Recensie | Happy Death Day (Paola Raadsheer)

Wanneer Tree (Jessica Rothe) op haar verjaardag wakker wordt in de studentenkamer van Carter (Israel Broussard) is ze hier niet bepaald blij mee. Uit haar gedrag de rest van de dag wordt duidelijk dat ze oppervlakkig, gemeen en egocentrisch is. Dus als ze uiteindelijk tegen alle logica in toch die donkere tunnel inloopt en een moordenaar met een babymasker haar naar de andere wereld helpt voelt dat voor de kijker stiekem best een beetje goed. Tree wordt vervolgens opnieuw wakker, op haar verjaardag, in de studentenkamer van Carter om de dag nog eens over te doen. Ze zal de dag blijven herhalen tot het haar lukt om haar verjaardag te overleven.

Titel: Happy Death Day
Regisseur: Christopher Landon
Scenario:  Scott Lobdell
Cast:  Jessica Rothe, Israel Broussard, Ruby Modine, Charles Aitken, Laura Clifton, Jason Bayle
Speelduur: 96 minuten
Genre: Horror, Mysterie, Thriller
Release: 12 oktober 2017

Happy Death Day bevat van vele filmgenres een beetje. Scream ontmoet Groundhog day wordt online al veelvuldig geschreven. Een gevaarlijke vergelijking voor Happy Death Day, want nergens is de film zo grappig als Groundhog Day of zo spannend als Scream. De relatie tussen Tree en Carter wordt gebruikt om ook wat romantiek in de film te brengen. Daarnaast wordt in de voorgeschiedenis van Tree nog een dosis drama gestopt om te verklaren waarom zij zo’n hekel aan haar verjaardag heeft. Dit samenkomen van vele genres hoeft geen probleem te zijn, maar in dit geval voelt het allemaal gekunsteld. Regisseur Christopher Landon, die tot nu toe vooral als schrijver aan de slag mocht, had beter wat harde keuzes kunnen maken.

Deze zwakte is niet genoeg om Happy Death Day te verpesten. Er zijn een paar fijne schrikmomenten en er valt zeker wat te lachen. De film heeft een prettig ritme waardoor hij geen moment verveelt. Telkens zijn er nieuwe onthullingen die wat je eerder zag een andere betekenis geeft. Om de nacht te overleven moet Tree gaan uitvinden wie haar probeert te vermoorden en de oplossing van dit whodunnit element zal niet iedereen verrassen, maar is goed uitgewerkt. Er zitten enkele prachtige scenes in, bijvoorbeeld wanneer Tree besluit naakt over de campus te lopen. Rothe toont zich in staat om de film te dragen en dat is maar goed ook, aangezien Tree door het Time loop karakter van de film de enige is die karakterontwikkeling kan doormaken. Broussard doet het leuk als ‘aardige jongen’. Het is voor de kijker overigens wel nauwelijks te bevatten dat deze lieve Carter zich vanaf het begin gelijk zo aangetrokken voelt tot de onsympathieke Tree.

Blumhouse Productions heeft dit jaar hoge ogen gegooid met de film Get Out waarin humor en horror ook al samen kwamen. Happy Death Day evenaart de kwaliteit van deze film niet, maar is wel een fijne opvolger.

Paola Raadsheer