Recensie | Max Winslow and the House of Secrets (Raymond Doetjes)
Normaliter is Raymond Doetjes niet zo’n liefhebber van zoete familie films. Verandert Max Winslow and the House of Secrets hem van gedachte? Lees het hieronder in zijn recensie over Max Winslow and the House of Secrets.
Titel: Max Winslow and the House of Secrets
Regisseur: Sean Olson
Cast: Chad Michael Murray, Sydne Mikelle, Tanner Buchanan, Jason Genao, Emery Kelly, Jade Chynoweth, Tyler Christopher, Anton Starkman, Chuck Meré, Juli Tapken, Candice Michele Barley, John Littlefield, Han Soto, Christopher Michael, Cassie Self
Genre: Spannend/ familiefilm
Speelduur: 98 minuten
Releasedatum: 29-05-2020
PLOT
Vijf tieners worden uitgenodigd om een spel te spelen in het huis van tech-gigant Atticus Virtue. De winnaar van dit spel wint het volledig geautomatiseerde huis. De kinderen komen er al snel achter dat dit niet zo eenvoudig zal zijn wanneer de kunstmatige intelligentie van huis, genaamd Haven, ogenschijnlijk op hol slaat en zich tegen de tieners keert. Haven schroomt dan ook niet om de kinderen in levensgevaarlijke situatie te storten en ze te confronteren met hun donkerste karakter eigenschappen.
ANALYSE
Ik denk dat de volwassenen onder ons al heel snel de parallellen met Sjakie en de Chocoladefabriek (Charlie and the Chocolate Factory) zien, waarin de kinderen op ludieke wijze werden gestraft voor hun tekortkomingen. Waar Sjakie en de Chocoladefabriek de karakters leven in een kleurrijke fantasie brengt Sean Olson is dit verhaal naar de huidige wereld en zodoende zijn de karakterfouten van de kinderen vernieuwd en geconcentreerd op de huidige sociaaleconomische problemen.
Zo hebben we Sophia, een narcistisch meisje, dat alles doet om het perfecte plaatje van zichzelf op Instagram te kunnen posten. Daarnaast is er Connor, die de Lacrosse ster van de school is maar dit alleen doet om zijn ouders tevreden te houden. Hij heeft eigenlijk hele andere ambities, waarvan hij weet dat zijn ouders die nooit zouden goedkeuren en hij zodoende in een leugen leeft. Benny is een prille tiener die volledig verslaafd is aan Fortnite. Aiden die de klassieke pestkop en trol is. En dan is er Maxime, ook wel Max genoemd. Zij is een geniale computerhacker, die leeft als een sociale kluizenaar.
Het zijn juist deze moderne(re) karakterfouten die het voor de volwassen kijker interessant maken. Voor de jongere kijkers zullen de gevechten tussen de robot ridder Sir Mordred, de horde “killer drones” en video game monsters interessant zijn.
LUDIEKE SITUATIES
De kinderen worden in zeer ludieke situaties gegooid, waarbij de volwassen kijker zich absoluut zal afvragen wat een rare vent Elon Musk euhm…Atticus Virtue is. De kunstmatige intelligentie van Atticus, genaamd Haven, schrikt immers niet terug om de kinderen bijna te vergassen, of anderszins letsel toe te brengen. Zij is absolute heer en meester in het psychologisch mishandelen van deze kinderen! Zo wordt Connor vastgebonden op een stoel en gedwongen voor de hele wereld zijn leven weg te tekenen in een contract met zijn ouders. Aiden wordt opgejaagd door een persoon die nog een veel grotere pestkop is dan hijzelf is. Sophia wordt op zeer ludieke wijze met zichzelf geconfronteerd. En Bennie vindt een VR-bril, die hij niet meer af kan zetten totdat hij het spel heeft verslagen, terwijl hij daarin doodsangsten uitstaat. Maxime (Max) wordt geconfronteerd met haar donkerste jeugd herinnering en dat is juist die herinnering die haar tot sociale-kluizenaar heeft gemaakt.
Dit alles is op een vriendelijke visuele manier gedaan, zodat kinderen vanaf een jaar of 9 dit prima kunnen zien. De donkere spannende scenes hebben een hoog 90s kinderhorror vibe, die vergelijkbaar is met Goosebumps (Kippenvel) en Eerie Indiana. Het is juist de subtext de voor de (jong) volwassenen een interessant laag toevoegt en ik moet eerlijk toegeven, interessanter was dan ik had durven hopen.
HAVEN DE AI
De Star Trek fans zullen direct de stem van Deanna Troi (Marina Sirtis) herkennen. Haar Engelse accent is perfect om deze ‘computer’ een persoonlijkheid te geven, die ineens van vriendelijk omslaat naar iets dat zijn gelijke vindt in de B-vleugel van het Pieter Baan Centrum. Haar stem brengt het geheel mooi samen. Ik denk dat iedere andere stem en accent niet de noodzaak had geprojecteerd die Marina eraan weet te geven.
PRODUCTIE WAARDE
Normaliter wordt er bij familiefilms op de productiewaarde bezuinigd. Kinderen zijn over het algemeen minder gevoelig voor slechte sets, matige camera bewegingen en visuele effecten. Tevens worden ze niet zo eenvoudig uit hun suspension of disbelief getrokken.
Deze film weet echter dat er ook (jong) volwassenen kijken. Er is veel aan gedaan om de productiewaarde, waar mogelijk, op te vijzelen en visueel esthetisch te maken. De cinematografie is zeer gangbaar maar vooral de belichting is heel netjes gedaan. Bovendien zijn de sets prachtig. De locaties zijn wat grauw en niet super cinematisch, maar dat past ook wel in de situatie en context waarin deze zich afspelen. De regisseur heeft heel slim financieel keuzes gemaakt over welke dingen cinematisch moesten ogen zijn en wat met iets minder cinematisch ook werkt.
CONCLUSIE
De parallellen tussen Max Winslow and the House of Secrets en de Roald Dahl klassieker Sjakie en de Chocoladefabriek zullen geen enkele volwassene ontgaan. Het is een film die met name op de jonge tieners gericht is, maar waar de oudere broers en zussen, samen met de ouders, ook nog wel iets interessants meekrijgen. Ik vind het echter lastig om zoiets een beoordeling te geven. Als volwassen kijker zal ik hem geen tweede keer willen zien, maar ik vond het ook niet hinderlijk om deze film te zien. Dus ik denk dat ik hem beoordeel op basis van mijn innerlijke 12-jarige en dan is het een aardige 3 sterren film.
★★★☆☆
Raymond Doetjes – Subliminal Artist Productions