Recensie | Locke (Marlou Spoormakers)

Films met slechts één hoofdpersoon en één locatie kunnen geweldig uitpakken. Denk hierbij aan het spannende Buried met de begraven soldaat Ryan Reynolds. Of het geweldige Moon met de eenzame astronaut Sam Rockwell. Aan dit rijtje kan Locke nu ook worden toegevoegd. De gehele film volg je hoofdrolspeler Tom Hardy die in een lange autorit alle zekerheden in zijn leven ziet wegvallen.

Titel: Locke
Regisseur: Steven Knight
Scenario: Steven Knight
Cast: Tom Hardy, Ruth Wilson, Olivia Colman, Andrew Scott, Tom Holland
Speelduur: 85 minuten
Genre: Drama, PAC
Release: vanaf 9 oktober in de bioscoop

Ivan Locke (Tom Hardy) is gelukkig getrouwd, heeft twee kinderen en werkt als een succesvolle voorman bij een bouwbedrijf. Hij staat aan de vooravond van een grote gebeurtenis waarbij er 300 ton vloeibaar cement wordt gestort voor de fundering van een groot gebouw. Op weg naar huis neemt hij plotseling een andere afslag. Deze afslag verandert zijn leven. In plaats van voetbal kijken met zijn vrouw en zoons rijdt hij naar Londen. Daar gaat hij naar de vrouw, Bethan, die op het punt staat te bevallen van zijn baby, na een one-night-stand enkele maanden daarvoor. In tegenstelling tot zijn eigen vader, die hem op jonge leeftijd heeft verlaten, besluit hij om het goede te doen en naar Londen af te reizen. De gehele rit volg je Ivan en zijn telefoongesprekken met zijn opdrachtgever, zijn assistent, de bange Bethan en zijn vrouw en kinderen. Hij probeert wanhopig om al zijn fouten en keuzes recht te breien. Hij probeert zijn huwelijk te redden nadat hij zojuist aan zijn vrouw heeft opgebiecht dat hij vreemd is geweest en een kind krijgt van een andere vrouw. Nadat hij ontslag heeft gekregen, doet Ivan verwoede pogingen om de cementstorting toch vlekkeloos te laten verlopen. Ondertussen stelt hij zijn onenightstand Bethan gerust, die in paniek is over de aanstaande bevalling. Na elk telefoontje neemt zijn leven weer een andere wending en probeert Ivan de gevolgen zo goed en kwaad als het kan te accepteren.

Films met maar één hoofdpersoon staan of vallen met de acteur die dit personage speelt. In het geval van Locke is de casting-keuze van Tom Hardy fantastisch. Hij is een van mijn favoriete acteurs en is bij het grote publiek vooral bekend van de films Inception en The Dark Knight Rises (alhoewel hij hierin als de bad guy Bane bijna onherkenbaar is). Maar de echte die hard fans kennen hem ook als een acteur die een ware transformatie kan ondergaan zoals in de film Bronson en Warrior. Hij is een acteur die met kleine gebaren en gezichtsuitdrukkingen een extra dimensie kan geven aan een rol. Ondanks zijn fouten, voel je sympathie voor Ivan en leef je als kijker met hem mee. Je voelt de wanhoop als zijn leven beetje bij beetje instort. De overige acteurs in de film zijn alleen met hun stem te horen.

De hele film speelt zich af in een rijdende auto op de nachtelijke snelweg. Tom Hardy rijdt ook echt in de auto, waardoor de autorit realistisch overkomt. Soms lijkt het alsof je naast de hoofdrolspeler zit. Vanwege de soms wat schokkerig gefilmde stijl, veer je bij drempels praktisch met hem mee. Hoewel het af en toe lijkt alsof hij niet deelneemt aan het verkeer. Ivan is soms met allerlei andere zaken bezig, zoals instructiemappen (voor)lezen, waardoor hij weinig oog voor het verkeer heeft, terwijl je wel genoeg andere auto’s ziet rijden. Maar desondanks komt hij nooit in een gevaarlijke verkeerssituatie terecht.

Een film met maar één acteur en een auto als locatie klinkt wellicht niet interessant, maar Locke blijft bijna anderhalf uur lang boeien. Dit is grotendeels te danken aan de uitstekende Tom Hardy. Je blijft benieuwd welke wendingen zijn leven nemen en hoe het uiteindelijk eindigt. Een autorit is nog nooit zo interessant geweest om naar te kijken.

Marlou Spoormakers