Recensie | Last Christmas (Amanda Jansen)

Een kerstfilm rondom het kerstnummer Last Christmas van Wham. Cheesy en afgezaagd? Op zijn allerminst. Actrice en (script)schrijver Emma Thompson heeft van Last Christmas een verrassend magische film gemaakt waarbij je soms moet huilen en vaak moet lachen. Door de onverwachte plotwendingen en serieuze onderwerpen als eigenliefde, zelfzorg, dakloosheid, depressie en oorlogsvluchtelingen maken deze film anders dan de meeste romantische komedies. De film heeft een sterk verhaal en goede acteurs. Lees hier de recensie van Last Christmas door Amanda Jansen.

Titel: Last Christmas (IMDb score 6,5)
Regisseur:
Paul Feig
Cast: Emilia Clarke, Henry Golding, Michelle Yeoh, Emma Thompson, Patti LuPone
Scenario: Emma Thompson, Bryony Kimmings
Genre:
Romantiek, komedie
Speelduur: 103 min


Dit artikel bevat spoilers


George Michael

Het was zes jaar geleden dat Emma Thompson de vraag kreeg of zij een filmscript wilde schrijven rondom Last Christmas. “Not really” was haar eerste reactie. Maar samen met haar echtgenoot Greg Wise bedacht zij een unieke insteek die haar overhaalde toch het script te schrijven. George Michael, overleden in 2016, gaf het verhaal niet alleen zijn goedkeuring, maar Emma kreeg ook toestemming om maar liefst 15 van zijn nummers te gebruiken in de film. Na zijn overlijden kwam de film even stil te liggen, maar een paar jaar later werd het weer opgepakt en in november 2019 was het dan eindelijk zover: Last Christmas kwam uit in de bioscoop.

Wanneer alles mis gaat…

De film vertelt het verhaal van de, van oorsprong, Joegoslavische (Kroatische) vluchtelinge Kate (Emilia Clarke). Ze woont in Londen en werkt in een all-year-Christmas-shop. Nadat zij een jaar geleden een zware operatie heeft ondergaan waarbij ze een harttransplantatie kreeg, voelt zij zich niet meer haarzelf. Ze geeft om helemaal niets en niemand meer, ook niet om zichzelf. Haar hart voelt niet meer als die van haar. Dan op een dag komt de sympathieke en stabiele Tom (Henry Golding) in haar leven. Tom doet vrijwilligerswerk in een daklozenopvang en ontwijkt zoveel mogelijk de moderne technologie. Hij is anders. En dat blijkt precies te zijn wat Kate nodig heeft.

Kate probeert haar leven weer op orde te krijgen, maar het lijkt alsof alles alleen maar erger wordt: ze moet weer intrekken bij haar familie, haar moeder Petra (Emma Thompson) is zwaar depressief, in een boze bui ‘out’ ze haar zuster en als kers op de taart wordt ze ook nog bijna ontslagen in de kerstwinkel. Ze zoekt Tom bijna elke dag op. Maar hij verdwijnt en lijkt alleen te verschijnen op de momenten dat ze hem echt nodig heeft, niet als ze hem gewoon graag wil zien. Dit element komt ook terug in de films over Nanny McPhee, een andere film waarin Emma Thompson een van de hoofdrollen speelt.

Last Christmas

Last Christmas I gave you my heart

Tom neemt haar mee in zijn wereld. Zijn motto is “Look up”. Kate ziet de stad door zijn ogen. Door zijn adviezen en geduld transformeert Kate. Ze leert weer van zichzelf te houden, haar nieuwe hart te accepteren, ze krijgt meer zelfvertrouwen en komt tot rust. De twee bouwen een relatie op, maar het frustreert Kate dat Tom een bepaalde afstand blijft houden. Als Kate hem op een dag wil opzoeken in zijn appartement, komt ze erachter waarom dat hij die afstand houdt. Het huis staat leeg, de eigenaar is afgelopen kerst (Last Christmas) overleden. Kate realiseert zich dat Tom haar hartdonor was en dat zijn verschijning door niemand anders te zien was dan haarzelf. Door middel van flashbacks zie je de momenten terug dat Kate en Tom samen waren in de film, maar nu zonder Tom. Het is een stuk in de film waarin humor en emotie wordt gecombineerd. Tom’s motto “Look up” wordt nu ook verklaarbaar. Kate en Tom ontmoeten elkaar nog een keer. “Take good care of my heart”.

Inspirerende film

Emma Thompson is een van mijn favoriete actrices en (script)schrijvers. Ze is net anders dan de rest. Haar creativiteit inspireert mij en ik houd van haar humor. Maar deze film verbaasde ook mij. Ik zag de plottwist totaal niet aankomen en de manier waarop deze gemonteerd is met alle flashbacks, geeft je kippenvel. Als je de clou eenmaal doorhebt wil je de film eigenlijk zo snel mogelijk nog een keer zien om alle hints te begrijpen vanaf het begin. De maatschappelijke onderwerpen zoals daklozenopvang en (oorlogs)vluchtelingen zijn mooi in de film verwerkt. Het dringt zich niet aan je op maar opent wel je ogen. Het is niet alleen Kate die een ontwikkeling doormaakt. Als kijker groei je met haar mee. En dat is het beste dat je als filmmaker kan wensen.

★★★★☆

Amanda Jansen