Recensie | Ready Player One (Raymond Doetjes)

De jaren 80 zijn zonder twijfel de het fundament van de huidige pop culture. Wij oudjes staan er nauwelijks bij stil maar het is al bijna 40 jaar geleden dat 1980 begon en The Shining in de bioscoop te zien was. Het eerste videospel van ATARI “Pong” dateert zelfs 8 maanden voor mijn geboortedatum! Dat is dus gewoon 45 jaar geleden! Videogames en filmreferenties is het hart van de nieuwe Steven Spielberg film Ready Player One. Wanneer je net als ik dol bent op films en klassieke videogames moet je niet verder lezen, maar gewoon de film gaan bekijken want dan kom je gegarandeerd aan je trekken. Lees hieronder de recensie van Ready Player One door Raymond Doetjes.

Titel: Ready Player One
Regisseur: Steven Spielberg
Cast: Tye Sheridan, Olivia Cooke, Ben Mendelsohn, T.J. Miller, Simon Pegg, Mark Rylance
Scenario: Zak Penn, Ernest Cline
Genre: Sciencefiction / Avontuur
Release: vanaf 29 april 2018 in de bioscoop
Website: www.warnerbros.nl

Recensie Ready Player One

De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van ‘mede Gen-X’er’ Ernest Cline. Het verhaal gaat over Wade Watts (Tye Sheridan), een tiener die woont in de Stacks. De Stacks is een nieuwe twist op de Amerikaanse “trailer trash” (kampers). Woonwagens die gestapeld zijn alsof je je ergens in het Midden Oosten bevindt, waar ze huisjes achteloos op elkaar stapelen. In deze dystopische toekomst ontvlucht iedereen de realiteit door te spelen in de Matrix,…eeuhmm OASIS. Dit is een full-emmersive massive online multiplayer, welke gecreëerd is door de excentrieke multi-trillionair James Halliday (Mark Rylance).

James Halliday heeft voor zijn dood een egg-hunt (east eggs zoeken) sub-game in de Oasis ontwikkeld, waarbij de hints zijn gebaseerd op zijn eigen leven. Degene die alle drie de verborgen sleutels bemachtigd, vindt de gouden ‘easter egg’ en erft Halliday zijn fortuin en zeggenschap over de OASIS. Wade Watts spendeert al zijn vrije tijd door met zijn avatar (Parzival) de minigames van Halliday te proberen te verslaan om zo deze sleutels te bemachtigen. Hij is echter niet de enige; ook zijn online kennissen Art3mis, Aech, Sho en Daito grinden er op los om credits te verdienen en zo de eerste minigame te kunnen spelen. De eerste mini game is een race spel door New York waar Rexxi (Jurassic Park) en King Kong (eurhmm oh ja… King Kong) het de bestuurders onmogelijk maakt de race te winnen.

Echter is ook het op twee na grootste bedrijf IOI, hetgeen geleid wordt door de megalomane Sorrento (Ben Mendelsohn), druk bezig de drie verborgen sleutels te vinden om zo het grootste bedrijf te kunnen worden en volledige zeggenschap over de OASIS te bemachtigen. Hier schuwt deze donkere organisatie slavernij niet voor mensen die bij hen in de echte wereld schulden hebben. Men verdient namelijk online credits om in de echte wereld je noodzakelijke benodigdheden te kopen die veelal door IOI worden geproduceerd. Heb je schulden, dan wordt je als slaaf aan het grinden gezet door IOI in een van hun centrums.

Wat Wade niet weet is dat Art3mis de leider van een verzetsgroepje is, die online tegen IOI strijdt. Wanneer hij in de OASIS verliefd op haar wordt en zijn echte identiteit prijs geeft stort hij haar en zichzelf in de echte wereld in chaos omdat IOI alles doet om de concurrentie naar de easter-egg uit te schakelen. Wat volgt is een race naar de easter egg in de OASIS en een race om uit de klauwen van IOI te blijven in de echte wereld – hetgeen geen gemakkelijke taak is om te combineren! De 5 individuele spelers moeten in de echte wereld dus ook samenkomen en samenwerken.

Analyse

De film is een aaneensluiting van film- en computer game referenties van de laatste 40 jaar. In het begin van de film zie je Freddy Kruger (A Nightmare on Elm Street) aan flarden worden geschoten in een online shooter game en Duke Nukem staat achter hem. Dit is wanneer een 80s horror fanboy al met een glimlach op zijn gezicht zit. Er is een enorme gave Satuday Night sequentie in de film, hetgeen disco enigszins verdraagbaar maakt, omdat het gecombineerd is met iets dat ik niet anders kan omschrijven als een LSD-trip…Een enorm kleurrijke LSD-trip! Er is een sequentie die je in het hart van het Overlook Hotel van The Shining brengt. Waar zowel ik als een mede bioscoopbezoeker naar het scherm riepen: “KAMER 237!” De sets van The Shining zijn geheel nagemaakt, gedeeltelijk in 3D en gedeeltelijk in het echt en zonder moeite herkenbaar. Zelfs de befaamde lift scene wordt hier virtueel overgedaan! Bij alle referenties van mijn favoriete 80s horrors, favoriete 80s muziek en mijn all-time favoriete sci-fi films T2 en Star Trek – The Wrath of Kahn maakte mijn geek heart driedubbele salto’s.

