Recensie | Enemy (Immy Verdonschot)

Enemy is gebaseerd op de roman De man in duplo van Nobelprijs-winnaar José Saramago. Denis Villeneuve, de man achter nagelbijtende films als Incendies en Prisoners, ging de uitdaging aan om dit werk te verfilmen. Na de verschillende vertoningen op filmfestivals als Toronto Film Festival, International Film Festival Rotterdam en Imagine Film Festival is Enemy ook in de reguliere bioscopen te zien. Lees hieronder de Enemy recensie door Immy Verdonschot. 

Regisseur: Denis Villeneuve
Scenario: Javier Gullón, José Saramago
Cast: Jake Gyllenhaal, Melanie Laurent, Sarah Gadon, Isabella Rossellini
Speelduur: 90 minuten
Genre: Thriller
Te zien vanaf: 29 mei 2014

Recensie Enemy

Wanneer Adam zijn dubbelganger ontmoet, neemt zijn leven een onverwachte wending. Met zijn weinig uitdagende baan als professor en een uitgebluste relatie, leidt Adam een saai en eentonig bestaan. Maar dan ontdekt hij een bijrolacteur die sprekend op hem lijkt. Zijn dubbelganger blijkt Anthony, een B-acteur die samenwoont met zijn zwangere echtgenote. Hoe passen de levens van Adam en Anthony in elkaar?

Concept

Het zal je maar gebeuren: Je kijkt een film en ziet jezelf in een bijrolletje terug. Logisch dat je geschrokken bent of in ieder geval verbaasd, maar is het meteen eng? In Enemy wel. Daar wordt meteen een spannende sfeer opgezet met onheilspellende muziek, zonder dat daar aanleiding voor is. Een niet geheel voor de hand liggende uitwerking. Het concept is namelijk al vaker voorbij gekomen, neem bijvoorbeeld How I Met Your Mother, waar alle personages hun dubbelganger voorbij zien komen. Hier wordt er een grappige draai aan gegeven. In Enemy lijkt er echter geen twijfel te bestaan: Je dubbelganger zien en erachter komen dat je in contact met hem kan komen is creepy en kan alleen maar leiden tot onheil.

Recensie Enemy

The Double

Dubbelgangers blijken toch vooral een thriller invalshoek te krijgen op het grote scherm. Zo is Enemy nog maar net uit en volgt niet veel later The Double met Jesse Eisenberg. Deze film gaat echter nog een stap verder, want niemand ziet de gelijkenis tussen de twee én… de een lijkt het leven over te nemen van de ander. Ook in Enemy wordt dit enigszins belicht. Want wat voor mogelijkheden biedt het om je look-a-like tegen te komen? Je kunt van alles in naam van elkaar doen, zonder dat iemand daar achter hoeft te komen. Maar of ze daar zo blij mee zijn, dat is een tweede. Want wat als iemand anders je leven dreigt in te nemen, dan niet over te nemen…? Dan wordt je leven inderdaad een thriller, zonder dat je er een weg uit kunt vinden.

Bijbenen

De muziek is overduidelijk aanwezig in deze film. Zo hoor je al onheilspellende muziek, zonder dat de opbouw daar naartoe duidelijk is gemaakt. Dit blijft de hele film doorgaan en uiteindelijk beent het verhaal de muziek bij. De film wordt dan net zo spannend als de muziek al was. Doordat deze niet direct op elkaar ingespeeld zijn, leidt de muziek op verschillende momenten af. Maar wanneer deze eenmaal synchroon lopen heeft de film je vast: De spanning over de keuzes die ze maken en de gevolgen die deze keuzes met zich meebrengen zullen je laten afvragen hoe ver Adam en Anthony gaan en of er ethische bezwaren in mee lijken te spelen. Het duurt dus even tot de film echt deze spannende punten weet te bereiken, maar daarna maakt de film de duistere en raadselachtige sfeer waar.

Recensie Enemy

Dubbel zoveel Jake

Fans van Jake Gyllenhaal zullen geen genoeg van deze film kunnen krijgen: Het is dubbel zoveel Jake. En hij speelt twee verschillende personages! Dus of je nou liever met of zonder baard hebt, je krijgt ze allebei. Zijn acteerwerk is dan ook te prijzen, want ook al staan de twee personages tegen over elkaar, je zou ze niet door elkaar kunnen halen. Gyllenhaal weet Adam en Anthony met nuances te spelen, zodat je amper zou geloven dat het dezelfde acteur is. Een ander belangrijk personage in de film is de stad waar het verhaal zich afspeelt: Toronto. Deze stad met veel hoge gebouwen geeft een gesloten en claustrofobisch gevoel, wat perfect bij de film past.

Arachnofobie

Mocht je bang zijn voor spinnen, dan is de film misschien niet aan te raden. Op de poster is al duidelijk te zien dat er een grote spin door de stad (het hoofd van Gyllenhaal) loopt. Deze spin komt verschillende keren voor, zonder een duidelijke aanleiding. Maar er zitten meer onverklaarbare elementen in de film. Zowel de opening van de film als het einde worden amper uitgelegd. Het geeft de film een surreële lading die goed bij de film past.

Enemy is een raadselachtige film waarbij de spanning al snel wordt opgeroepen. Hoewel het ontmoeten van een dubbelganger niet direct voor de meest angstaanjagende momenten hoeft te zorgen, weet deze film de juiste vragen te stellen en te behandelen. Wanneer het verhaal de muziek eindelijk bij gebeend heeft, zal je dan ook niet kunnen ontkennen dat het een duistere film is en het ontmoeten van je dubbelganger behoorlijk wat onheil kan brengen.

Xoxo,
Immy.