Recensie | Mortal Engines (Lawant)

Standaard worden films ruwweg opgedeeld in twee categorieën: de kunstfilm en popcornvermaak. Natuurlijk ligt alles een stuk genuanceerder dan dit, zo zijn er de popcornfilms die hun genre overstijgen (The Dark Knight, Mad Max Fury Road), of de kunstfilms die toch ineens enorm aanslaan bij het grote publiek (Amèlie). De popcornfilm geeft vaak visueel spektakel en actie-scènes een hogere prioriteit dan diepe personages of overkoepelende thematiek. In deze context is Mortal Engines een prima voorbeeld van een popcornfilm.

Titel: Mortal Engines
Regisseur:
Christian Rivers
Scenario:
Fran Walsh, Philippa Boyens, Peter Jackson
Cast: 
Robbie Sheehan, Ronan Raftery, Stephen Lang, Hugo Weaving, Jihae, Leila George, Hera Hilmar, Colin Salmon, Patrick Malahide, Rege-Jean Page
Speelduur:
128 min
Genre:
Fantasie, avontuur, actie
Release:
Sinds 6 december in de bioscoop

In een post-apocalyptisch Europa kunnen steden alleen maar voortbestaan door als voertuigen te werken. Deze steden zijn allemaal in gevaar om opgeslokt te worden door de grootste: Londen. In deze wereld zint Hester Shaw (Hera Hilmar) op wraak op Thaddeus (Hugo Weaving) Valentine. Haar geplande moordaanslag wordt verijdeld door Tom Natsworthy (Robert Sheehan), waarna Hester en Tom in de woesternij moeten overleven. De film is gebaseerd op een boek uit 2001. Dat jaar valt mooi voor de opkomst van het Young Adult genre (met als bekendste voorbeelden Twilight en The Hunger Games), waardoor het mooi de vervelendere clichés van dat genre weet te vermijden. Het gebrek aan nadruk op driehoeksrelaties vond ik persoonlijk een verademing.

De film is in handen van regisseur Christian Rivers, een protegé van Peter Jackson (Rivers heeft jarenlang met Jackson aan storyboards voor onder andere The Lord of the Rings films gewerkt). Jackson neemt de productie onder handen, net als het script, samen met mede Middle Earth veteranen Fran Walsh en Phillipa Boyens. Deze film is de debuutfilm van Rivers, nadat een remake van The Dam Busters (met een script van Stephen Fry) werd uitgesteld. En het is een indrukwekkend debuut. In de grootschalige actie-scènes, die het beste te beschrijven zijn als de videogame-versie van Howl’s Moving Castle, maar op een goede manier, raken we zelden kwijt waar we zijn of wat er aan de hand is. Iets waar een Michael Bay nog wat van zou kunnen leren. Ook de art-direction, iets waar het Nieuw Zeelandse productiebedrijf van Jackson nog nooit een steek heeft laten vallen, is van A-klasse. De wereld die geschetst wordt voelt echt aan, ook al is het centrale concept vrij absurd. Hier en daar wordt wel eventjes de film stopgezet om grappen of hardhandig commentaar te maken over de wereld van nu, maar niets wat ons echt uit de film haalt. Dit is een wereld met vergelijkbare potentie als een Star Wars of Harry Potter.

Recensie Mortal Engines

Helaas is buiten de visuele pracht en praal de film zelden meer dan ‘okay’. Bepaalde subplots lijken uit het niets te komen, dialogen lijken meer geïnteresseerd in one-liners dan daadwerkelijke karakterontwikkeling en het centrale conflict is iets wat wij al talloze keren eerder hebben gezien in talloze eerdere films, boeken en games. De acteurs doen hun best, maar ze hebben niet veel om mee te werken. Maar deze fouten zijn niet genoeg om de film onkijkbaar te maken. Het is meer frustrerend om te zien dat de film makkelijk een stuk beter had kunnen zijn.

Als de grote actiespektakelfilms je ding zijn, kan je een stuk slechter uitkomen dan met Mortal Engines. Zeker als je waarde echt aan visuele elementen die je nooit eerder hebt gezien, is deze film de moeite waard. Zolang je maar niet verwacht dat de film inhoudelijk ooit meer dan adequaat zal zijn.

★★★☆☆

Lawant