Het vreemde van deze film is dat je ongeveer 80% van de tijd naar een extreem mooie in-game video zit te kijken; aangezien 80% van de film in de OASIS afspeelt. Waar ik bij Avatar niet warm werd van deze gimmick was ik hier totaal overdonderd. Hoe enorm deze werelden zijn gemaakt en hoe live action acteurs naadloos integreren met over duidelijke CG avatars is een knap staaltje filmwerk!

Ik was al onder de indruk door The Adventures of Tintin (De Avonturen van Kuifje: Het Geheim van de Eenhoorn), die door Steven Spielberg is geregisseerd. Vooral vanwege de hoeveelheid set pieces die te zien zijn. Dit is Kuifje tot de macht 5! Ik vroeg mij af hoeveel honderden 3D-artiesten niet bezig zijn geweest om 3D VHS cassetes, DVDs en video game hoesjes van textures te voorzien. Hoe enorm veel er in 3D gemodelleerd is geweest om deze productie voor elkaar te krijgen – gelukkig was alles in de jaren 80 recht en hoekig, hetgeen het 3D modelleerwerk enigszins vereenvoudigd. De enorme particle-systems die gebruikt moeten zijn om sommige elementen te maken is enorm. Het toezicht om al deze elementen individueel te maken en dan te samen te brengen in een uiteindelijke compositie is knap werk.
Een ding is zeker, de betrokken VFX studios hebben in ieder geval voor de komende projecten een hele 80s 3D-bibliotheek.

Het verhaal is daarentegen totaal niet uniek en op zijn best eenvoudig; er wordt niets in het plot gedaan dat we nog niet kennen, maar het is zo enorm mooi uitgevoerd. Wat mij wel opviel is dat Steven Spielberg nagenoeg alle referenties van zijn eigen films heeft weggehaald. De uitzondering is Back To The Future, wat in het boek eveneens een integraal onderdeel is van het verhaal. Dus de referenties naar Robert Zemeckis (een van mijn meest favoriete regisseurs samen met Spielberg) en BTTF zijn er volop aanwezig. De rest van de vele Steven Spielberg referenties uit het boek, heeft hij in deze film achterwege gelaten om zichzelf niet op zijn borst te slaan. Hetgeen ook niet nodig is, want iedere 80s filmfan heeft Spielberg toch wel in het vizier.

Er zijn zoals verwacht behoorlijk wat inconsistenties met het boek. Het boek heb ik afgelopen maand in de Verenigde Staten gekocht en gelezen, op aanraden van een bevriende co-producent. Het boek was ‘oké’, maar ik werd er niet enthousiast van; gewoon even lekker een hoofdstukje lezen voor het slapen gaan maar meer ook niet. Het is wel duidelijk dat ik niet het visuele voorstellingsvermogen heb dat Spielberg en zijn art directors hebben, want tijdens het lezen waren mijn denkbeelden verre van zo kleurrijk en overvol. Waar ik bij The Martian zoiets had van… “Damn, de film laat zoveel weg wat het boek zo goed maakte”, had ik nu zoiets van “Och het sluit niet geheel aan met het boek maar de aanpassingen maken de film véél vermakelijker.” De tweede akte vond ik soms wat lang duren en dat gold ook voor het boek. In die gevallen betrapte ik mezelf erop dat ik in de achtergrond 80s referenties zat op te zoeken.

Conclusie

Ready Player One is een vermakelijk film voor alle geeks die van 80s pop culture houden! Het verhaal is niet bijster sterk en zeker niets nieuw. Maar man oh man, de uitvoering is een visueel-orgasme! Waar het soms in de tweede akte een beetje langdradig werd, kon je je te goed doen aan het visuele spektakel in de achtergrond. Ik vond zelfs de sequenties in de OASIS prettiger dan de life-action sequenties van de film. Dat is voor iemand die Avatar op zijn “haat lijstje” heeft staan toch wel wat zeggend. Ik geef deze film 4,5 van de 5 sterren. Niet voor verhaal, acteerwerk maar puur vanwege het visueel spektakel. Misschien is het een puntje te veel voor een Hollywood bockbuster, maar er zijn genoeg “tentpole blockbusters” de komende 3 maanden waar ik nog over kan zeuren.

Raymond Doetjes, Subliminal Artist Productions

Deel jij dezelfde mening over Ready Player One als Raymond? Of heb je juist een hele andere mening? Laat het ons weten in de comments!

★★★★☆

VOLG ONS

Wil je de hele week op de hoogte gehouden worden van het laatste nieuws? Houd dan onze pagina in de gaten of volg Entertainmenthoek op Facebook, Instagram, Twitter en Pinterest. Zo blijf je op de hoogte van het laatste nieuws rondom je favoriete films en series.