Recensie | Holland – Natuur In De Delta (Immy Verdonschot)

Twee jaar geleden kregen we met De Nieuwe Wildernis een blik als nooit te voren op de Oostvaardersplassen. Regisseur Mark Verkerk wist hiermee niet alleen een Rembrandt Award, maar ook het Gouden Kalf voor de Publieksprijs binnen te halen. Sindsdien is er een serieversie van gemaakt, als ook een klassikaal project en is de film zelfs in concert te zien. Geen wonder dat Verkerk nog een keer zo’n project is aangegaan. Nu met Holland – Natuur In De Delta.

Titel: Holland – Natuur In De Delta
Regisseur: Mark Verkerk
Teksten voor voice-over: Leo van der Goot
Stemmen: Carice van Houten en Bram van der Vlugt
Speelduur: 90 minuten
Genre: natuurfilm
Release: 24 september 2015

 

De zeearend strijkt neer in een hoge boom aan de rivier. Hier stroomt de bron van het leven voor alles wat de zeearend kent. Maar hij is hier al eeuwen niet geweest en herkent haar nauwelijks; alles is nu anders. Lang is de natuur de grootste kracht geweest in het deltagebied dat nu Nederland heet. We zien de ontwikkeling naar onze tijd, waarin we de natuur niet langer als vijand zien en zoeken naar manieren om haar immense creatieve kracht te benutten. De Hollandse natuur door de ogen van verrassende, kenmerkende dieren die de vruchtbare delta met ons bevolken. Naast de zeearend is dat bijvoorbeeld de bever, net als ons barrières bouwend en geulen gravend tegen het water. Maar ook de haas, het pimpernelblauwtje en de stekelbaars laten ons de dynamische wereld boven en onder water zien.

Van wildernis tot Delta

Wanneer de film al wordt aangekondigd als ‘van de makers van De nieuwe wildernis’, kan het niet anders dan dat je gaat vergelijken. Waar De nieuwe wildernis echter vernieuwend en verrassend was, is die nieuwigheid er af voor Holland, natuur in de Delta. Dit hoeft niet per se slecht te zijn. Want als je eenmaal weet hoe je iets mooi op camera vast kunt leggen, dan kun je die techniek natuurlijk nog een tweede keer toepassen. En dat is ook zeker gedaan. Toch zal je met een dubbel gevoel in de zaal zitten, simpelweg omdat de Delta geen tweede wildernis van de Oostvaardersplassen is.

Close-ups en timelapses

Als er iets is wat Verkerk goed weet te doen, is het wel mooie beelden tonen. Zo weet hij ongelooflijk dichtbij te komen. Je krijgt bij deze film veel close-ups te zien, die je alleen maar verwonderd kunnen achterlaten. Hier en daar zitten er zelfs wat onsamenhangende beelden in, die eigenlijk geen duidelijk doel hebben in de film. Deels zal je er echter weinig omgeven, omdat het zulke bijzondere beelden zijn, dat ze je verbijsterd achterlaten. Enkele van de mooiste shots zijn die van de sterrenhemel. Zo zitten er verschillende timelapse beelden in, waarbij je de sterrenhemel aan je voorbij ziet gaan. Dit is zo mooi afgebeeld, dat daar eigenlijk nog langer naar had kunnen kijken.

Ooit was er eens…

Een van de meest opmerkelijke keuzes in de film is die van het oorsprongsverhaal. Zo volgt de film deels de dieren die leven in de Delta, met de voice-over van Bram van der Vlugt, maar wordt deze continue afgebroken door iets over de geschiedenis te vertellen van het landschap. Een verhaallijn waarvan Carice van Houten de voice-over verzorgt. Het meest opmerkelijke voorbeeld is die van de watersnoodramp. Vanuit het nies wordt deze zwarte dag in de geschiedenis van Nederland benoemd, terwijl je kijkt naar onderwaterbeelden van een man die zijn koe bij een riem vast heeft. Dat de watersnoodramp ter sprake komt, is geen grote verrassing. Zo heeft dit geleid tot een hoop veranderingen in de vorming van Nederland als land. Maar van de beelden die daarbij gemaakt zijn, is iedere logica verdwenen.

De focus

Net als in De nieuwe wildernis worden verschillende dieren specifiek gevolgd. Zij zijn in principe de hoofdkarakters van de film en zijn de rode draad van het verhaal. Dit keer zijn dat de stekelbaars, de zeearend, de haas, de bever en het pimpernelblauwtje. Maar ook deze verhaallijnen lopen door elkaar. Op zich is dat geen probleem, maar het heeft er wel voor gezorgd dat sommige teksten letterlijk herhaald worden wanneer die verhaallijn weer wordt opgepakt. Dit kan er af en toe voor zorgen dat je aandacht verliest.

Soundtrack

Er is natuurlijk niets mooiers dan prachtige beelden kijken, terwijl de muziek je helemaal hierin op laat gaan. Met verschillende klassieke stukken is hier leuk op ingespeeld. Daarnaast kun je ook genieten van de authentieke dierengeluiden. Van in de lucht en op het land tot onder water. En van de gevechten tussen de hazen tot aan bewegingen van vissen. De balans hiertussen is mooi gemaakt, zodat geen enkel geluid op enig moment ook maar overheerst.

Er werd al gezegd dat Holland, natuur in de Delta, geen De nieuwe wildernis deel twee zou worden. Met die gedachte moet je dan ook absoluut niet naar de bios gaan. Wat de film wel doet is een prachtig stuk Hollandse natuur in beeld brengen, met bijzondere close-ups en een mooie soundtrack. Als je oprecht geïnteresseerd bent in de natuur, dan zal je nog meer kunnen genieten van de verschillende weetjes en beelden van dieren in hun natuurlijke omgeving.

Xoxo,

Immy.