Recensie | Phantom Boy (Martijn Pijnenburg)

Animatiefilms worden nog steeds op grote schaal gemaakt en bekeken. Meestal wordt er gebruik gemaakt van een bekende formule, die garant staat voor financieel succes. Gelukkig zijn er nog steeds eigenzinnige filmmakers die het op hun eigen manier doen. Waaronder Jean-Loup Felicioli en Alain Gagnol met hun film Phantom Boy.

Titel: Phantom Boy
Regisseur: Alain Gagnol en Jean-Loup Felicioli
Scenario: Alain Gagnol
Cast: Vivienne van den Assem, Frank Lammers, Ernst Daniel Smid, Louis Talpe, Kristel Verbeke en Geert van Rampelberg
Genre: animatie
Speelduur: 84 minuten
Release: Vanaf 14 oktober in de bioscoop

De elfjarige Leo heeft een ernstige ziekte waarvoor hij in het ziekenhuis wordt behandeld. Hij mist zijn ouders en jongere zusje, maar vindt troost in zijn superkracht. Leo is namelijk in staat om buiten zijn lichaam te treden. Dan ontmoet hij Alex, een eigenwijze politieagent die door zijn baas wordt ontslagen. Alex ligt ook in het ziekenhuis, nadat hij gewond is geraakt bij een confrontatie met een bende die de stad plat wil liggen door middel van een computervirus. Ondanks dat Alex voorlopig niet zelfstandig kan lopen, is hij niet bereid om de strijd met boeven op te geven. Samen met Leo bedenkt hij een plan om de stad te redden.

Kinderfilm

Het eerste wat mij opviel aan Phantom Boy was de ongewone tekenstijl. Alhoewel deze niet uniek was, zie je deze weinig meer in moderne animatiefilms. Een aangename verassing. Het verhaal moet zich afspelen in New York, al is de stad wel erg rustig voor New York.

In eerste instantie is het een verfrissende en pakkende film, mede door het zware thema (kind dat ernstig ziek is). Toch blijkt het, mede door de humor, redelijk luchtig. Deze wordt overigens prima afgewisseld met wat meer spannende momenten. Wel zakt de film langzaam in. De tweede en vooral derde akte zijn een stuk minder krachtig dan de eerste. Al kan dat er mee te maken hebben dat aan het begin alles nog ‘nieuw’ was, en naarmate de film vorderde het leuke er al wel weer af was.

Tijdloze film

Ik kan me herinneren dat Sandro Algra onlangs klaagde dat veel animatiefilms tegenwoordig vol met ‘’actuele humor’’ zitten. Dat is bij Phantom Boy niet het geval. Deze film is redelijk tijdloos. Oké, er wordt wel gebruik gemaakt van internet en computervirussen, maar de termen Twitter, Snapchat en Facebook ga je niet horen in deze animatiefilm. Dit vond ik wel positief en vooral verfrissend tegenover al die andere animatiefilms die hun best doen om ‘hip’ te zijn.

Cast

Ikzelf heb de Nederlandstalige versie gezien, waarvoor zowel Nederlandse als Vlaamse acteurs hun stem leenden. De beste acteur was voor mij Geert van Rampelberg als Alex. Gevolgd door Viviënne van den Assem als Mary. Normaal gesproken ben ik niet zo te spreken over Van den Assem, maar het personage past perfect bij haar stem. Ze is beter dan Frank Lammers als ‘de man met het misvormde gezicht’. Lammers deed wel zijn best, maar ik vond hem gewoon niet bij het personage passen. Al was het verder niet heel erg storend.

Vaag

Het geheel is best een aardige film, maar door de ietwat aparte stijl niet erg uitnodigend voor kinderen. Vooral de wat oudere kinderen zullen de film vermoedelijk een beetje vaag gaan vinden. De volwassen kijkers kunnen de wat meer kunstzinnige aanpak wellicht wat meer waarderen, maar voor hen is de film weer wat te cliché en zwakjes. Dit bijvoorbeeld omdat het nogal onduidelijk is wat de film nou precies wilt. De combinatie tussen het superhelden-plot en de politie thriller genre komt best goed uit de verf, maar aan het einde van de film had ik toch het gevoel dat de krachten van Leo een beetje onderbelicht zijn gebleven.

Leuk geprobeerd

Phantom Boy had de potentie om een sfeervolle en meeslepende animatiefilm te worden, maar dat is naar mijn mening niet helemaal gelukt. De film is voor de jeugd wat te stoffig en voor volwassen juist weer te kinderachtig.  Desondanks is Phantom Boy een prima film om je kinderen mee naartoe te nemen.

Martijn Pijnenburg

★★☆☆☆