Recensie | Lost River (Immy Verdonschot)

Op het filmfestival van Cannes waren de critici er niet over te spreken: het regiedebuut van Ryan Gosling met Lost River. Nu komt zo’n reactie niet geheel onverwachts. Acteurs die ineens gaan regisseren hebben de pech dat het vaak tegen hen wordt gebruikt. Op het Imagine Film Festival ging zijn regiedebuut Lost River in nationale première, welke vooraf werd gegaan met een debat. For one week only is de film vervolgens uitgebracht in Nederland. Je hebt dus nog een paar dagen om de film op het grote scherm te zien!

Titel: Lost River
Regisseur: Ryan Gosling
Scenario: Ryan Gosling
Cast: Christina Hendricks, Saoirse Ronan, Iain De Caestecker, Matt Smith, Eva Mendes, Ben Mendelsohn, Ian Smith
Speelduur: 105 minuten
Genre: Fantasy, neo-noir
Release: vanaf 30 april 2015 in de bioscoop

In de verlaten stad Lost River doet de alleenstaande moeder Billy (Christina Hendricks) er alles aan om het huis te behouden waarin ze met haar twee kinderen woont. Ze neemt daarom een baan aan als performance act in een macabere club waar Cat (Eva Mendes) de hoofdact is. Ondertussen helpt haar tienerzoon Bones (Iain De Casestecker) mee door op zijn broertje te passen en schrootafval te verzamelen voor de verkoop. Hierdoor werkt hij echter Bully (Ian Smith) tegen zijn schild in. En dan is er nog het buurmeisje Rat (Saoirse Ronan): Zij vertelt dat alle ellende in Lost River te maken heeft met een vloek…

Een kleine groep

Wat meteen opvalt in Lost River zijn de acteurs. De namen op de poster, zijn eigenlijk de enige namen in de film. Het zijn deze personages waar het om draait en daar blijft Gosling ook bij. Voor hem geen menigtes figuranten of lijsten vol acteursnamen. Hierdoor wordt de film een compact geheel, dat subtiel over gaat van het ene op het andere personage. Er zijn geen toeters en bellen, geen overdreven drukte of grote groepen mensen die de aandacht van het verhaal – en daarmee van de belangrijke rollen – afhouden. Iedere rol is weer zo uniek, dat ze je allemaal bijblijven na het zien van de film. Deze, bijna minimalistische, aanpak helpt bij het creëren van de sfeer van de film: In een verlaten stad horen ook niet veel mensen te zijn.

Zonder woorden

Voor de minimalistische cast heeft Gosling wel weer grote namen weten te strikken. Hendricks (Mad Men), Iain De Caestdecker (Marvel’s Agents of S.H.I.E.L.D.), Matt Smith (Doctor Who) en Eva Mendes (Fast Five) om er maar een paar te noemen. Veel dialoog hebben de acteurs echter niet. In die zin wordt er dan ook veel gevraagd van de acteurs: Hun lichaamstaal en gezichtsuitdrukkingen tekenen deze film. En dat doen ze beter dan het overbrengen van de dialoog die ze wel hebben. Zo komt hun tekst namelijk af en toe wat gemaakt en voor de hand liggend over. Met hun acteerprestaties maken de acteurs weer veel goed. Iedereen in deze film weet zo goed op elkaar af te spelen, dat de interactie en de opbouwende spanning nog het meest voor hun kwaliteiten spreekt.

Net geen arthouse

Bij het zien van de trailer en met een blik op de poster weet je al dat dit geen blockbuster is. Het verhaal is zo specifiek, dat je echt geïntrigeerd moet zijn door de verlatenheid van Lost River, wil je naar de film gaan. Een vervallen stad, waar de laatste inwoners er alles aan doen om te overleven. Het beeld dat geschetst wordt is dan ook grauw. Het lastige is echter dat alle levens rustig voortkabbelen – je hebt het idee een blik te werpen op de levens van de personages – terwijl je nooit helemaal meegezogen wordt. Je blijft op afstand. Lost River is daarmee niet het sterkste verhaal dat je ooit hebt gezien… Hier en daar zijn er enkele momenten waardoor je gespannen in je stoel zal zitten, in afwachting van hoe een situatie uit zal spelen… Maar over het geheel zal je het gevoel krijgen dat deze film arthouse probeert te zijn, terwijl het dat net niet is.

Plaatjes kijken

De reden waarom de film toch aan te raden is, is vanwege de prachtige beelden. Gosling heeft hierin een slimme keuze gemaakt. Voor zijn debuut zijn zijn vaardigheden misschien nog niet helemaal op peil, maar met een goede cameraman ziet het er in ieder geval mooi uit. Er is een bepaald beeld uit de film waar De Caestecker naar een brandende fiets kijkt. Alleen dit beeld weet al zoveel over te brengen, dat het echt het camerawerk in de film is die je laat genieten van het verhaal. Het is echter niet alleen wat Benoit Debi in beeld brengt, het is ook de manier waarop hij het doet. Met krachtige kleuren weet hij een sfeer te creëren die je nog lang na het zien van de film bij zal blijven.

Gosling omschreef de personages zelf als ‘broken pieces of a dream’. Dit gevoel weet hij ook zeker over te brengen. Helaas voelt het verhaal net iets te geforceerd aan om echt over te komen als een goede arthouse film. Dit neemt overigens niet weg dat Lost River een prachtige film is, die een bepaalde sfeer weet over te brengen en je bij zal blijven vanwege het camerawerk.

Xoxo,

Immy.