Recensie | Noah (Nico Hoeijmans)

Het idee om de film Noah te maken bestond bij Darren Aronofsky al geruime tijd voordat hij begon aan het filmen van dit problematische, vol geloofsovertuigingen gepakte verhaal. Zou de film wel worden geaccepteerd? Zou de film niet bij voorbaat zijn gedoemd te falen? De productioneel ging gepaard met de nodige vertraging. De eerste testscreenings leken duidelijk een flop aan te kondigen. Niemand van het testpubliek zou te spreken zijn geweest over de verschillende versies die men te zien kreeg. Al met al genoeg media-aandacht. Staat Noah op het randje van verdrinking? Of krijgt de film toch een plekje op de film-ark.

Titel: Noah
Regisseur: Darren Aronofsky
Scenario: Darren Aronofsky, Ari Handel
Cast: Russell Crowe, Jennifer Connelly, Ray Winstone, Emma Watson, Logan Lerman, Anthony Hopkins
Speelduur: 134 minuten
Genre: Drama
Release: vanaf 10 april 2014 in de bioscoop

Bollywood beelden

Noah is een mix van visueel spektakel met een vleugje Bollywood. Prachtige beelden, gecombineerd met het nodige computerwerk worden afgewisseld met een flink aantal close-ups met een Bollywood-zonsondergang. Lang niet altijd even mooi, soms zelfs nogal kitsch. Toch zijn de landschappen en de CGI dieren die zich op de ark gaan vestigen, evenals de ark en de sets binnen in de ark, erg fraai vormgegeven. De aankomst van de reptielen, amfibieën en vogels zijn indrukwekkend.

Verhaal

De mix van verschillende beelden en het niet al te spannende verhaal (heel erg veel gebeurd er niet) maken Noah tot een wat krakkemikkig geheel. De opzet van het verhaal, waarin de bekende Noah een gaat boot bouwen, wordt er in een goed tempo doorgehaald. Het bouwen van de ark neemt echter dermate veel speeltijd in beslag dat de gebeurtenissen die voor spanning moeten zorgen de nodige steken laten vallen. Noah zit uiteindelijk jaren in zijn ark maar mist de ene verstekeling die alleen door een van zijn zonen wordt gevonden. Noah had beter een goede bril kunnen maken voordat zijn ark moest gaan varen.

Ook het gehele gevecht tussen mens en verstoten engelen is tof in beeld gebracht, maar daar blijft het allemaal wel bij. Want ja, de Engelen mogen terug naar de wolken. Er had heel wat meer diepte in hun verhaal mogen zitten. Ze zijn bijvoorbeeld wel allemaal erg snel overtuigd om Noah te hulp te schieten. Darren Aronofsky heeft aan Noah ook nog de nodige fantasy toegevoegd. Niet dat de inhoud van het ‘originele’ verhaal veranderd, maar wel dat alles net wat spectaculairder lijkt. En Noah ondergaat alles.

Ja, Heer

Noah is een volger en doet wat hij denkt dat hem wordt opgedragen. Russel Crowe heeft geprobeerd van Noah een harde, maar toch meelijwekkende man te maken. Hij slaagt hier redelijk in. Deels doordat hij veel moet opofferen voor zijn Heer en zijn bouwproject. Dat het verhaal en karakter geen verrassingen kent ligt ook niet aan de acteerprestaties van Crowe. Het verhaal is dermate bekend dat er weinig verrassingen mogen worden verwacht. Logan Lerman (Ham) en Douglas Booth (Shem) als zonen van Noah vallen meer door de mand. Het zijn platte karakters die als schaapjes volgen. Wanneer ze niet willen volgen, is schreeuwen het enige dat ze lijken te kunnen. Emma Watson (Ila) schreeuwt ook veel maar komt een stuk overtuigender over als opgroeiende en uiteindelijk zwangere vrouw.

Amen

Noah is geen diepzinnige film. Het overbekende verhaal is te leeg om heel lang spannend te blijven. De acteerprestaties zijn niet allemaal overtuigend genoeg om het verhaal voldoende spanning te geven en de beelden zijn niet allemaal even fraai. Toch is Noah geen slechte film. De CGI ziet er prima uit, de landschappen zijn vaak prachtig gefilmd en de storm die Noah’s ark te water brengt is meer dan overtuigend in beeld gebracht. Aronofsky heeft een popcornachtige film weten te maken. Toegankelijk voor een redelijk groot publiek. Als dat zijn doel was, is hij hier aardig in geslaagd.

Nico Hoeijmans