Recensie | Gravity (Nico Hoeijmans)

In de ruimte heerst volslagen stilte. In de ruimte is niets. Maar de mens heeft ooit verzonnen dat zij iets in de ruimte te zoeken heeft. Met Gravity maakte regisseur Alfonso Cuarón een spannend en beklemmend drama over wat er in de ruimte mis kan gaan. Dat er veel mis kan gaan, weten we allemaal. Nog nooit werd het echter op een wijze als deze in beeld gebracht.

Titel: Gravity
Regisseur: Alfonso Cuarón
Scriptschrijver: Alfonso Cuarón, Jonás Cuarón
Cast: Sandra Bullock, George Clooney, Ed Harris, Orto Ignatiussen, Phaldut Sharma, Amy Warren, Basher Savage
Speelduur: 91 minuten
Genre: Thriller, Science Fiction
Release: Vanaf 3 oktober in de bioscoop

Gravity gaat als een denderende sneltrein van start. In de eerste take, die liefst 17 minuten duurt, wordt het uitgangspunt van het verhaal verteld, worden alle karakters in de film geïntroduceerd en kunt je vertellen wat er gaat gebeuren. Het algehele filmsausje, dat er overheen wordt gegooid, is meer dan magisch met adembenemende filmbeelden van de ruimte, aangezichten van de aarde, ruimtestations en de hoofdrolspelers. Maar na die zeventien minuten is eigenlijk nog maar één ding echt van belang: gaat Dr. Ryan Stone (Sandra Bullock) de ramp, die ze heeft meegemaakt, overleven.

Ramp

Die ‘ramp’ is een tot ontploffing gebrachte Russische satelliet die voor een heleboel ruimtepuin heeft gezorgd. Het ruimtepuin is met vliegende vaart tegen de space shuttle van astronaut Lt. Matt Kowalski (George Clooney) en andere satellieten aangekomen. Toevallig ook het project waar Dr. Stone aan het werk was. Kowalsky en Stone raken los van het ruimteschip en zweven doelloos door de lucht. De hamvraag: is er hoop op een veilige terugkeer naar de aarde? Deze vraag wordt extra onder druk gezet doordat het ruimtepuin over anderhalf uur de aarde omcirkeld heeft en voor een tweede catastrofe zal zorgen.

Waar astronaut-rookie Stone, na het gebeuren, dan ook volledig in paniek raakt, is gelouterde ruimteveteraan Kowalsky de rust zelve. Samen gaan zij op weg naar een satelliet die redelijk dichtbij in een baan rond de aarde draait, om van daaruit een terugkeer naar de aarde te realiseren.

Bullock vs. Clooney

Sandra Bullock kreeg de rol van Dr. Stone pas nadat een aantal andere gelouterde actrices voor de eer hadden bedankt. Maakt dat de rol minder geladen? Absoluut niet. Bullock is echter wel een actrice die je moet liggen. Als haar manier van acteren, die in Gravity meer dan degelijk is maar nog altijd typisch Bullock blijft, je niet aanstaat, is dit anderhalf uur tenenkrommend naar het witte doek kijken. Bullock is een actrice met kleine maniertjes en acteert erg snel het ‘in paniek zijn’. Bij films als The Proposal of The Lake House is het al snel onmetelijk irritant. Gravity kan dit Bullocktrekje door de lading van de film beter dragen, maar een kwestie van acteur smaak heeft zeker invloed op de waardering voor deze film.

Clooney speelt zijn rol van gelouterde ruimtevaarder met de flair die we van hem zijn gewend. Toch heeft het bij tijd en wijlen iets misplaatst om de nonchalance, die in zijn rol zit, te kunnen accepteren. Ja, hij speelt een veteraan en ja, het is de bedoeling dat het karakter enigszins arrogant, alwetend en zorgeloos overkomt. Clooney speelt het echter met zoveel ‘gemak’ dat de nonchalance er af en toe erg dik bovenop ligt.

Dit lijken redelijk harde kritieken. Het neemt niet weg dat beide acteurs goede acteerprestaties hebben neergezet voor deze toch zeer moeilijke film. Acteurs worden vaak begeleid door muziek in een film. Wanneer het acteerwerk niet al te sterk is, kunnen muziek en de beelden dit ondervangen. Gravity maakt gebruik van de stilte in de ruimte en de beelden zijn absoluut mooi, maar de ruimte is de ruimte. Het komt dan toch echt aan op de capaciteiten van de acteurs om een goede film neer te zetten. Bullock en Clooney zijn daar wel in geslaagd.

Ruimtelijke stilte en fabuleuze beelden

Dat de ruimte stil is, is al even genoemd. Cuarón gebruikt dit echter ook zo in zijn film, dat het een beklemmende achtbaanrit wordt. De keuze van muziek op bepaalde momenten en de afwisseling met momenten van totale stilte, zijn fenomenaal. Dat Cuáron mooie plaatjes kan maken, heeft hij hier ook meer dan bewezen. Keer op keer blijven de ruimtebeelden je verbazen. Ondanks de beperkte mogelijkheden van het narratief, geven de beelden van de ruimte deze film een beklemmende lading. De prachtige beelden zijn angstaanjagend en aantrekkelijk tegelijkertijd.

ISS

Hoe Gravity afloopt is natuurlijk niet moeilijk te voorspellen. Er zijn slechts een beperkt aantal mogelijkheden. Je zou bijna een gokje kunnen wagen met als inzet een flink geldbedrag. Gravity is tevens typisch Amerikaans met mooie, grootschalige scenes en een verhaal dat niet al te veel omvat, kwalitatief toch behoorlijk sterk is maar aan de andere kant ook van de nodige ‘toevalligheden’ aan elkaar hangt. Gravity schetst een beeld van een eenling in de ruimte, daar doen de toevalligheden niets aan af. Met degelijke acteerprestaties en prachtige beelden heeft regisseur Cuarón een meer dan goede film afgeleverd. Mocht je een droom hebben het ISS te bezoeken, kijk dan eerst Gravity en verzeker je van de beklemmende gevaren die er wellicht ook echt zo in de ruimte kunnen zijn.

Nico Hoeijmans