiedrama nodig. Ook hier is dit het geval. In Thor had je de onderlinge strijd tussen de broers, maar speelt het vader-kindverhaal op meerdere niveaus. Zo had uitvinder Pym een protegé, Cross, die niets liever wil dan erkenning krijgen van zijn idool. Iets wat zijn daadwerkelijke dochter, Hope, ook maar al te graag wil. Al krijgt ze het niet hoe hard ze ook werkt. Lang past hier weer prima tussen, omdat hij zichzelf wil bewijzen voor zijn eigen dochtertje. Kortom: Een hoop familiedrama, die nu eenmaal bij iedere film lijkt te horen en ook voor de nodige voorspelbare momenten zorgt, wat je als kijker maar gewoon voor lief moet nemen.
Van groot naar klein
Wat Ant-Man zo bijzonder maakt is precies wat de superheld zo bijzonder maakt: hij kan zich in no-time verkleinen en vergroten. Maar niet alleen zichzelf, ook objecten. Zoals al in de trailer te zien was, levert dit behoorlijk wat hilarische momenten op. Verrassend genoeg blijven die even grappig wanneer je ze terug ziet in de film. Het gaat echter niet alleen om de objecten. Want het allersterkste aan de film, en iets wat de film echt nieuw en fris maakt ten opzichte van de andere heldenfilms, is het feit dat Ant-Man zichzelf kan vergroten en verkleinen tijdens een gevecht. Dit zorgt ervoor dat je nog nooit een gevecht op deze manier hebt gezien. Het is werkelijk interessant die continue wisseling te zien, hoe het een gevecht ten goede komt en hoe dit ook mooi in beeld is gebracht. Alleen daarom al is de film aan te raden.
Ant-Man is zeker niet de beste superheldenfilm van de afgelopen jaren. Maar vermakelijk is deze wel. Met een goede dosis humor en zelfspot, een film die niet alleen om gevechten draait en een frisse wending weet te geven aan dergelijke actiescènes, is de film zeker een aanrader. Hou dan echter wel in je achterhoofd dat je de familiedrama voor lief moet nemen, als ook de romantische verhaallijn en de voorspelbare gevolgen die daarmee gepaard gaan.
Xoxo,
Immy.